Τελικά, άλλος είναι το… «μαύρο πρόβατο»
Το «πυροτέχνημα» που εκτόξευσαν οι Επιμελητηριακοί περί κινδύνου για… λουκέτο στην ΔΕΣΜ-ΟΣ φαίνεται τελικά πως περιείχε μόνο κρότο και όχι λάμψη! Στόχος τους προφανώς να επιρρίψουν όλη την ευθύνη για την καθυστέρηση στην καταβολή της μη επιστρεπτέας στην Περιφέρεια και στον Χρήστο Μέτιο, αλλά -όπως εξηγεί σήμερα στην «Θ» και ο εκπρόσωπος της Περιφέρειας στην Γ.Σ του φορέα- δεν μας λένε το πώς και το γιατί κινδυνεύει η ΔΕΣΜ-ΟΣ! Και στο φινάλε δεν ήταν ο Μέτιος εκείνος που ξεκίνησε τον ΠΟΛΕΜΟ για τον έλεγχο του ενδιάμεσου φορέα ενόψει της μη επιστρεπτέας, αλλά οι Επιμελητηριακοί… Θα μου πείτε 90 εκατομμύρια είναι αυτά… Ναι όμως, είναι τα 90 εκατομμύρια που ο Περιφερειάρχης «έβγαλε» για τους επαγγελματίες και τις επιχειρήσεις της ΑΜ-Θ και όχι τα Επιμελητήρια. Αν δεν ξεκινούσαν αυτή την κόντρα λοιπόν τώρα οι περισσότεροι από τους δικαιούχους της μη επιστρεπτέας θα είχαν τα χρήματα στην τσέπη τους…
Επιλεκτική ευαισθησία
Διάβασα την κοινή επιστολή των μελών του συνδυασμού Δημαρχόπουλου που συμμετέχουν στο Δ.Σ της ΔΕΥΑΞ, σε ότι αφορά την προχθεσινή συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Επιχείρησης και αναρωτήθηκα… Η μόνη «ευαισθησία» τους δηλαδή αφορούσε το ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟ θέμα που είχε να κάνει με την αλλαγή πόστου υπαλλήλων, παρεμβαίνοντας μάλιστα και στην κρίση του καθ’ ύλην αρμοδίου διευθυντού; Και όχι σε κάποια άλλα θέματα που είχαν να κάνουν με τον «σύντροφό» τους, πρώην πρόεδρο Μαρίνο Σδρέβανο, θέμα για την νομική κάλυψη του οποίου υπήρχε στην ίδια ημερήσια διάταξη και το καταψήφισαν (!) στο όνομα της δια περιφοράς συνεδρίασης; Αλλά και στο θέμα που αφορούσε στην αναγνώριση μεταπτυχιακού τίτλου εργαζόμενης στην ΔΕΥΑΞ και που ψήφισαν επίσης «κατά», προφασιζόμενοι και πάλι την δια περιφοράς συνεδρίαση; Ποιον αντίλογο δηλαδή θα είχαν να προτείνουν; Να μην αναγνωρίσουν το μεταπτυχιακό της εργαζόμενης; Αλήθεια, την διάβασαν καλά την ημερήσια διάταξη ή μήπως τους ενδιέφερε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και μόνον το συγκεκριμένο θέμα και γιατί άραγε;
Αλλιώς μας τα έλεγαν ως εξουσία…
Πέντε χρόνια ως κυβέρνηση τους είχε στα «κάγκελα» όλους σχεδόν τους επαγγελματικούς κλάδους και τώρα -από την θέση της αντιπολίτευσης- βάλθηκε να λύσει όλα τα προβλήματά τους! Ο λόγος για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος τον τελευταίο καιρό επιδίδεται σε συναντήσεις με εκπροσώπους επαγγελματιών (πρόσφατα με τους Λογιστές-Φοροτεχνικούς της Ξάνθης) δια των κομματικών και κοινοβουλευτικών του εκπροσώπων, δεσμευόμενος μάλιστα να στηρίξει τα «δίκαια αιτήματά» τους. Καλά βρε συντρόφια, όταν ήσασταν κυβέρνηση τα αιτήματα (που ήταν πάνω-κάτω τα ίδια) των επαγγελματικών τάξεων ήταν παράλογα και δεν επιλύονταν και τώρα ξαφνικά έγιναν λογικά και τα σηκώνετε «σημαία»; Τελικά ποιος δουλεύει ποιον για να καταλάβουμε…
Όταν έρχεσαι σε επαφή με τόσο κόσμο…
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον… Σάββα Μελισσόπουλο στο ότι θα πρέπει να προσεχθούν και να προστατευθούν ιδιαίτερα οι έχοντες σχέση με το δημαρχιακό μέγαρο της Ξάνθης και γενικότερα με τις υπηρεσίες του Δήμου, αφού ο ένας μετά τον άλλο οι δημοτικοί μας άρχοντες προσβάλλονται από τον κορωνοϊό… Και όχι μόνο αυτοί, αλλά και όσοι είχαν «στενές επαφές» μαζί τους. Αφήνω κατά μέρος τις γελοιότητες και τις ευθύνες που προσπαθούν κάποιοι να αποδώσουν σε όσους αυτοδιοικητικούς ασθένησαν, γιατί τάχα μου δεν τηρούσαν τα μέτρα. Όταν κάποιος αντιδήμαρχος για παράδειγμα έρχεται σε επαφή με εκατοντάδες πολίτες καθημερινά, κάποια στιγμή, δεν μπορεί, θα την αρπάξει! Όλα τα άλλα λέγονται εκ του πονηρού, με δόλο και με εμφανή πρόθεση! Και είναι αν μη τι άλλο άθλιο κάποιοι να χρησιμοποιούν μέχρι και την ανθρώπινη υγεία για να βλάψουν τους αντιπάλους τους.
Από τους πρώτους στον «χορό» των εμβολιασμών ο Λεβέντ
Ξεκίνησαν όμως και οι εμβολιασμοί των αυτοδιοικητικών με τον αντιδήμαρχο Λεβέντ Καρά Οσμάν να είναι από τους πρώτους που έκανε την πρώτη δόση του εμβολίου, τηρώντας πιστά όλα τα προβλεπόμενα και τις οδηγίες του ΕΟΔΥ. Κι αν κάποιος ρωτήσει «πονηρά», γιατί προηγήθηκε ο Λεβέντ, τον πληροφορώ ότι πήγε με την «σειρά» του και χωρίς καμία υπέρβαση των προβλεπόμενων. Αυτό έτσι, για τους πονηρούς και τους «κακούληδες» που σίγουρα θα έχουν να πουν…
Του Τένη Καμαρίδη
