Συνεχίζετε τους «ύμνους» αντί του αγώνα…
Είναι λάθος Στέλιο Μωραΐτη να προσπαθείς να μεταφέρεις τις ευθύνες στους μικρομεσαίους δικαιούχους του 12%, στους συναδέλφους- μέλη του Επιμελητηρίου δηλαδή, που έμειναν τελικά στην απ’ έξω, γιατί τάχα μου δεν ευθυγραμμίστηκαν με τις νουθεσίες του ΕΒΕ επί εποχής Σταθάκη για να προσφύγουν νομικά κατά του δημοσίου. Κανείς δεν αμφισβητεί τις προσπάθειες που έγιναν από την πλευρά σας για την όσο το δυνατόν καλύτερη λύση, αλλά στην θέση σου σήμερα θα έβγαινα και θα αναλάμβανα τις ευθύνες μου… Και ποιες είναι αυτές οι ευθύνες; Του να συνεχιστεί ο αγώνας μέχρι τελικής δικαίωσης (των περισσοτέρων δικαιούχων που έμειναν απ’ έξω) και να δοθούν συγκεκριμένες και σωστές οδηγίες σ’ όλο αυτό τον κόσμο ώστε να κατοχυρώσουν το δικαίωμα τουλάχιστον για τα τρία εξάμηνα (Β’ 2014 και όλο το 2015) που ακόμη δικαιούνται. Αντ’ αυτού, συνεχίζεις τους ύμνους στον Ευριπίδη Στυλιανίδη και την κυβέρνηση προκαλώντας ακόμη περισσότερο την νοημοσύνη των απενταγμένων! Και την στιγμή που ακόμη και ο Σωκράτης Ξυνίδης του Παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ και ως καλύτερος γνώστης της όλης υπόθεσης (ως νομικός σύμβουλος μεγάλης επιχείρησης της περιοχής, η οποία τελικά δικαιώθηκε), αναγνωρίζει δημόσια τον προσωπικό αγώνα και τις παρεμβάσεις του Ξανθιώτη Σπύρου Τσιλιγγίρη για το όλο θέμα!
Δικαιώθηκε ο αγώνας των βιομηχάνων και μόνον…
Διαβάζοντας κανείς στο σημερινό ρεπορτάζ της «Θ» τις δικές σου δηλώσεις και παράλληλα τις δηλώσεις της Μαίρης Τσιακίρογλου, αλλά και του Στέλιου Αρσενίου (από τους πιο θερμούς υποστηρικτές σου στο παρελθόν), καταλαβαίνει την διαφορά, αλλά και τις σκοπιμότητες που υπάρχουν… Και να σου θυμίσω και κάτι ακόμη… Όταν οι μεγάλοι (βιομήχανοι) που σήμερα δικαιώνονται στο 100% κατέβαιναν ξεχωριστά στα κέντρα αποφάσεων της Αθήνας και φρόντιζαν για την πάρτη τους (καλά έκαναν γιατί ήταν όργανα των βιομηχάνων και όχι των επαγγελματιών και των βιοτεχνών), τότε εσύ ως Επιμελητήριο Ξάνθης και τα υπόλοιπα Επιμελητήρια της Θράκης δυσανασχετούσατε. Σήμερα λοιπόν δεν δικαιούσαι εσύ να επιχαίρεις γι’ αυτή την νίκη (όπως την αναφέρει ο Στυλιανίδης), αλλά μάλλον οι βιομήχανοι (εν προκειμένω ο Σάκης Πατσατζής της ΚΟΜΟΤΕΞ που ήταν τότε πρόεδρος του Συνδέσμου της Ξάνθης), αφού μόνον οι βιομήχανοι δικαιώθηκαν…
Το κράτος των Αθηνών και ο… Μητσοτάκης!
Άλλα μας έλεγες στις 22 Σεπτεμβρίου και πάλι με δηλώσεις σου στην «Θ» για το ίδιο θέμα μετά την δημοσίευση της πρώτης ΚΥΑ… Απομαγνητοφωνώντας λοιπόν τις δηλώσεις σου ανέφερες επί λέξει πως: «Έγινε όλη αυτή η διαδικασία, οι τυμπανοκρουσίες, οι ανακοινώσεις από τον πρωθυπουργό, από τους υπουργούς και δυστυχώς θα ικανοποιηθεί μόνο το 10% αυτών που έχουν προσφύγει»! Και κάτι ακόμη. Όταν μας λες σήμερα πως «το κράτος των Αθηνών δεν ευθυγραμμίσθηκε με τις εντολές του Μητσοτάκη», τι εννοείς; Δηλαδή άλλη κυβέρνηση έχει το κράτος των Αθηνών και άλλη κυβέρνηση ο Μητσοτάκης; Πόσα θέλετε τελικά για να μας τρελάνετε τελείως;
Πολιτική γενναιοδωρία…
Σε ότι αφορά την ανακοίνωση του Σωκράτη Ξυνίδη είναι γεγονός ότι εξέπληξε ευχάριστα, όχι μόνο τους Νεοδημοκράτες της Ξάνθης- ψηφοφόρους του Σπύρου Τσιλιγγίρη, αλλά και τους ΠΑΣΟΚους που εμπιστεύθηκαν τον πρώην υπουργό, διακρίνοντας το πολιτικό σθένος, να αναγνωρίσει δηλαδή την συμβολή και τις παρεμβάσεις για το αίσιο τέλος μιας υπόθεσης ενός πολιτικού του αντιπάλου (εκ των πραγμάτων). Αυτό σημαίνει αντικειμενικότητα και πολιτική γενναιοδωρία, στοιχεία σπανιότατα στο πολιτικό λεξιλόγιο…
Πρέπει να βρουν άλλους ρόλους!
Δανείζομαι τέλος το κύριο άρθρο της προχθεσινής «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ», το οποίο φιλοξενώ στην στήλη και το προσυπογράφω, θεωρώντας ότι με λίγες αράδες λέει πολλά που θα πρέπει να λάβουμε όλοι σοβαρά υπόψη. Αναφέρει λοιπόν: «Οσοι μαγνητίζονται από ανεπίκαιρες ψυχώσεις έχασαν χθες (17 Νοέμβρη). Εκείνοι που νομίζουν ότι το 2020 είναι το 1973 και που δεν δυσκολεύονται να χρησιμοποιούν ανιστόρητα τον όρο «χούντα» κατάλαβαν χθες ότι η Ελληνική Δημοκρατία έχει νόμους, κανόνες και μένει μακριά από ακρότητες. Χούντα δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει. Θα χρειαστεί να βρουν άλλους ρόλους. Αλλά και όσοι ήθελαν «αίμα» –για ιδεοληπτικούς λόγους– έμειναν ανικανοποίητοι. Δείχνοντας πως η σύγχρονη Δημοκρατία μας έχει τη σοφία και την ωριμότητα που απαιτούν οι δύσκολες σημερινές συνθήκες».
Του Τένη Καμαρίδη
