Βήμα από την «Θ» σε τοπικούς εκπροσώπους
Σταυρούπολη, Κιμμέρια, Εύμοιρο και Δροσερό, τέσσερις περιοχές του Δήμου Ξάνθης που βρίσκονται μέσα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των υποψηφίων Δημάρχων ενόψει των εκλογών (για ευνόητους λόγους), πλην όμως συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν μικρά και μεγαλύτερα προβλήματα στην καθημερινότητα, που λόγο μετά τις εκλογές ξεχνιούνται.
Τι λένε όμως οι τοπικοί εκπρόσωποι των πολιτών που συμμετέχουν στις προσεχείς εκλογές ως υποψήφιοι δημοτικοί ή τοπικοί σύμβουλοι; Πως ιεραρχούν τα προβλήματα των οικισμών τους;
Στη «Θ» μιλούν οι υποψήφιοι σύμβουλοι κ. Αναστάσιος Συμεωνίδης (από την Σταυρούπολη, με τον συνδυασμό «Μπροστά» του Σάββα Μελισσόπουλου), Ραμαδάν Εμίν Ογλού Αμέτ (από Κιμμέρια με τον συνδυασμό «Δύναμη για το Αύριο» του Μ. Τσέπελη), Οζάν Χουσεϊν Ογλού (Μάκης) (από Δροσερό, με τον συνδυασμό «Η Ξάνθη Αλλιώς» του Στράτου Κοντού) και Χριστίνα Αβετιάν (από Εύμοιρο, με τον συνδυασμό «Δήμος Πρότυπο» του Χαράλαμπου Δημαρχόπουλου).
«ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗΣ – ΑΠΟΚΑΡΔΙΩΤΙΚΗ Η ΕΙΚΟΝΑ»
Πιο αναλυτικά αναφορικά με την Σταυρούπολη ο κ. Συμεωνίδης, επισήμανε στην «Θ» ότι «τα προβλήματα της περιοχής είναι διαχρονικά. Τα γνωρίζουμε οι περισσότεροι και μέχρι και σήμερα που μιλάμε δεν έχει γίνει τίποτα ώστε να επιλυθούν. Αναφορικά με το τουριστικό κομμάτι, συνεχώς ακούμε να λένε ότι είναι «το διαμάντι της Ξάνθης», η ορεινή περιοχή αλλά τα τελευταία 10 χρόνια δεν έχει γίνει τίποτα. Και αυτό δεν το λέω από την άποψη ότι τυγχάνει να είμαι υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με την παράταξη του κ. Μελισσόπουλου. Το λέει η κοινωνία. Ο τόπος μιλά από μόνος του. Τελευταία στον τόπο μας δεν έγιναν ούτε ιδιωτικές επενδύσεις. Δουλεύουμε με τις επενδύσεις προ 20-25-30 ετών. Επίσης είναι χρόνιο πρόβλημα και το θέμα της συγκοινωνίας. Μαστίζει όλη την ευρύτερη περιοχή. Η συγκοινωνία που έχουμε, είναι αποτέλεσμα της μεταφοράς των μαθητών. Το Καλοκαίρι, τις γιορτές και τα Σαββατοκύριακα, δεν υπάρχει συγκοινωνία. Αυτό είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα. Επίσης είναι και οι υποδομές. Υποβαθμίζονται όσο δεν μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Έχουμε χώρους και αξιοθέατα που δεν λειτουργούν. Ερχόμενος δηλαδή ένας επισκέπτης για ένα τριήμερο ή ένα Σαββατοκύριακο, βρίσκει κλειστά τα πάντα (Λαογραφικό Μουσείο Σταυρούπολης, Μουσείο Μπαλτατζή, Μακεδονικός Τάφος, Κάστρο Καλύβας). Δεν καταφέραμε δηλαδή να θέσουμε σε λειτουργία ούτε καν τα αυτονόητα. Γενικά οι υποδομές και η βελτίωση της καθημερινότητας, γίνονται απλά για να γίνονται. Σε χρονικές στιγμές ώστε να «δελεάσουμε» ή να «κοροϊδέψουμε» κάποιους συνδημότες, κάποιους πολίτες για να αποσπάσουμε την ψήφο τους και επανερχόμαστε – μετά τις εκλογές – στην πραγματικότητα, κυλά ο καιρός, δεν γίνεται τίποτα και σήμερα η εικόνα που παρουσιάζει η ΔΕ Σταυρούπολης, κατ΄εμέ (και νομίζω ότι αυτό αποτυπώνεται στο σύνολο των κατοίκων) είναι αποκαρδιωτική, ενώ ο τόπος έχει να δώσει πάρα πολλά. Μπορούμε να συναγωνιστούμε πολύ γνωστούς προορισμούς. Δεν υστερούμε σαν τόπος. Υστερούμε στην… ανυπαρξία όλων αυτών που έχουν διοικήσει διαχρονικά στην Τ.Α στην περιοχή μας, είτε είναι η νυν Δημοτική Αρχή, είτε η προηγούμενη. Σίγουρα το αποτέλεσμα αυτό δεν το παίρνει εξ΄ολοκλήρου μια δημοτική αρχή. Είναι αποτέλεσμα χρόνων».
«ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ – ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΑ – ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ»
Από την πλευρά του ο κ. Εμίν Ογλού Αμέτ, μιλώντας για τα Κιμμέρια, υπογράμμισε ότι «τα προβλήματά μας είναι οι στάσεις λεωφορείων που δεν έχουν περαστεί ακόμη, ενώ είναι στο πρόγραμμα να περαστούν, να είναι λίγο καλύτερη η καθαριότητα και να καθαρίζονται οι κάδοι. Τα υπόλοιπα λίγο – πολύ, τα συντηρούμε. Γίνονται πράγματα. Έχουν γίνει και γίνονται. Και η ποιότητα του πόσιμου νερού, είναι μια χαρά. Δεν υπάρχει τώρα πρόβλημα. Γενικά είναι πιο πολύ η καθημερινότητα. Έχουν γίνει δυο πάρκα, θα γίνει ξανά ασφαλτόστρωση σε μερικά σημεία των δρόμων κλπ. Είναι και αυτό στο πρόγραμμα».
ΤΟ ΔΡΟΣΕΡΟ ΠΟΝΑΕΙ…
Από την δική του πλευρά ο κ. Χουσεΐν Ογλού σημείωσε ότι «το Δροσερό «πονάει» παντού. Πρώτον έχουμε θέμα με το πολεοδομικό σχέδιο, δεύτερον τα παιδιά δεν έχουν παιδική χαρά, τρίτον δεν φτιάχτηκαν οι δρόμοι (αυτή η ασφαλτόστρωση που γίνεται τώρα, είναι ένα «πέρασμα». Χρειάζονται πάρα πολλά πράγματα στο Δροσερό, όπως επίσης και σχολείο. Τα παιδιά μας πρέπει να μορφωθούν, να έχουν όραμα και ένα καλύτερο αύριο. Επίσης, δεν έχουμε ένα γραφείο για τις αλληλογραφίες. Είναι από εδώ και από εκεί σκορπισμένες. Έπρεπε να είχαμε ένα γραφείο για να παίρνει ο καθένας τον φάκελό του. Δεν εξυπηρετούν με τις κάρτες σίτισης. Το μόνο που έχει γίνει, προεκλογικά, είναι η ασφαλτόστρωση 4 χλμ (όπως είπαν). Έριξαν μόνο στην κεντρική πλατεία που είχε άσφαλτο, χάλασαν τους δρόμους γύρω – γύρω και έκαναν ένα «πέρασμα». Τα υπόλοιπα έμειναν. Θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα σε όλα αυτά. Μπήκα υποψήφιος με τον Στράτο Κοντό και έχουμε συμφωνήσει ότι η πρώτη προτεραιότητα είναι για εμάς το Δροσερό και θα κάνουμε πολλά πράγματα».
«ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΑΛΣΟΣ ΕΥΜΟΙΡΟΥ, ΠΛΗΜΜΥΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ, ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΑΣΦΑΛΤΟΣΤΡΩΣΗ, ΣΤΑ ΒΑΣΙΚΑ»
Τέλος, από την δική της πλευρά η κ. Αβετιάν, σημείωσε ότι «ανεξάρτητα από το αν κάποιος είναι κάτοικος των κοινοτήτων του Δήμου Ξάνθης, θα έπρεπε να μεριμνά και να νοιάζεται και για τα χωριά μας, γιατί η αλήθεια είναι ότι έχουμε εστιάσει στην πόλη – η οποία αντιμετωπίζει τα περισσότερα από τα προβλήματα – ωστόσο και τα χωριά θα έπρεπε να είναι στο πρόγραμμα και να δίνεται και η δέουσα προσοχή και σε αυτά. Θα ξεκινήσω με το σημαντικότερο πρόβλημα που «μαστίζει» τα χωριά, που είναι η συγκοινωνία. Η συγκοινωνιακή σύνδεση της πόλης με τα χωριά είναι αυτό που «αγανακτά» τους κατοίκους των χωριών, τόσο στο Εύμοιρο, όσο και στην Λεύκη και στο Πετροχώρι και στην Μορσίνη. Τα δρομολόγια είναι ελάχιστα. Αυτό είναι κάτι που εξαρτάται από την αστική και υπεραστική συγκοινωνία της πόλης και ακριβώς επειδή ο Δήμος δεν μπορεί να έχει μεγάλη ευθύνη στο πόσο μπορεί να εξυπηρετήσει η αστική και υπεραστική συγκοινωνία, εμείς ως «Δήμος Πρότυπο» σκεφτήκαμε και πήραμε την πρωτοβουλία να κάνουμε την υπέρβαση και με την χρήση ηλεκτροκίνητων λεωφορείων να γίνονται συχνότερα δρομολόγια από και προς τα χωριά. Επίσης, μιλώντας για το Εύμοιρο, έχουμε ένα μικρό «στολίδι» στο χωριό, το άλσος Ευμοίρου. Επισκέπτοντάς το κάποιος θα βρει και το Εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας, όπου το καλοκαίρι γίνεται και ένα πολύ ωραίο πανηγύρι. Αυτήν την στιγμή, βρίσκεται στα χειρότερά του και δεν έχει να προσφέρει τίποτα σε όποιον το επισκεφθεί. Αυτήν την στιγμή δεν γίνονται ούτε τα πιο απλά στο δασάκι (καθαρισμός χόρτων κλπ). Επιπλέον, άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα χωριά μας, είναι τα πλημυρικά φαινόμενα (πρόβλημα που αντιμετωπίζει και η Λεύκη στο σημείο κοντά στα Νεκροταφεία αλλά και στην παιδική χαρά, όπως και το Εύμοιρο κοντά στο σχολείο). Σε περιόδους βροχών υπάρχουν λιμνάζοντα νερά. Άλλο σημαντικό πρόβλημα είναι η ανύπαρκτη ασφαλτόστρωση στα χωριά. Μπορώ να σας πω ότι στο Εύμοιρο βλέπω λακκούβες από την ηλικία των 8-9 ετών και οι ίδιες λακκούβες υπάρχουν ακόμη και σήμερα. Είναι απλά πράγματα που θα μπορούσαν να επιδιορθωθούν και να διευκολύνουν την καθημερινότητα. Υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα και εν συνεχεία θα σας έλεγα και για την Βιομηχανική Περιοχή που επίσης χρειάζεται ασφαλτόστρωση. Στην δε Μορσίνη το χωριό έχει ερημώσει διότι δεν υπάρχει τίποτα να προσφέρει. Ωστόσο η δημιουργία ενός πάρκου θα μπορούσε να εξυπηρετήσει και να διευκολύνει τις οικογένειες. Υπάρχουν και άλλα μικροπροβλήματα, όπως το γήπεδο του Ευμοίρου που έχει να συντηρηθεί χρόνια τώρα. Είναι παρατημένο στο έλεος του Θεού. Τέλος θεωρώ ότι πρέπει να εισακούγονται και οι προτάσεις των μελών των κοινοτήτων και να μην περνιούνται αψήφιστα. Πρέπει να φροντίσουμε τα χωριά μας και να τους δώσουμε τη σημασία που τους αξίζει».
