Τι θα γίνει με τα «γκρεμούλια» των καπναποθηκών;
Επικοινώνησαν μαζί μου κάτοικοι της περιοχής των Καπναποθηκών (Π) και εξέφρασαν την έντονη ανησυχία τους για την κατάσταση των κτιρίων μετά μάλιστα και από την μεγάλη πυρκαγιά που κατέστρεψε ολοσχερώς την «απέναντι» καπναποθήκη της οδού Αναξάρχου. Επικέντρωσαν στην επικινδυνότητα που υπάρχει πλέον τόσο από τα «ερείπια» της συγκεκριμένης καπναποθήκης, όσο και από την ανατολική πλευρά της καπναποθήκης «Π» όπου ως γνωστόν έχει καταπέσει η στέγη και το υπόλοιπο κτίριο βρίσκεται σε ετοιμόρροπη κατάσταση. Εύλογη η ερώτηση πως: «Αν συμβεί κάποιο ατύχημα, αν δηλαδή πέσει κάποιο τοιχίο ή το υπόλοιπο κομμάτι της οροφής ή αν ω μη γένοιτο συμβεί το ίδιο ατύχημα με κάποια πυρκαγιά, ποιος θα φέρει την ευθύνη αν υπάρξουν μάλιστα και τραυματισμοί ή ακόμη και ανθρώπινες απώλειες»; Προσπερνώντας λοιπόν το θέμα της διάσωσης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς οι άνθρωποι βλέπουν το πρόβλημα στην πραγματική του διάσταση, βάζοντας πάνω από όλα την δημόσια ασφάλεια και την ανθρώπινη ζωή και στην συνέχεια όλα τα υπόλοιπα και ορθώς πράττουν.
Αφού το αποδέχονται δάσκαλοι και γονείς…
Διαφωνώ με την μοιρολατρική και… νομοτελειακή αντιμετώπιση ενός σοβαρού θέματος που αφορά τα ίδια μας τα παιδιά… Ο λόγος για την λειτουργία των σχολείων με ανοιχτά παράθυρα λόγω covid, για το οποίο οι περισσότεροι αντιδρούν, αλλά θεσμικά κάθονται και το «τρώνε»! Τι θα πει «πρωτόκολλο» που δεν μπορεί να διαμορφωθεί με βάση τις τρέχουσες καιρικές συνθήκες; Πως είναι δυνατόν να λειτουργούν όλες οι υπόλοιπες δημόσιες υπηρεσίες, οι τράπεζες κλπ με κλειστά παράθυρα και αυτό να ισχύει μόνο για τα σχολεία; Δεν λέω να μην αερίζεται σωστά η αίθουσα, πλην όμως θα μπορούσε αυτό να γίνει μόνο κατά την διάρκεια του διαλείμματος και στη συνέχεια το μάθημα να γίνεται με κλειστά παράθυρα. Αν πάλι οι γονείς δέχονται αυτή την κατάσταση ως «μη χείρον», δηλαδή καλύτερα το παιδί μας να μας γυρίσει με χειμωνιάτικη γρίπη, παρά με κορωνοϊό, ΟΚ εμένα δεν μου πέφτει κανένας λόγος. Δεν μπορεί όμως να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι το πολικό ψύχος και οι χαμηλές θερμοκρασίες θα συνεχιστούν και όχι μόνο μέχρι το τέλος της εβδομάδας, αλλά και της άλλης και βλέπουμε…
Αναλγησία και απαξίωση…
Η κακή αρχή έγινε και συνεχίζει το ανάλγητο κράτος να ταλαιπωρεί τον κόσμο και ιδιαίτερα τους συναλλασσόμενους με τις δημόσιες υπηρεσίες στις περισσότερες περιπτώσεις. Στην προκειμένη περίπτωση η ένσταση πολλών αναγνωστών της «Θ» αφορά στον αυθαίρετο συμψηφισμό οφειλών ή υποτιθέμενων οφειλών των ιδιωτών προς το δημόσιο με χρέη του δημοσίου προς τους ιδιώτες, τα οποία πληρώνονται μεν από τις υπηρεσίες, αλλά ουδέποτε φτάνουν στους λογαριασμούς των δικαιούχων! Το χειρότερο όλων είναι ότι προσπαθώντας αυτοί οι άνθρωποι (εκ των οποίων και συνάδελφοι) να εντοπίσουν το χρέος τους έτσι ώστε να απομειώσουν το ποσό που θα πρέπει να καταθέσουν στην συνέχεια στην οικεία Δ.Ο.Υ, κανείς δεν βρίσκεται να τους ενημερώσει επ’ ακριβώς, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζει κανείς ποια χρέη συμψηφίζονται. Μιλάμε για ένα τρομερό αλαλούμ που αφήνει έκθετους τους πολίτες και με το κράτος από θέση ισχύος να αποφασίζει και να διατάσσει (ακόμη κι αν υπάρχουν λάθη) να παρακρατά ποσά που οφείλει στον ιδιώτη χωρίς να του εξηγεί το γιατί, το πώς και το κυριότερο, για ποιο λόγο. Κατά τα άλλα ηλεκτρονική εξυπηρέτηση να σου πετύχει!
Από αξιοζήλευτα… απαξιωμένα!
Με αφορμή την χθεσινή κοπή της βασιλόπιτας στον Δικηγορικό Σύλλογο και τις δηλώσεις της προέδρου στη «Θ», αναδείχθηκε για ακόμη μια φορά το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο κλάδος και ιδιαίτερα οι νέοι δικηγόροι, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις αδυνατούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά ακόμη και στα στοιχειώδη έξοδα λειτουργίας των γραφείων τους! Ποιος να τόλεγε ότι το άλλοτε οικονομικά, αλλά και κοινωνικά καταξιωμένο επάγγελμα (αμέσως μετά την άσκηση ενός νέου δικηγόρου του απέφερε ένα πολύ καλό εισόδημα, το οποίο διαρκώς αυξάνονταν), σήμερα θα βρίσκονταν στις τελευταίες θέσεις σε ότι αφορά τον βιοπορισμό των επαγγελματιών, εκ των οποίων οι περισσότεροι ψάχνουν να βρουν ενδιάμεσους τρόπους επιβίωσης και όχι σ’ αυτό καθ’ αυτό το επάγγελμά τους. Γιατροί και δικηγόροι από αξιοζήλευτα και υποδειγματικά επαγγέλματα κατέληξαν απαξιωμένα και αδύναμα να υποστηρίξουν εκείνους που τα επιλέγουν και υποβάλλονται σε πολλές θυσίες μέχρι το πρώτο τους μεροκάματο…
