«Μικρό Παρίσι» η Χριστουγεννιάτικη Ξάνθη!

Η Ξάνθη φέτος τα Χριστούγεννα πρέπει να είναι μία από τις 5-10 καλύτερα (χριστουγεννιάτικα) στολισμένες πόλεις της Ελλάδας! Εκθαμβωτικός ο στολισμός του κέντρου με τον «έναστρο ουρανό» και τις φωτομπάλες που συνθέτουν μία εικόνα παρόμοια με το… Σανζ Ελιζέ των Παρισίων! Και δεν το λέω συμπτωματικά γιατί έτυχε να βρεθώ στα «Ηλύσια Πεδία» της γαλλικής πρωτεύουσας ημέρες Χριστουγέννων και άρα έχω το μέτρο σύγκρισης. Όπως και να το κάνουμε, υπάρχει μία εμφανής διαφορά με τους στολισμούς προηγούμενων χρόνων, αλλά ακόμη και αυτό κάποιοι «μικρόψυχοι» δεν μπόρεσαν να το διακρίνουν εντοπίζοντας ανύπαρκτα ψεγάδια! Οι Ξανθιώτες όμως βλέπουν και είναι αρκετοί μάλιστα εκείνοι που βιντεοσκοπούν τον στολισμό και τον στέλνουν σε άλλα σημεία της χώρας και στο εξωτερικό, σε συγγενείς και παλιούς Ξανθιώτες για να θαυμάσουν την ομορφιά της πόλης μας! Εκείνο που λείπει –και πρέπει να γίνει άμεσα- είναι η μουσική επένδυση του κέντρου με χριστουγεννιάτικα τραγούδια και κάλαντα σε χαλαρή ένταση και με επιλογές προσεγμένες ώστε να ανεβεί ακόμη περισσότερο η διάθεση των Ξανθιωτών-καταναλωτών. Ένα πάγιο αίτημα της «Θ» εδώ και πολλά χρόνια που όμως δυστυχώς μέχρι πέρσι δεν εισακούγονταν! Για να δούμε φέτος…

Δεν ξέρω αν το «τουριστικό ισοζύγιο» της περιοχής μας για αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι θετικό ή αρνητικό, εκείνο όμως που βλέπω και καταγράφω, είναι ότι βαίνουν αμείωτες οι εκροές Ελλήνων επισκεπτών προς την κατεύθυνση της Ανατολικής Θράκης και ιδιαίτερα στις αγορές των κοντινών πόλεων (Ανδριανούπολη, Κεσσάνη κλπ). Δεν ξέρω πως μπορεί να αισθανθεί κάποιος τα Χριστούγεννα στην Τουρκία, αλλά παρόλα αυτά υπάρχουν αρκετοί συμπολίτες μας που προγραμματίζουν το ταξίδι τους εκεί… Σε ότι αφορά τις «εισροές» από την γειτονική χώρα, παρόλη την συνεχιζόμενη ένταση μεταξύ των δύο χωρών –και πάντα σύμφωνα με τις δηλώσεις του θεματικού αντιπεριφερειάρχη στην «Θ»- βρίσκονται σε πολύ καλό επίπεδο και βαίνουν αυξανόμενες… Αν και επί του συγκεκριμένου έχω κάποιες αμφιβολίες!

Τι τα ήθελες Μανώλη μου (Φανουράκη) και κότσαρες την συγκεκριμένη αποστροφή της δήλωσης Παυλόπουλου για την «συνύπαρξη λαών» στην δική σου δήλωση- ανάρτηση; Τα «άκουσες» λοιπόν από εκείνους που ψάχνουν την παραμικρή ευκαιρία για να σας ορμήσουν, άσχετα αν… δεν κατάλαβαν καν ότι η συγκεκριμένη δήλωση αφορούσε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και όχι σε σένα προσωπικά! Γι’ αυτό την άλλη φορά να είσαι (και να είστε) πιο επεξηγηματικοί στις αναρτήσεις και στις δηλώσεις σας και να εκφράζετε αυτά που εσείς πιστεύετε και αυτά που εσείς θέλετε να πείτε με απλά λόγια και όχι με περικοκλάδες! Γιατί υπάρχουν και κάποιοι που… δεν ξέρουν να διαβάζουν ελληνικά! Και όσο πάει, περισσεύουν κάτι τέτοιοι τύποι στην περιοχή μας… Τι να κάνουμε τώρα εμείς;

Σαφώς και θα πρέπει να στηριχθούν οι εθελοντικοί- ανθρωπιστικοί φορείς όπως το «Χαμόγελο του παιδιού» και από τις τοπικές κοινωνίες, πλην όμως υπάρχουν και άλλες ανάλογες δομές σε τοπικό επίπεδο που θα πρέπει επίσης να στηριχθούν. Απλά εκφράζω κι ένα παράπονο- ένσταση γιατί ναι μεν η «Αθήνα» περιμένει την στήριξη της περιφέρειας, αλλά όταν χρειασθεί στήριξη η περιφέρεια δεν την έχει από την Αθήνα! Για παράδειγμα, σε πρόσφατη επικοινωνία που είχα με τον Σύλλογο Φίλων Παιδιών με καρκίνο (της κας Βαρδινογιάννη) για το θέμα της 13χρονης Πελαγίας, δυστυχώς η απάντηση που έλαβα (αρμοδίως δια της δομής φιλοξενίας της 13χρονης στην Ξάνθη) ήταν πως δεν μπορούν να παρέμβουν καταλυτικά, παρά μόνον να ζητήσουν μία… έκπτωση από το νοσοκομείο όπου θα χειρουργηθεί η 13χρονη από την Ξάνθη! Και αυτό το καταθέτω ως παράπονο περισσότερο και όχι φυσικά για να μειώσω την δράση της εν λόγω δομής. Προτείνω λοιπόν να στηρίζουμε πρώτα τις κοινωνικές δομές και οργανώσεις της περιοχής μας και στη συνέχεια εκείνες των Αθηνών. Γιατί γίνεται το εντελώς αντίθετο…

Λιγοστεύουμε φίλοι Ξανθιώτες και μάλιστα επικίνδυνα… Καθημερινά σχεδόν ακούμε για θανάτους συμπολιτών μας, ιδιαίτερα νέας ηλικίας, εντελώς απροσδόκητα και σε κάποιες περιπτώσεις μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα από την στιγμή που θα τους χτυπήσει τη πόρτα κάποια ασθένεια! Πριν λίγες ημέρες αποχαιρετίσαμε τον Θόδωρο Τσανακλίδη, μόλις προχθές χαιρετίσαμε τον Χρήστο Καραμανλή, χθες αποχαιρετίσαμε τον Δημήτρη Ελευθεριάδη και συγχρόνως ένα 27χρονο παλικάρι από την Μύκη πατέρα δύο παιδιών! Κάθε πρωί, πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό που «ξημερωθήκαμε» και κάθε βράδυ πρέπει να κάνουμε το ίδιο που μας αξίωσε να «βραδιαστούμε»! Δεν ξέρει κανείς τι του ξημερώνει αύριο γι’ αυτό και θα πρέπει να απολαμβάνουμε το σήμερα, το τώρα, την στιγμή! Ανησυχούμε και αγχωνόμαστε για το τι θα συμβεί μετά από 5-10 χρόνια, ενώ δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουμε μετά από λίγη ώρα!