Οι νέοι αντιδήμαρχοι Ξάνθης…
Με ρωτούσαν χθες επίμονα αν γνωρίζω ποιοι θα είναι οι νέοι αντιδήμαρχοι του Δήμου Ξάνθης κι αν υπάρχουν διαρροές από το περιβάλλον του Στράτου Κοντού για το θέμα αυτό… Τους απάντησα πως… ουδόλως με ενδιαφέρει το ΠΟΙΟΙ θα είναι οι νέοι αντιδήμαρχοι, αλλά το… πόσο ικανοί να διοικήσουν θα είναι οι νέοι αξιωματούχοι του Δήμου μας… Θα πρέπει να καταλάβουν ότι οι θέσεις αυτές είναι πρωτίστως θέσεις ευθύνης απέναντι στους πολίτες. Δυστυχώς σε αρκετές περιπτώσεις οι θέσεις των αντιδημάρχων έχουν συνυφασθεί με θέσεις βολέματος και… μισθοδοσίας. Προσεχώς θα δημοσιεύσουμε τα ονόματα των νέων αντιδημάρχων και τις ευθύνες του καθενός. Εκεί λοιπόν θα διαβάσετε μία σειρά από υποχρεώσεις και αρμοδιότητες του καθενός, που σε αρκετές περιπτώσεις στο παρελθόν… ανάθεμά με αν το γνώριζαν και αυτοί οι ίδιοι! Πόσο μάλλον το περιεχόμενό τους! Όποιοι και να είναι λοιπόν οι νέοι αντιδήμαρχοι, με ενδιαφέρει να έχω καθαρή πόλη, να έχω πεζοδρόμια για να περπατάω, όχι μόνο εγώ, αλλά και οι συμπολίτες μου ΑΜΕΑ, να υπάρχει σωστή σήμανση, να υπάρχουν συστήματα ελεγχόμενης στάθμευσης και πάρκινγκ για το αυτοκίνητό μου, να υπάρχουν αθλητικοί χώροι με σωστές υποδομές κλπ… Και όπως λέει ο σοφός λαός μας (λέμε τώρα) δεν με ενδιαφέρει το χρώμα της γάτας, αλλά το… να πιάνει ποντίκια!
Όχι μόνον πέρασμα, αλλά… προορισμός
Κάθε φορά που γίνεται λόγος για την τουριστική ανάπτυξη της Ξάνθης ακούω ακριβώς τα ίδια πράγματα, ακριβώς τις ίδιες ιδέες και προτάσεις και στη συνέχεια… δεν γίνεται απολύτως τίποτα! Όταν ο τουρισμός βρέχει λεφτά, στην Ξάνθη εμείς… κρατάμε ομπρέλες! Ένα ακόμη «στραβό και ανάποδο» που καλείται ο νέος Δήμαρχος να διορθώσει, να εξορθολογήσει και να ξεκινήσει ουσιαστικά από την αρχή να χτίσει το τουριστικό προφίλ του Δήμου, σε συνεργασία με ανθρώπους που το «έχουν», το γουστάρουν και είναι διαθέσιμοι να προσφέρουν… Η περιοχή μας πρέπει να γίνει επιτέλους προορισμός και όχι μόνο πέρασμα, όπως ήταν μέχρι σήμερα… Εκτός από τις πολιτιστικές και αθλητικές διοργανώσεις που σίγουρα φέρνουν κόσμο και τον κρατούν για περισσότερες από μία ημέρες, θα πρέπει να βρεθούν και άλλοι τρόποι με την ανάδειξη των στοιχείων και των περιοχών που από μόνα τους μπορούν να γίνουν πόλοι έλξης επισκεπτών… Κοντολογίς να δημιουργηθεί ένα τουριστικό πακέτο, που μέχρι σήμερα δεν υπάρχει, όχι μόνο σε κάποιο τουριστικό γραφείο, αλλά ούτε καν στο Δημαρχείο της Ξάνθης. Όλα αυτά όμως δεν μπορεί να τα ξέρει μόνο ένας, γι’ αυτό επιμένω πως ο Στράτος Κοντός θα πρέπει να επιλέξει σωστούς συνεργάτες αν θέλει πράγματι να δει (και να δούμε) κάποια στιγμή την Ξάνθη μας ΑΛΛΙΩΣ!
Αν αυτό λέγεται πρόοδος…
Θεωρώ ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα και να ανασυνταχτούμε σαν κοινωνίες, γιατί διαφορετικά θα πάμε κατά διαόλου και κυριολεκτώ… Έχει γίνει πλέον ρουτίνα και καθημερινότητα το ακραίο έγκλημα και η παραβατικότητα ιδιαίτερα στις παιδικές και νεανικές ηλικίες. Όχι φυσικά πως στις μεγαλύτερες δεν συμβαίνει το ίδιο και χειρότερα! Ο γιος σκοτώνει τον πατέρα, ο αδελφός σφάζει τον αδελφό, ο άλλος για ασήμαντη αιτία βγάζει το μαχαίρι και το καρφώνει στην καρωτίδα του συνδαιτυμόνα του στην μπυραρία και πολλά ακόμη ειδεχθή εγκλήματα που πρωταγωνιστούν στην επικαιρότητα σε καθημερινή βάση! Θεωρώ ότι όλα τα κακά (όπως και τα καλά φυσικά) ξεκινούν μέσα από την ίδια την οικογένεια και από την ανατροφή που θα πάρουν τα παιδιά από τους γονείς τους. Κατόπιν συνεχίζουν μέσα στα σχολεία, όπου απουσιάζουν πλέον οι στοιχειώδεις κανόνες ευταξίας και ηθικής. Τα παιδιά μας γαλουχούνται πάνω στα μοντέρνα πρότυπα της διαλυμένης οικογένειας, της ομοφυλικής οικογένειας και ελάχιστα έως καθόλου στα πρότυπα μιας ολοκληρωμένης παραδοσιακής οικογένειας. Το κατά πόσο αυτό επηρεάζει την ψυχολογία του στην μετέπειτα ζωή τους, αυτό φαίνεται από τα… στατιστικά στοιχεία.
Χάσαμε την ψυχή μας!
«Καπάκι» σε όλα αυτά οι απαράδεκτοι νόμοι που ψηφίζονται μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και που έχουν να κάνουν με την απόδοση της δικαιοσύνης, οι αποφάσεις της οποίας όχι μόνο δεν αποτρέπουν το έγκλημα, αλλά πολλές φορές ευνοούν και «ενθαρρύνουν» τους εγκληματίες (νόμος Παρασκευόπουλου κλπ)! Εν κατακλείδι φτάσαμε να είμαστε μία υπερσύγχρονη κοινωνία με όλα τα υπερκαταναλωτικά αγαθά και τις ευκολίες που αυτά παρέχουν για τις υλικές ανάγκες μας, αλλά συγχρόνως χάσαμε την ψυχή μας και φροντίζουμε ώστε να χάσουν την ψυχή τους και τα ίδια μας τα παιδιά από βρεφικής ηλικίας! Κι αν κάποιος τολμήσει να διαφωνήσει με όλη αυτή την ανωμαλία γύρω μας, τότε χαρακτηρίζεται γραφικός και επικίνδυνα οπισθοδρομικός από τους υποτιθέμενους προοδευτικούς του είδους! Τι σας λέω τώρα Χριστουγεννιάτικα…
