Το 2029-2030 τα δύο σχολεία και… αν!
Αν δεν απλοποιηθούν οι διεργασίες, αν δεν επισπευσθούν οι χρόνοι, αν δεν αλλάξουν νοοτροπία οι «δημόσιοι» και αν δεν ξεκολλήσουν από τις αποτυχημένες συνταγές του παρελθόντος οι πολιτικοί-νομοθέτες της χώρας μας, αυτό το κράτος δεν πρόκειται να πάει ποτέ μπροστά. Αναφέρομαι στις κωλυσιεργίες και στις χρόνιες παθογένειες και φυσικά στην ατέρμονη γραφειοκρατία (έστω και ηλεκτρονική), που γίνονται αιτία όχι μόνο για καθυστέρηση υλοποίησης έργων, αλλά και για ακύρωση έργων πνοής σε πολλές περιπτώσεις! Κάνω αυτό το πρόλογο για να καταλήξω στα χρονίζοντα προβλήματα που αντιμετωπίζουν δύο σχολεία της περιοχής μας και πιο συγκεκριμένα το Μουσικό Γυμνάσιο και το ΕΕΕΕΚ Γενισέας, αναφορικά με την στέγασή τους σε νέες εγκαταστάσεις, αφού οι υφιστάμενες είναι λίγο χειρότερες από αυτό που λέμε «τριτοκοσμικές»! Άσχετα με το τι ακούμε από διάφορους «παράγοντες» των Κτηριακών Υποδομών (αρμόδιος φορέας), πληροφορούμαι ότι οι απαραίτητες μελέτες που επρόκειτο να γίνουν μέχρι τον περασμένο χρόνο, με τις καλύτερες συνθήκες θα ολοκληρωθούν τον… επόμενο χρόνο, οπότε ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι! Για να φτάσουν δηλαδή τα σχολεία στην τελική τους φάση και να υλοποιηθούν, υπολογίστε το… 2029-2030 και αν!
Οι «μπελαλήδες» του Δροσερού
Όλοι συμφωνούμε ότι όλοι οι κάτοικοι του Δροσερού δεν είναι παραβατικοί. Υπάρχουν και νοικοκυραίοι άνθρωποι, που στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο και προσπαθούν για ένα καλύτερο αύριο. Όλοι γνωρίζουμε όμως (και η αστυνομία), ότι το πρόβλημα στον οικισμό εντοπίζεται σε ένα σημείο και αφορά συγκεκριμένους κατοίκους που παρείσφησαν την τελευταία 20ετία, τους επονομαζόμενους «βενζινάδες», οι οποίοι δεν «απειλούν» μόνο τον αστικό πληθυσμό με την υπεραυξημένη εγκληματικότητά τους, αλλά και τους ίδιους τους ντόπιους Δροσερίτες. Εκτός από την άποψη που εξέφρασα χθες, να δημιουργεί δηλαδή ένα αστυνομικό τμήμα με έδρα το Δροσερό, γιατί δεν γίνεται και μια γενικευμένη επιχείρηση «σκούπα», ώστε αφενός να διαχωριστεί η ήρα από το στάρι και αφετέρου να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη οι «πυρήνες» του κακού, που είτε είναι πίσω από κλοπές και εμπρησμούς αυτοκινήτων, είτε είναι πίσω από ανήλικα παιδιά που τα εξωθούν σε κακοποιητικές πράξεις, είτε είναι πίσω από επιδρομές και ληστείες σε σπίτια, καταστήματα και καταστροφές σε επιχειρήσεις;
Και τώρα ασφαλτοστρώσεις, αλλά μετά… τι;
Το νερό μπήκε στ’ αυλάκι και το μόνο σίγουρο είναι ότι το έργο της Λ. Στρατού θα ολοκληρωθεί κάποια στιγμή και θα δοθεί για οριστική χρήση. Ποιο θα είναι όμως το επόμενο έργο της δημοτικής αρχής; Ακούσαμε ότι υπάρχουν πολλοί σχεδιασμοί για παρεμβάσεις εντός και εκτός πόλης, αλλά εκείνο που πληροφορούμαι είναι ότι το αμέσως επόμενο έργο θα αφορά σε ασφαλτοστρώσεις μέσα στο αστικό κομμάτι και είναι αλήθεια ότι αρκετοί δρόμοι χρειάζονται άμεσης παρέμβασης. Ελπίζω ότι δεν θα ξανασυμβεί το ίδιο που συνέβη στις περιοχές της Κυψέλης και ιδιαίτερα στην οδό Πραξιτέλους-Ηλιουπόλεως, όπου αμέσως μετά την οριστική ασφαλτόστρωση πέρασαν τουλάχιστον δύο συνεργεία και ξαναέσκαψαν την άσφαλτο! Και αυτό γιατί η μεν προηγούμενη δημοτική αρχή βιάστηκε να υλοποιήσει το έργο (λόγω εκλογών), οι δε εταιρείες δεν πρόλαβαν να σκάψουν πριν την ασφαλτόστρωση (πάρε τ’ αυγό και κούρευτο)! Εμείς όμως θα περιμένουμε να δούμε και την πρώτη σκαπάνη σε ότι αφορά τα έργα του ΣΒΑΑ, ξεκινώντας από το Άλσος Ευμοίρου μέχρι και την πλατεία Ελευθερίας. Ελπίζω να μην περιμένουμε για πολύ ακόμη, κάτι που δεν συμφέρει φυσικά (χρονικά) και τον Στράτο Κοντό που θα πρέπει στο τέλος της πενταετίας να έχει αφήσει πίσω του κάποιο έργο…
Μάλλον δεν κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται…
Δεν ξέρω αν έγινε κατανοητό, αλλά εγώ τρομάζω κυριολεκτικά κάθε μέρα που διαβάζω τις νέες στατιστικές σε σχέση με τις απώλειες του ζωικού μας κεφαλαίου από την ευλογιά των αιγοπροβάτων… Μόνο στη Θράκη έχουν σφαγιαστεί… 550 κοπάδια, εκ των οποίων τα περισσότερα στην Π.Ε Ξάναθης, ενώ συνολικά έχουμε «θάψει» πάνω από 400.000 ζώα! Εκτός από τις απώλειες σε ζωικό κεφάλαιο, φανταστείτε ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν εκατοντάδες συμπολίτες μας ηλικίας 40-50 ετών, που παραμένουν άνεργοι, αφού δεν προτίθενται να ξαναβάλουν κοπάδια και από πίσω τους οι οικογένειές τους κι άλλοι τόσοι εργαζόμενοι που ψάχνουν για δουλειά ή στην καλύτερη περίπτωση ψάχνουν τρόπους για να επανακάμψουν στο επάγγελμα, αν και εφόσον! Συν όλα αυτά, καθημερινά σφάζονται και νέα κοπάδια (όσα απέμειναν φυσικά), ενώ χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Δήμου Τοπείρου που δεν έμεινε ΟΥΤΕ ΕΝΑ! Κατά την άποψή μου, ο Κώστας Τσιάρας θα έπρεπε να «στρατοπεδεύσει» στη Θράκη και να συντονίσει προσωπικά τις εργασίες και τις παρεμβάσεις που υποτίθεται θα περιορίσουν την ασθένεια… Με εγκυκλίους και υπουργικές αποφάσεις από την Αθήνα, δουλειά δεν πρόκειται να γίνει. Τελεία και παύλα!
