Με αφορμή και το χθεσινό τραγικό περιστατικό στην Ξάνθη
«Υποθεραπευμένα ή καθόλου θεραπευμένα τα περιστατικά – Απευθυνθείτε στους ειδικούς», τονίζει χαρακτηριστικά ο ίδιος
Με αφορμή το χθεσινό τραγικό περιστατικό στην Ξάνθη η «Θ» θέλησε να διερευνήσει τις πιθανές αιτίες που ένας άνθρωπος μπορεί να οδηγηθεί σε αυτοχειρία καθώς τον τελευταίο καιρό σημειώνονται τακτικά απόπειρες (πρόσφατα δυο Ξανθιώτισσες σε δυο διαφορετικές περιπτώσεις).
Υπάρχει όντως έξαρση στο είδος; Τι δείχνουν οι στατιστικές για την Ξάνθη σε σχέση με τον μέσο όρο της χώρας; Μπορεί να ευθύνονται και οι… ζέστες της περιόδου; Τι μπορεί να οδηγήσει έναν άνθρωπο σε μια τέτοια πράξη; Υπάρχει πάντα ψυχικό υπόβαθρο; Και τελικά μπορεί να θεραπευτεί ένας αυτοκτονικός ιδεασμός και πως;
Σε όλα τα παραπάνω απαντά μέσα από την «Θ» ο γνωστός Ψυχίατρος και Βουλευτής Ξάνθης κ. Μπουρχάν Μπαράν.
ΕΞΑΡΣΗ ΣΤΙΣ ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ – 1 ΣΤΟΥΣ 3 ΑΣΘΕΝΕΙΣ, ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΟ ΙΔΕΑΣΜΟ
Πιο αναλυτικά ο κ. Μπαράν, εξήγησε στην «Θ» ότι «όντως έχουμε έξαρση στις τάσεις προς αυτοκτονία. Και βέβαια, η «ταμπέλα» δεν μετράει. Ειδικά στον αυτοκτονικό ιδεασμό, το θέμα δεν πάει ανάλογα με την αστική τάξη. Μπορεί να συμβεί στον καθένα μας, όταν εμείς οι γιατροί ξέρουμε ότι ειδικά στις καταθλίψεις οι δυο από τους τρεις ασθενείς έχουν τον αυτοκτονικό ιδεασμό και σκέφτονται ότι «η ζωή έχει τελειώσει για εμένα», ότι «είμαι ανάξιος», ότι «ζω εις βάρος όλης της οικογένειας και τους κουράζω όλους, άρα να πεθάνω και να φύγω» κλπ. Αυτή η σκέψη επικρατεί και αυτό το γνωρίζουμε οι Ψυχίατροι. Για αυτό και σε κάθε εξέταση ασθενή, του το ρωτάμε. Όπως και στις υπόλοιπες παθήσεις και στις ψυχικές, μετά από τον κορονοϊό και όσο περνούν τα χρόνια, αντιμετωπίζουμε πολλά και δύσκολα τέτοια περιστατικά. Εγώ δηλαδή τον τελευταίο μήνα έχω 5-6 άτομα που μου λένε «γιατρέ θα αυτοκτονήσω και ψάχνω τρόπους». Βέβαια, παίζει ρόλο και η εποχή και η σύνθεση της ψυχής. Είναι και οι γνωστοί ασθενείς που πάσχουν από κάποιας μορφής σχιζοφρένεια ή διπολική διαταραχή. Αυτοί, στα πλαίσια της αρρώστιας, όταν αυτά είναι υποθεραπευμένα ή όταν έχουν σταματήσει την φαρμακευτική αγωγή, είναι αναμενόμενο να αυτοκτονήσουν. Κάνουν απόπειρες. Επειδή ψάχνω τέτοιες περιπτώσεις (διότι θα πρέπει να αναζητήσω σε τέτοια συμβάντα αν πρόκειται και για δικό μου ασθενή, αφού έχω και την συναισθηματική και ηθική ευθύνη αλλά και την νομική ευθύνη και ευτυχώς μέχρι τώρα δεν έτυχε κάτι τέτοιο) βλέπω ότι είναι είτε υποθεραπευμένα είτε καθόλου θεραπευμένα περιστατικά. Κατά 98% μπορώ να πώ ότι η αιτία των αυτοκτονιών είναι οι ψυχικές παθήσεις. Μπορεί δηλαδή ένας άνθρωπος να δυσκολεύεται, μπορεί να είναι πολλά τα οικονομικά προβλήματα κλπ, αλλά παρόλα αυτά ο άνθρωπος είναι υπεράνω όλων των προβλημάτων της καθημερινότητας, αρκεί να έχει μια καλή και σωστή ψυχική υγεία. Πάντα κάτω από τις αυτοκτονίες υποκρύπτεται μια αθεράπευτη ή υποθεραπευμένη ψυχική διαταραχή. Διαφορετικά, η μισή Ελλάδα θα πηδούσε από τα μπαλκόνια. Όλοι χρωστάμε. Ποιος δεν χρωστά;
Επίσης είναι και οι ερωτικές απογοητεύσεις σε νέα άτομα (στους εφήβους κυρίως) που βλέπουμε απόπειρες. Αυτές είναι κυρίως χειριστικές. Η περίπτωση του ανήλικου (σ.σ. του 12χρονου στην Φυλή) ήταν αντιδραστικού τύπου. Οι αυτοκτονίες σε μια Ξάνθη 100.000 κατοίκων, θα περίμενε κανείς κατά έτος να είναι 25 (με βάση τον μέσο όρο). Αυτά είναι στατιστικά. Ωστόσο στην Ελλάδα έχουμε πιο λίγες περιπτώσεις. Το παράξενο με εμάς είναι ότι το τελευταίο διάστημα έχουν μια αυξητική τάση οι απόπειρες».
ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ… ΖΕΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ
Επίσης, ο ίδιος τόνισε ότι «όλα έχουν να κάνουν με την ψυχική υγεία. Σίγουρα κάτι υποκρύπτεται. Βέβαια σε αυτούς τους ψυχικούς παράγοντες, μας οδηγούν και άλλα πράγματα. Δηλαδή έχει αλλοιωθεί η έννοια της οικογένειας (ακούτε για διάσταση, απόσταση, χωρισμούς κλπ). Η έννοια της οικογένειας είναι ότι δεν μοιραζόμαστε μόνον τα καλά, αλλά και τα δύσκολα. Για αυτό και στατιστικά θα δούμε ότι περισσότερο αυτοκτονούν ανύπαντροι άνδρες γύρω στα 30 έτη. Έπειτα μπαίνει και η συννοσηρότητα (αν έχει δηλαδή κάποιος την κατάθλιψη, κάνει και χρήση αλκοόλ και άρα είνια υποψήφιος για αυτοκτονικότητα). Εν ολίγοις η οικογένεια μας φυλά από τις αυτοκτονίες, όπως και από πολλές άλλες ψυχικές παθήσεις, αλλά έχει αλλοιωθεί η έννοιά της πια. Είναι όμως ένας αποτρεπτικός παράγοντας. Και όλα αυτά έχουν σχέση και με την εποχή και με την ζέστη. Διότι, από χθες το πρωί ακούω «γιατρέ κουράζομαι, είμαι καταβεβλημένος, δεν έχω όρεξη για τίποτα» κλπ. Μας επηρεάζει δηλαδή και η κλιματική αλλαγή. Βέβαια λόγοι για να μην αισθανόμαστε καλά, υπάρχουν πάντα. Αυτό δεν τελειώνει. Το θέμα είναι πως εμείς θα διατηρήσουμε την ψυχική μας υγεία ώστε να πολεμήσουμε τις συνθήκες της καθημερινότητας. Στην αισιόδοξη στάση, κρύβεται η αντιμετώπιση είτε με φάρμακα είτε ψυχοθεραπευτικά. Ακούω από πολλούς ότι τα ψυχολογικά προβλήματα δεν θεραπεύονται και μου λένε ότι «το πάλεψα». Όταν έχεις ένα έμφραγμα ή ένα εγκεφαλικό, το παλεύεις; Όχι! Πηγαίνεις στον κατάλληλο γιατρό. Γιατί παλεύουμε λοιπόν τα ψυχολογικά; Είναι στο χέρι μας να τα παλέψουμε; Σαφώς και όχι. Πρέπει να απευθυνθούμε στον γιατρό. Βέβαια, από την μια τους δικαιολογώ διότι υπάρχει και η προκατάληψη. Το ταμπού που λέει ότι «αν πας σε ψυχίατρο, θα πάρεις ψυχοφάρμακα άρα είσαι τρελός». Αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Ας μην ακούμε τον καθένα για τα φάρμακά μας και για εμάς».
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ
Κλείνοντας ο κ. Μπαράν σημείωσε ότι «η πρώτη συμβουλή είναι να μην αποτελεί ταμπού ο ψυχίατρος και τα φάρμακα και να απευθυνθεί κάποιος στον κατάλληλο γιατρό και όχι σε άλλες ειδικότητες. Βλέπω και στην Ξάνθη ότι ο καθένας γράφει και ηρεμιστικά και αντικαταθλιπτικά. Όχι! Ο σωστός γιατρός είναι ο ψυχίατρος και αυτός θα κρίνει – αν κρίνει – την υποστήριξη και από ψυχολόγο». Τέλος, να πούμε ότι είναι η φύση του ανθρώπου να έχει προβλήματα και να μπορεί να τα λύνει. Αυτή είναι η έννοια της ζωής. Και κανένα πρόβλημα στην ζωή δεν είναι αιτία αυτοκτονίας. Άλλωστε και όλες οι θρησκείες – όπως ξέρετε – το απαγορεύουν κάτι τέτοιο. Άρα δεν δικαιολογεί τίποτα την αυτοκτονία».
