Τον «έδωσαν» κι αυτόν… όπως και τους άλλους!
Νάτα μας! Κι έλεγα κι εγώ ποιος είναι αυτός που τους «δίνει» όλους και όλα με το «νι» και με το «σίγμα» στους υβριστές και στους συκοφάντες τους… Ακόμη κι εκείνους που τον ευεργέτησαν και τον ανέδειξαν στην θέση που βρίσκεται σήμερα… Απίστευτη διπλο-προσωπεία (και ουχί διπλωματία), απίστευτος θεατρινισμός, απίστευτη… ΡΟΥΦΙΑΝΙΑ! Κι όλα αυτά σε καθημερινή βάση για όλες τις υποθέσεις που συζητήθηκαν δημόσια. Το κακό όμως με τους ρουφιάνους» είναι ότι στο τέλος μένουν μόνοι τους, αφού και οι ίδιοι οι «αποδέκτες» τους στύβουν σαν λεμονόκουπες και τους πετάνε στα άχρηστα! Και το χειρότερο, δεν διστάζουν να τους «δώσουν» ονομαστικά και δημόσια, κάτι που γίνεται κατά κόρον με ΟΛΟΥΣ τους «δοσίλογους» που θέλουν να το παίξουν σε όλα τα ταμπλό. Και το ακόμη πιο χειρότερο, ότι δεν παραδειγματίζονται από προηγούμενες περιπτώσεις και προτιμούν να γίνουν «ρόμπες», αρκεί να ρουφιανέψουν! Ας πρόσεχαν και αυτοί, ας πρόσεχαν και οι προηγούμενοι, ας προσέξουν… και οι επόμενοι που σίγουρα θα υπάρξουν. Αλλά ας μην ξεχνάνε όλοι αυτοί ότι την προδοσία πολλοί αγάπησαν… τον προδότη όμως κανένας!
Ενότητα και αλληλεγγύη και όχι… μίσος και διχασμός
Το στοιχείο που αναδείχθηκε για ακόμη μια φορά με αφορμή την ατυχή στιγμή την περασμένη Κυριακή, όπου ένα μέλος του Ψυχολογικού Κέντρου Ξάνθης χάθηκε αμέσως μετά τον εκκλησιασμό, είναι αυτό της ενότητας και της αλληλεγγύης. Αμέσως παραβρέθηκαν και συνέδραμαν μέλη διασωστικών ομάδων σε συνεργασία με συνεργεία του Δήμου κλπ, με αποτέλεσμα να βρεθεί το νεαρό άτομο σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Όταν θέλουμε λοιπόν και γινόμαστε μια γροθιά, τα αποτελέσματα είναι ταχύτατα και θετικότατα. Αρκεί να το θέλουμε… Αυτό σημαίνει ότι πρέπει σαν κοινωνία να είμαστε ενωμένοι, μονιασμένοι και αγαπημένοι και όχι διχασμένοι… Και θα πρέπει να απορρίπτουμε ως επικίνδυνα εκείνα τα στοιχεία που προσπαθούν διαρκώς να σπείρουν ζιζάνια για να διχάσουν τους πολίτες, να δημιουργήσουν έχθρα και αντιπαλότητα μεταξύ μας για να εξυπηρετήσουν δικά τους συμφέροντα ή για να βγάλουν τα απωθημένα τους από την κακιά ψυχή τους… Τους αγνοούμε λοιπόν και προχωράμε ενωμένοι, γιατί αυτό απαιτεί η σύγχρονη και συνάμα επικίνδυνη περίοδο που διανύουμε ως κοινωνία…
Επενδύουν στην… «κοντή» μνήμη μας!
Πληροφορηθήκαμε πρόσφατα από τον τομεάρχη Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ, τον κο Χαρίτση -ο οποίος μας επισκέφτηκε τις προηγούμενες ημέρες- ότι ο ΣΥΡΙΖΑ λέει, έχει συγκεκριμένη πρόταση για την ανάπτυξη της Θράκης με κίνητρα που θα ανακουφίσουν το επιχειρείν! Τελικά ποιος δουλεύει ποιον ρε συντρόφια! Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν με τον Σταθάκη που πριν τέσσερα χρόνια όχι μόνο διέκοψαν το ευεργετικό καθεστώς της επιδότησης κόστους εργασίας (12%), αλλά αρνήθηκαν κάθετα να αποπληρώσουν και τα χρεωστούμενα των τελευταίων έξι ετών, υποσχόμενοι για νέα ισοδύναμα μέτρα; Ο Τσίπρας δεν ήταν που κουβαλιόταν εδώ με όλη την υπουργική του κουστωδία για να διοργανώσει αναπτυξιακά συνέδρια και να γίνει τότε κυριολεκτικά ένας σκοτωμός για το ποιος πρώτος θα καταθέσει υπομνήματα και προτάσεις, οι οποίες υποτίθεται θα υιοθετούνταν από τα κυβερνητικά στελέχη και τους παρατρεχάμενους; Και ενώ δεν έγινε ΤΙΠΟΤΑ απ’ όλες εκείνες τις μεγαλοστομίες και τις προτάσεις επί προτάσεων, έρχεται σήμερα ο Χαρίτσης να μας πει (προφανώς να μας δουλέψει) ότι αν ψηφιστεί και πάλι για κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ η Θράκη θα κάνει άλματα ανάπτυξης; Εκτός αν ποντάρουν στην «κοντή μνήμη» των πολιτών-και ιδιαίτερα των Θρακιωτών- οπότε… καλά κάνουν και μας δουλεύουν!
Είμαστε στη… δεύτερη «ταχύτητα»!
Είχα αναφερθεί στις δύο ταχύτητες με τις οποίες αντιμετωπίζονται τα αστικά κέντρα και η επαρχία, όσον αφορά την λήψη μέτρων κατά του κορωνοϊού. Πρόσφατα για παράδειγμα, απαγορεύτηκε η συναυλία της Νατάσας Θεοδωρίδου στα πλαίσια των εκδηλώσεων Via Egnatia στην Ξάνθη λόγω «κοκκινίσματος», ενώ λίγες ημέρες αργότερα επιτράπηκε (και μάλιστα με άσχημα συνεπακόλουθα) η συναυλία του Γιάννη Πάριου στην «κατακόκκινη» Θεσσαλονίκη! Το ίδιο βλέπουμε να γίνεται όμως και με τις επετείους σε τοπικό και σε εθνικό επίπεδο… Στην δική μας περίπτωση απαγορεύθηκε η παρέλαση για την επέτειο της 4ης Οκτωβρίου, ενώ τώρα συζητείται να δοθεί το πράσινο φως για τις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου με επίκεντρο ενδιαφέροντος φυσικά την συμπρωτεύουσα όπου τα τελευταία χρόνια γίνεται και η μεγάλη παρέλαση για την Εποποιία του ΟΧΙ. Η ίδια διάκριση όμως έγινε και σε οικονομικό επίπεδο με τα ψίχουλα που πήρε η Ξάνθη όταν έμπαινε από τις πρώτες στα lockdown και τα «χιλιάρικα» που έπαιρναν Αθήνα και Θεσσαλονίκη όταν ακολούθησαν μετά από λίγο καιρό. Κατά τα άλλα όλοι κάνουν λόγο για αποκέντρωση και για κίνητρα στις επαρχιακές και ιδιαίτερα στις ακριτικές περιοχές όπως την δική μας. Κι εμείς τους πιστέψαμε φυσικά…
Το «μπούλινγκ» σε μαθήτρια της Ξάνθης
Χθες «έσκασε» σε ηλεκτρονικά μέσα της Αθήνας μια είδηση αναφορικά με την Ξάνθη, την οποία πρώτη φορά ανέδειξα εγώ μέσα από την στήλη στις αρχές Μαρτίου. Ο λόγος για το «μπούλινγκ» που δέχθηκε μαθήτρια Γυμνασίου της Ξάνθης και την συνέχεια που δόθηκε στην δικαιοσύνη όπου προσέφυγαν οι γονείς της, θεωρώντας παράλληλα ότι και η διευθύντρια του σχολείου δεν έκανε σωστά την δουλειά της και προσπάθησε να καλύψει τον δράστη (δράστες) του μπούλινγκ εναντίον της μαθήτριας. Όταν λοιπόν οι γονείς της εν λόγω μαθήτριας ήρθαν στην «Θ» και με ενημέρωσαν αναλυτικά για το περιστατικό και την «συνέχεια» που δόθηκε, εκτίμησα ότι εφόσον υπήρχε δικαστική εκκρεμότητα θα ήταν φρονιμότερο να αποφασίσει η δικαιοσύνη πριν βγει στην δημοσιότητα όλη αυτή η ιστορία.
Είμαστε δημοσιογράφοι και όχι… εισαγγελείς!
Θα μπορούσα να «εκμεταλλευτώ» αυτήν την εμπιστοσύνη και να προβάλω δυνατά και πρωτοσέλιδα και κατ’ αποκλειστικότητα την όλη ιστορία, με αναλυτικά στοιχεία και ονόματα, που διέθετα έτσι κι αλλιώς, όμως όπως συμφώνησε και ο δικηγόρος της οικογένειας, κάτι τέτοιο το απέφυγα για λόγους δεοντολογίας. Και είμαι περήφανος για την στάση που τήρησα αρνούμενος να αναλάβω ρόλο δικαστή και να προσβάλω ή να αδικήσω ενδεχομένως πρόσωπα και πράγματα και συγχρόνως να κάνω ζημιά (αντί για καλό) στους ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν. Κάτι που και οι ίδιοι κατανόησαν και συμφώνησαν να περιμένουμε την απόφαση της δικαιοσύνης. Αναφέρθηκα λοιπόν στο περιστατικό (αφού υπήρξε), χωρίς όμως ονόματα και αναλυτικά στοιχεία που περιέχονται έτσι κι αλλιώς στην σχετική δικογραφία. Οι δημοσιογράφοι… δημοσιογραφούν και δεν υποκαθιστούν ρόλους… εισαγγελέων! Όποιοι το κάνουν, είναι και υπόλογοι απέναντι στην κοινή γνώμη…
