Μάθαμε τελικά ποιος έφταιγε;
Ο κόμπος έφτασε στο χτένι… Δεν μπορεί μια ολόκληρη πόλη και ο μισός Ν. Ξάνθης να εισπνέει ουσίες επικίνδυνες για την ανθρώπινη –και όχι μόνο- υγεία, γιατί κάποιοι, κάποτε άφησαν να φύγει μέσα από τα χέρια τους ένα έργο υποδομής ύψους 7.000.000 ευρώ! Αναφέρομαι στον ΧΥΤΑ του ΣΔΑΝ Ξάνθης (ΧΥΤΑ να τον κάνει ο Θεός) και για το έργο ανάπλασης το οποίο εγκρίθηκε, εντάχθηκε, αλλά στη συνέχεια… απεντάχθηκε λόγω των καθυστερήσεων που προέκυψαν από τους χειρισμούς της επιτροπής και τις ενστάσεις των Ξανθιώτικων κοινοπραξιών. Σήμερα το έργο θα είχε τελειώσει και δεν θα επιβάρυναν η υγείας μας με αυτά που εισπνεύσαμε όλη μέρα χθες (ενδεχομένως και σήμερα). Ποιος θα λογοδοτήσει για όλα αυτά;
Ποιος και για ποιο λόγο αποφάσισε να μας… «δηλητηριάσει»;
Ένα δεύτερο θέμα που αναδύεται (μαζί με την μπόχα και τις διοξίνες) από την φωτιά στον σκουπιδότοπο, είναι το ενδεχόμενο εμπρησμού, όπως αναφέρει και ο Δήμαρχος Ξάνθης σήμερα στο ρεπορτάζ της «Θ». Ποιος και για ποιο λόγο όμως θα μπορούσε να βάλει φωτιά σε έναν τέτοιο χώρο, γνωρίζοντας τις επιπτώσεις που θα είχε όχι μόνο στις υποδομές και στο περιβάλλον, αλλά και στην ανθρώπινη υγεία; Αν προκύψει λοιπόν κάτι τέτοιο, θα πρέπει να βρεθεί ο εμπρηστής ή οι εμπρηστές και να τους απαγγελθούν βαριές κατηγορίες. Κι όλα αυτά γιατί το φαινόμενο πλέον καταντάει ρουτίνα, αφού κάθε τόσο (πριν δύο χρόνια ήταν η τελευταία φωτιά που έκαιγε με τις εβδομάδες) έχουμε κι από ένα περιστατικό. Και στα δύο θέματα λοιπόν περιμένουμε να υπάρξουν οι αναμενόμενες εξελίξεις και επιτέλους να αποδοθούν ευθύνες εκεί όπου υπάρχουν. Αν γινόταν κάτι τέτοιο για παράδειγμα σε μια χώρα της κεντρικής ή της βόρειας Ευρώπης… καλύτερα μη σας πω τι θα είχε συμβεί!
Δεν ήξερε… δεν ρώταγε;
Στον απόηχο της επίσκεψης Σταϊκούρα στην Ξάνθη και θα συμφωνήσω ότι το «υφάκι» του Υπουργού Οικονομικών ήταν κάπως… Το ζητούμενο όμως της επίσκεψης δεν ήταν το ΥΦΟΣ με το οποίο θα μας ενημέρωνε για μείζονα θέματα ο ίδιος, αλλά το περιεχόμενο αυτών που θα έλεγε… Και ζήτησε λοιπόν ο Χρήστος ο σαρακατσάνος (το μάθαμε κι αυτό) από τον Στέλιο τον σαρακατσάνο, να του αναφέρει το νούμερο των ωφελούμενων εργαζόμενων (δημιουργία νέων θέσεων εργασίας) από την επιδότηση κόστους του 12%… Και ο Στέλιος λέει, δεν ήξερε και απλά έβαλε το κεφάλι κάτω, δικαιολογούμενος ότι… το Επιμελητήριο δεν είναι Υπουργείο! Λάθος και ο μεν… λάθος και ο δε! Γιατί απλά το ζητούμενο σ’ αυτή την επίσκεψη δεν ήταν αν πέτυχε το σκοπό του το πρόγραμμα ή όχι (μετά από 20 χρόνια εφαρμογής του), αλλά το ΠΟΤΕ θα εφαρμοστεί ο ΝΟΜΟΣ του κράτους που ψηφίσθηκε και εκδόθηκε πριν από 14 μήνες! Εκεί έπρεπε να επικεντρώσει ο Υπουργός και σ’ αυτό έπρεπε να του απαντήσει ο Μωραΐτης.. Έπρεπε να του υπενθυμίσει επίσης κάποιος του Υπουργού ότι αυτό έγινε την δεκαετία του ’90 για συγκεκριμένους ΕΘΝΙΚΟΥΣ λόγους πρωτίστως και στη συνέχεια για λόγους αναπτυξιακούς. Το κακό είναι ότι ο ίδιος μάλλον το λησμόνησε και δεν βρέθηκε κάποιος να του το υπενθυμίσει…
Περί δημοτικών ακινήτων…
Με αφορμή τα ακίνητα που ζητήθηκαν (και δόθηκαν) εκ μέρους του Δήμου Ξάνθης από τον Χρήστο Σταϊκούρα, έρχεται στην επιφάνεια ένα θέμα το οποίο η στήλη και η «Θ» γενικότερα έχουμε θίξει πολλές φορές στο παρελθόν. Ο λόγος για την ακίνητη περιουσία του Δήμου Ξάνθης και την αξιοποίησή της που σε πολλές περιπτώσεις παραμένει… λέξη άγνωστη! Υπάρχουν και αρκετές δωρεές ιδιωτών με την προϋπόθεση τα ακίνητά τους να αξιοποιηθούν και να αποδοθούν για ευρεία χρήση με κοινωφελές πρόσημο στους συμπολίτες τους (δημιουργία νηπιαγωγείων, σχολείων, γηροκομείων κλπ). Κι άλλες περιπτώσεις όπου δημοτικά ακίνητα είναι παρατημένα στο έλεος του καιρού και των φθορών. Καλά κάνει ο Τσέπελης και οι συνεργάτες του και ζητούν οικόπεδα και ακίνητα για να υλοποιήσουν συγκεκριμένα έργα που θα μπορέσουν να ενταχθούν σε διάφορα προγράμματα, αλλά είναι καιρός να δούμε και τα υπάρχοντα που παραμένουν ανεκμετάλλευτα…
Αγγλικά στα νηπιαγωγεία!
Διαβάζω διάφορα σχόλια (θετικά συνήθως) για την εισαγωγή της Αγγλικής γλώσσας ως μάθημα στα… νηπιαγωγεία από την φετινή περίοδο. Και μέχρις εδώ οι ενστάσεις μου θα μπορούσαν να περιοριστούν στην δυνατότητα που έχει ένα νήπιο να αφομοιώσει μαζί με την μητρική του γλώσσα (την οποία δεν μιλάει καλά- καλά) και μια ξένη… Ωστόσο στα πλαίσια της ενιαίας Ευρωπαϊκής κοινωνίας στην οποία είμαστε ενταγμένοι, αλλά και της παγκοσμιοποιημένης πλέον κοινωνίας στην οποία καλούνται να ζήσουν τα παιδιά μας, είναι καλό να γνωρίζουν την γλώσσα η οποία χρησιμοποιείται περισσότερο σε όλη την οικουμένη… Την ίδια στιγμή όμως, το ίδιο σύστημα παιδείας, δέχεται την ΑΦΑΙΡΕΣΗ της… Ελληνικής γλώσσας μέσα από τα σχολεία, με ένα απαράδεκτο κουτσούρεμα της Αρχαίας Ελληνικής, η οποία στο φινάλε είναι και εκείνη που έδωσε τις «ρίζες» και τα «φώτα» σε όλες τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές –και όχι μόνο- γλώσσες και διαλέκτους.
Με τα «Ελληνικά» όμως τι γίνεται;
Η ένστασή μου λοιπόν κεντρώνεται στην αφαίρεση των δικών μας γλωσσικών παρακαταθηκών, στην αφαίρεση των δικών μας κλασικών φιλοσόφων από την διδακτέα ύλη, στην αφαίρεση οτιδήποτε έχει σχέση με τις δικές μας ρίζες… Να γεμίσουμε λοιπόν το κεφάλι των παιδιών μας από νήπια ηλικία με αγγλικά (μπορεί αργότερα και με γερμανικά, ποιος ξέρει), και συγχρόνως να αφαιρέσουμε κάθε τι το ελληνικό στην πορεία της ακαδημαϊκής τους ζωής. Και όπως λέει κάποια φίλη: «Εγώ έμαθα αγγλικά στην Στ’ τάξη δημοτικού και σήμερα είμαι καθηγήτρια αγγλικών… Για ποιο λόγο τέτοια βιασύνη»; Έλα μου ντε…
