Τα «έχουν» με τον Μέτιο… Την «πληρώνουν» οι πολίτες
Όσο κι αν προσπαθεί ο Τοψίδης να μας πείσει ότι ασκεί αντιπολίτευση για το συμφέρον των πολιτών, τελικά δεν τα καταφέρνει! Τόσο στην περίπτωση της ΔΕΣΜ-ΟΣ ΑΜΘ, όσο και στην περίπτωση της τουριστικής προβολής των παραλιακών περιοχών της Περιφέρειας, φάνηκε το μόνιμο πρόβλημά του ήταν ο… Χρήστος Μέτιος και η σημερινή περιφερειακή διοίκηση και όχι κάποιες αποφάσεις τους με τις οποίες φυσικά διαφώνησε κάθετα! Στην πρώτη περίπτωση οι καθυστερήσεις πληρωμών της μη επιστρεπτέας στους χιλιάδες δικαιούχους της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας (που τόσο ανάγκη έχουν αυτά τα χρήματα), θα βαραίνει ως «φάντασμα» τις επιλογές του, ενώ στην περίπτωση της τουριστικής προβολής από την οποία υποτίθεται εξέλιπε η παραλιακή ζώνη του Ν. Ξάνθης, αποδείχθηκε περίτρανα στο πρόσφατο περιφερειακό συμβούλιο ότι και πάλι επρόκειτο για μία φούσκα. Μια «φούσκα» που αν και έσκασε και μάλιστα δημόσια, ωστόσο προσπαθεί να ξαναφουσκώσει, γιατί βλέπετε «πουλάει» κάτι τέτοιο στην εκλογική πελατεία!
Πολιτικά τα κίνητρα…
Ανιχνεύοντας δημοσιογραφικά το θέμα του πειραματικού σχολείου που προτάθηκε να γίνει στην Ξάνθη (και ορθώς), διακρίνω ότι «πίσω» από τις αντιδράσεις βρίσκονται άτομα που προέρχονται κυρίως από τον χώρο της λεγόμενης αριστεράς. Και άντε ως γονείς δεν επιθυμούν την μετατροπή του σχολείου τους σε πειραματικό… Εκείνο που με ενοχλεί ιδιαίτερα όμως είναι το γεγονός της εργαλειοποίησης των κινητοποιήσεων με πολιτικά κίνητρα… Όπως επίσης με ενοχλεί και η υποκρισία κάποιων άλλων που προτείνουν ως εναλλακτική (για να μην χαρακτηριστούν οπισθοδρομικοί και αναχρονιστικοί καθότι δηλώνουν προοδευτικοί) την εξ αρχής κατασκευή ενός νέου σχολείου, το οποίο θα γίνει πειραματικό! Γνωρίζοντας φυσικά ότι για να προταθεί, να εγκριθεί και να κατασκευαστεί- στελεχωθεί μια νέα σχολική μονάδα απαιτούνται τουλάχιστον 5-10 χρόνια, οπότε φέξε μου και γλίστρησα!
Η «αριστερίλα» και οι πλειοψηφίες
Όλη αυτή η «αριστερίλα» που έχει κατακυριεύσει όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, δυστυχώς είναι μόνιμα μία άρνηση σε ότι αφορά οτιδήποτε σύγχρονο και καινοτόμο, αναπτύσσοντας ένα έντονα λαϊκιστικό και δημαγωγικό αντίλογο… Το θέμα είναι τι πράγματι χρειάζεται το εκπαιδευτικό μας σύστημα, τι εφόδια θα πρέπει να πάρουν τα παιδιά μας στα δημόσια σχολεία και φυσικά τι επιθυμούν η πλειοψηφία των γονέων και όχι μια ισχνή μειοψηφία, η οποία συνήθως υποκινείται από τους… εργολαβικά (πολιτικά) αντιδρώντες! Και η ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ των γονέων της Ξάνθης ΘΕΛΕΙ το πειραματικό σχολείο (βλέπε σημερινό ρεπορτάζ της «Θ»).
Εν οίδα… ότι ουδέν οίδα!
Επειδή συνήθως με ρωτάνε φίλοι, γνωστοί, αναγνώστες, την άποψή μου για τους εμβολιασμούς και τα εμβόλια, για την χρήση μάσκας κλπ σε ότι αφορά τα μέτρα κατά του κορωνοϊού, εκείνο που συνήθως λέω είναι πως… εν οίδα ότι ουδέν οίδα! Ξαφνικά γίναμε όλοι λοιμωξιολόγοι και επιδημιολόγοι! Σε ότι αφορά τα εμβόλια είναι οι επιστήμονες που μας συνιστούν να τα κάνουμε, αλλά και πάλι είναι κάποιοι άλλοι επιστήμονες που μας λένε ότι θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί λόγω των παρενεργειών που παρουσιάζει πότε το ένα και πότε το άλλο σκεύασμα… Σε ότι αφορά την χρήση μάσκας είμαι και πάλι επιφυλακτικός, καθόσον και πάλι είναι οι ίδιοι επιστήμονες που μας έλεγαν στην αρχή πως δεν συνιστάται (μέχρι και επικίνδυνη μας έλεγαν ότι μπορεί να είναι η χρήση μάσκας), ενώ στη συνέχεια μας έλεγαν και πάλι οι ίδιοι επιστήμονες πως θα πρέπει να την φοράμε οπωσδήποτε μονή, διπλή, ενδεχομένως και τριπλή!
Στο τέλος… ξυρίζουν τον γαμπρό!
Όταν λοιπόν ταλανίζονται και ακροβατούν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, πως είναι δυνατόν εγώ (και ο καθένας από εμάς) που είμαστε ΑΣΧΕΤΟΙ από όλα αυτά, έχοντας διαβάσει προφανώς λίγα ή περισσότερα πράγματα στο διαδίκτυο, όχι μόνο να εκφέρουμε άποψη, γνώμη, αλλά και να πάρουμε στον «λαιμό» μας και άλλο κόσμο, είτε συμφωνώντας, είτε διαφωνώντας με όλα αυτά; Προς το παρόν αρκούμαι στην υποχρεωτικότητα της μάσκας, την οποία και φορώ φυσικά και ενδεχομένως στην υποχρεωτικότητα (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο) του εμβολιασμού. Αν λοιπόν αυτά τα μέσα καταπολέμησης αποβούν σωτήρια ή μη, θα φανεί στο… «χειροκρότημα», δηλαδή εκ του αποτελέσματος. Ελπίζω μέχρι τότε να μην μετανιώσουμε την ώρα και την στιγμή που είτε συμφωνήσαμε, είτε διαφωνήσαμε …
Του Τένη Καμαρίδη
