Υπαρκτές βιομηχανίες… ανύπαρκτος «Σύνδεσμος»!

Υπαρκτές βιομηχανίες… ανύπαρκτος «Σύνδεσμος»!

Μάταια ψάχναμε προχθές να βρούμε τον πρόεδρο του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ν. Ξάνθης στα πλαίσια του ρεπορτάζ της εφημερίδας μας για την επιχειρηματικότητα και την βιωσιμότητα των μεταποιητικών μονάδων στην περιοχή μας. Είναι γεγονός ότι ο εν λόγω «Σύνδεσμος», κάθε άλλο παρά σύνδεσμος είναι, αφού η λειτουργία του, τα τελευταία 10-15 περίπου χρόνια είναι έως ανύπαρκτη! Και αφού ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών μιας περιοχής, που υποτίθεται διαθέτει τα περισσότερα πλεονεκτήματα και κίνητρα για την ανάπτυξη των μεταποιητικών μονάδων είναι ανύπαρκτος, τότε καταλαβαίνει κανείς σε τι κατάσταση βρίσκονται και οι βιομηχανίες μας! Παρόλα αυτά όμως είναι παρήγορες οι  δηλώσεις του Παντελή Παντέλου (αυτόν τον βρήκαμε εύκολα), ο οποίος επιμένει πως υπάρχουν πολλές και εύρωστες βιομηχανίες στην περιοχή μας, πλην όμως δεν υπάρχουν τα ανάλογα εργατικά χέρια! Και αυτό είναι ένα θέμα που σηκώνει πολύ συζήτηση, για το αν δηλαδή οι νέοι μας δεν «γουστάρουν» να δουλέψουν ή παίζει κάτι άλλο (προϋποθέσεις, μισθοί, εξέλιξη κλπ)… Σίγουρα πάντως από το να κάθεται ένας νέος στην καφετέρια και να περιμένει το χαρτζιλίκι από τον πατέρα του μέχρι τα 35 του χρόνια είναι προτιμότερο να ξεκινήσει δουλεύοντας ως βιομηχανικός εργάτης με οποιεσδήποτε προϋποθέσεις και μέχρι να σταθεί στα πόδια του…

Ποιος θα δώσει την οριστική λύση;

Το θέμα που ξεκίνησε ο Δήμαρχος Μύκης με τις απουσίες των μαθητών της ορεινής περιοχής που φοιτούν σε σχολεία της Ξάνθης είναι αρκετά πολύπλοκο και η «Θ» δεν έκανε τίποτα περισσότερο απ’ αυτό που κάνει κάθε φορά όταν προσεγγίζει ένα σοβαρό θέμα φιλοξενώντας όλες τις απόψεις. Ο Δήμαρχος βέβαια είναι καλύτερος γνώστης της περιοχής και ξέρει τις ιδιαιτερότητες και την κατάσταση του οδικού δικτύου στον κάθε οικισμό, ιδιαίτερα κατά τις ημέρες χιονόπτωσης και παγετού. Από την πλευρά του ο Δ/ντης β’ Βάθμιας Εκπαίδευσης και φυσικά οι διευθυντές των σχολείων, γνωρίζουν καλύτερα τα υπηρεσιακά θέματα και αντλούν τις πληροφορίες τους για την κατάσταση της ορεινής περιοχής από το ΚΤΕΛ και την αντιπεριφέρεια Ξάνθης. Εκείνος που θα κληθεί εντέλει να δώσει λύση στο πρόβλημα (η λύση πρέπει να βρίσκεται κάπου στο ενδιάμεσο) είναι ο Αντιπεριφερειάρχης Ξάνθης, ο οποίος καλείται έτσι κι αλλιώς να πάρει θέση γιατί είναι κάτι που (με βάση τα φετινά δεδομένα) θα το βρούμε αρκετές φορές μπροστά μας ακόμη… Μου κάνει εντύπωση όμως που αυτή τη φορά η «κόντρα» μεταξύ των δύο πλευρών (Δήμου και εκπαίδευσης) ήταν όχι μόνο έντονη, αλλά και ιδιαίτερα αιχμηρή κρίνοντας από τις δηλώσεις των εκπροσώπων. Κοινός σκοπός η εξυπηρέτηση των μαθητών και η εύρυθμη λειτουργία των σχολικών μονάδων, οπότε ας μείνουμε σ’ αυτό και ας ψάξουμε να βρούμε συνισταμένες και τίποτε άλλο…

«Τάλαντο» που θέλει όμως… επεξεργασία

Το δασικό χωριό στην περιοχή του Λειβαδίτη καταξιώνεται κάθε χρόνο και περισσότερο στις προτιμήσεις των επισκεπτών σχεδόν απ’ όλη την Ελλάδα, με το απόγειό του ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες γεγονός που εξάγεται και από το σημερινό ρεπορτάζ στην «Θ». Σωστά λοιπόν θέτει ως προτεραιότητα την περαιτέρω αξιοποίησή του ο Δήμος Ξάνθης γιατί μόνο υπό ένα νέο καθεστώς ιδιοκτησίας και διαχείρισης, με τον απαραίτητο εκσυγχρονισμό και διεύρυνση των εγκαταστάσεων και την επαγγελματική πλέον προσέγγιση της λειτουργίας του (προφανώς από ιδιώτες που θα ενδιαφερθούν), ο χώρος μπορεί να έχει ένα λαμπρό μέλλον όπως αυτό που του αξίζει και όχι να λειτουργεί συμπτωματικά και αποσπασματικά… Και κάτι ακόμη, το δασικό χωριό του Λειβαδίτη είναι ένας χώρος που λίγοι Ξανθιώτες έχουν επισκεφθεί και γνωρίζουν, την στιγμή που έχουν επισκεφθεί για παράδειγμα ανάλογες και υποδεέστερες μονάδες στα «πέρατα» του κόσμου! Αλλά είπαμε, θα πρέπει να προηγηθούν αρκετά πράγματα μέχρι του να φτάσουν στο σημείο οι Ξανθιώτες να εκτιμήσουν και αυτό το «τάλαντο»…

Είναι πολλά τα λεφτά και πρέπει να διασφαλισθούν…

Η εκλογολογία των τελευταίων ημερών δεν προκύπτει μόνον από την πρόταση μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ στο Κοινοβούλιο με αποτέλεσμα να γίνει μπούμερανγκ για τον ίδιο… Έχει να κάνει και με την διαχείριση των «δισεκατομμυρίων» που περιμένουμε από το περίφημο ταμείο ανάκαμψης παράλληλα με τις απαιτήσεις των χρηματοδοτών μας… Οι οποίοι δεν μας ηγάπησαν ξαφνικά και είπαν να μας «χώσουν» καμιά 40αρια δις. Θέλουν λοιπόν να γνωρίζουν αναλυτικά το ποιος και ποιοι θα διαχειριστούν τον πακτωλό αυτών των χρημάτων γι’ αυτό και οι πληροφορίες αναφέρουν συγκεκριμένα κυβερνητικά «σχήματα» που θα είναι και της απολύτου εμπιστοσύνης τους… Και είναι κάτι που γνωρίζει πολύ καλά και ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας και ο Ανδρουλάκης, που όπως ανέφερα χαρακτηριστικά και χθες μέσα από την στήλη θα διεκδικήσουν απλά το μεγαλύτερο κομμάτι από την νέα κυβερνητική «πίτα»… Δεν υιοθετώ βέβαια τα πρόσφατα δημοσιεύματα του «euroactive», αλλά ωστόσο το «σκεπτικό» δεν διαφέρει πολύ από την πραγματικότητα….

Του Τένη Καμαρίδη