Δηλαδή… συμφωνούν όλοι με την δήλωση Τοψίδη;
Περίμενα από τον Χριστόδουλο Τοψίδη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να προβεί τουλάχιστον σε μια διορθωτική δήλωση, αναφορικά με το ατόπημα (;) της τοποθέτησής του με το ευχετήριο στους μειονοτικούς συμπολίτες μας για την επέτειο… της τουρκικής δημοκρατίας! Κατά την άποψή μου θα έπρεπε να ανακαλέσει την ίδια στιγμή, που πιστεύω ότι κατάλαβε την γκάφα του, αλλά δεν το έκανε. Κι αν ο ίδιος δεν κατάλαβε εκείνη την ώρα το λάθος, δεν υπήρχε εκεί κάποιος δικός του άνθρωπος, κάποιος σύμβουλός του, να του το επισημάνει ώστε να προλάβει να το διορθώσει μέχρι τη λήξη της ομιλίας του; Και άντε καλά, τότε δεν το κατάλαβε ο ίδιος και δεν τόλμησε κάποιος εκ των συνεργατών του να του το επισημάνει. Τόσος ντόρος έγινε τις επόμενες ημέρες και τον έκραξε ακόμα και Αθηναϊκός τύπος, δεν θα έπρεπε να βγει με μια λιτή και «ταπεινή» δήλωσή του και να αναφέρει ότι επρόκειτο για λάθος έκφραση της στιγμής και να ανακαλέσει; Και άντε καλά ο Τοψίδης δεν αναγνωρίζει το λάθος του και δεν ανακαλεί… Δεν είδα όμως και κάποιον από την αντιπολίτευση και γενικότερα από το αυτοδιοικητικό και πολιτικό προσωπικό της Θράκης να αντιδρά και να στηλιτεύει μια τέτοια δημόσια δήλωση του Περιφερειάρχη ΑΜΘ. Να υποθέσω ότι άπαντες οι αιρετοί άρχοντές μας «συμμερίζονται» τη δήλωση Τοψίδη ή δεν έχουν τα «κότσια» να διαφωνήσουν για τους ευνόητους λόγους… Και διηγώντας τα…
Με ηρεμία, χωρίς πανικό και με… αλήθειες
Είναι γεγονός ότι ο χθεσινός σεισμός ξεκίνησε άσχημα την ημέρα για τους Ξανθιώτες και τους γείτονες, όπου έγινε αισθητή η δόνηση. Όπως και να το κάνουμε, είναι μία από τις πιο άσχημες «εμπειρίες», που μας παραπέμπει συνειρμικά σε άλλες, χειρότερες καταστάσεις από αυτή που ζήσαμε εμείς χθες. Ο χειρότερος «σύμβουλος» σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο πανικός, όπως επίσης και τα «σενάρια» που συνθέτουν ΑΣΧΕΤΟΙ με το αντικείμενο. Αυτό που προσπαθώ και προσπαθούμε στη «Θ» να μεταφέρουμε στον κόσμο, είναι η σωστή και έγκαιρη πληροφόρηση από τους πλέον ειδικούς, χωρίς ωστόσο να κρύβουμε αλήθειες. Η ύπαρξη του ρήγματος Καβάλα-Χρυσούπολη-Ξάνθη είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός, όπως δεν μπορεί να αμφισβητηθεί και ιστορικά, ο μεγάλος σεισμός που έδωσε το ίδιο ρήγμα πριν από 200 περίπου χρόνια και κατέστρεψε την Δράμα και την Ξάνθη. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η εξαίρεση της Ξάνθης από τις σεισμογενείς περιοχές ήταν τελικά ένας μύθος και ότι θα πρέπει ως παιδιά φρονίμων να φροντίσουμε, ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι για παν ενδεχόμενο…
Σαν παιδιά φρονίμων…
Πολύ σωστά έκαναν οι διευθυντές στα σχολεία και έβαλαν τα παιδιά στις αυλές τις επόμενες ώρες από το χτύπημα του εγκέλαδου στην Ξάνθη. Αυτό προβλέπει το πρωτόκολλο και αυτό έπραξαν. Κι άντε στα σχολεία γίνονται αρκετές συζητήσεις ενημερωτικού χαρακτήρα για την προφύλαξη από τον σεισμό και ενδεχομένως κάτι να μένει στο μυαλουδάκι των παιδιών μας. Τι γίνεται όμως με τις μεγαλύτερες ηλικίες και ιδιαίτερα με εκείνους τους ανθρώπους που δεν έχουν πρόσβαση στη σύγχρονη τεχνολογία; Πώς θα ενημερωθούν αυτοί οι άνθρωποι ώστε να πάρουν τις προφυλάξεις τους, αλλά και για το πώς θα συμπεριφερθούν σε μια τέτοια περίπτωση; Θα πρέπει λοιπόν ανάλογες ενημερωτικές ομιλίες να γίνονται και μέσα στα ΚΑΠΗ και γενικότερα μέσα σε χώρους όπου συναντιούνται ή συναθροίζονται άνθρωποι της τρίτης και της τέταρτης ηλικίας, γιατί καμία ανθρώπινη ύπαρξη δεν «περισσεύει»… Ο έλεγχος σεισμικότητας των κτηρίων (δημοσίων και ιδιωτικών) είναι ένα θέμα το οποίο θα πρέπει να μας απασχολήσει κάποια στιγμή. Τόσα και τόσα ισχύουν για την ενεργειακή κλάση, για την ηλεκτρονική ταυτότητα κλπ των κτηρίων… Μήπως θα ήταν φρόνιμο να προστεθεί και ένας υποχρεωτικός έλεγχος σεισμικότητας και όπου χρειαστεί να γίνουν οι σχετικές παρεμβάσεις; Εγώ απλά κάνω «φωναχτές» σκέψεις και αφήνω τους αρμοδιότερους εμού να κρίνουν το τι, πώς και πότε πρέπει να γίνει…
Έτσι είναι όταν… αποφασίζουν «ερήμην» για το καλό μας!
Από σήμερα λοιπόν αναμένεται να τεθεί σε ισχύ υποχρεωτικότητα του προσωπικού αριθμού, άσχετα με τις αντιδράσεις που εκφράστηκαν εντός και εκτός Κοινοβουλίου. Μια υποχρεωτικότητα που φουντώνει τα σενάρια συνομωσίας και εύλογα, αφού δεν δίνεται το περιθώριο στους πολίτες να επιλέξουν, γεγονός που αντίκειται στα συνταγματικά δικαιώματά τους… Θεωρώ πως αν το άφηναν ελεύθερο, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θα έσπευδαν να τον παραλάβουν, ενώ η υποχρεωτικότητα τους οδηγεί στο να αντιδράσουν εκ των πραγμάτων. Αν είναι πράγματι για το «καλό» μας, ας το αφήσουν σε εμάς να το κρίνουμε, γιατί… δεν πιστεύω να επιζητά κανείς το δικό μας «καλό» περισσότερο από εμάς τους ίδιους! Κάτι ανάλογο αν θυμάστε είχε γίνει και με την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού στην περίοδο του covid, με αποτέλεσμα 2-3 χρόνια μετά να αμφισβητείται η αποτελεσματικότητα των εμβολίων, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα να θεωρούνται και υπεύθυνα για άλλες ασθένειες και για τον θάνατο συνανθρώπων μας! Βέβαια τα επιχειρήματα που υπάρχουν στην περίπτωση του προσωπικού αριθμού ακούγονται εύλογα, στο να εξυπηρετηθεί δηλαδή καλύτερα ο πολίτης και να μην έχει πολλούς αριθμούς στο μυαλό του ή στο πορτοφόλι του, αλλά με ανάλογες δικαιολογίες σε άλλες περιπτώσεις αριθμών, καρτών κλπ, το αποτέλεσμα δεν δικαίωσε όλα εκείνα τα επιχειρήματα. Για να μην ξεχνιόμαστε…
