Με αφορμή τις δυο τραγικότητες, σε Λάρισα και Κιλκίς, την ίδια μέρα
«Συμβαίνουν και στην περιοχή μας – Ουσιώδης η δια βίου εκπαίδευση», σημειώνει η ίδια στην «Θ»
Την ζωή τους, με τον πιο τραγικό τρόπο, έχασαν μέσα στην ίδια μέρα, μια ιδιοκτήτρια φούρνου στην Λάρισα, το φουλάρι της οποίας μπλέχτηκε στην μηχανή ζυμώματος και ένας κρεοπώλης στο Κιλκίς, ο οποίος έκοψε κατά λάθος την μηριαία αρτηρία του, με αποτέλεσμα να βρει ακαριαίο θάνατο.
Ποια είναι όμως τα αίτια που οδηγούν σε τέτοιες καταστάσεις και μάλιστα για ανθρώπους που κάνουν ακριβώς την ίδια δουλειά, σε καθημερινή βάση; Τι πηγαίνει στραβά; Φταίει η απροσεξία; Έχουν συμβεί και στην Ξάνθη, παρόμοια περιστατικά ατυχημάτων ή και δυστυχημάτων;
Για όλα τα παραπάνω μίλησε στην «Θ», η πρόεδρος του Επιμελητηρίου Ξάνθης και πρώην αρτοποιός κ. Μαριάνθη Μαλλιαρουδάκη.
ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΣΥΧΝΕΣ ΑΙΤΙΕΣ –Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΕΧΟΥΜΕ
Αναλυτικότερα, η κ. Μαλλιαρουδάκη, επισήμανε στην «Θ» ότι «δυστυχώς, συναντούμε τέτοια περιστατικά και στην περιοχή μας. Ως συνήθως όλα αυτά έχουν έναν κοινό παρανομαστή, ότι υπερεκτιμούμε τις δυνατότητες μας, δεν αξιολογούμε την κούραση και πολλές φορές δεν είναι ούτε η ενδυμασία μας κατάλληλη για την εργασία την οποία πάμε να πραγματοποιήσουμε. Το λέω και από ιδία πείρα γιατί και εγώ έχω προκαλέσει (ευτυχώς σε πολύ μικρότερη κλίμακα) κακό στον εαυτό μου από πράγματα τα οποία δεν είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία, γιατί ακόμη και τα παπούτσια μας, το φουλάρι μας ή οτιδήποτε άλλο φοράμε, μπορεί να αποβούν μοιραία κατά την διάρκεια της εργασίας.
Και αυτό βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν το λέω για να κατηγορήσω τους ανθρώπους που έχουν ένα εργατικό ατύχημα, πόσο μάλλον ένα δυστύχημα. Απλά θα πρέπει όλοι να αναλογιστούμε, πως ό,τι πολυτιμότερο έχουμε είναι ο εαυτός μας και πρέπει πάντα να είμαστε εμείς η προτεραιότητα μας, ώστε να φροντίσουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε, για να κάνουμε αυτό που θέλουμε και να προσφέρουμε όσο μπορούμε και στην κοινωνία και στους ανθρώπους μας. Βασική προϋπόθεση είναι να είμαστε εμείς καλά. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν νόμοι που διασφαλίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την σωματική ακεραιότητα των εργαζομένων. Οι επιχειρήσεις έχουν τεχνικούς ασφαλείας και οι επιχειρηματίες τις περισσότερες φορές μέσα από κατάρτιση που δέχονται, είναι οι ίδιοι τεχνικοί ασφαλείας στην επιχείρηση τους. Αυτό είναι καλό, γιατί γνωρίζουνε τις ιδιαίτερες ανάγκες της κάθε επιχείρησης, λόγω των πολλών χρόνων εξάσκησης του επαγγέλματος. Το πιο σημαντικό είναι ότι γνωρίζουν οι ίδιοι (σ.σ. οι επιχειρηματίες) τις ιδιαιτερότητες της επιχείρησης. Τα λάθη γίνονται από απροσεξίες και πολλές φορές επειδή υπερεκτιμάμε τις δυνατότητες και τις ικανότητες μας. Είναι φυσιολογικό να κουραζόμαστε. Πρέπει πάντα να κάνουμε διαλείμματα όταν αισθανόμαστε ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε. Δεν θα χαθεί τίποτα με δέκα λεπτά καθυστέρηση. Πάντα θα πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί».
ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ
Επιπλέον, η ίδια υπογράμμισε ότι «τα στατιστικά δείχνουν ότι δεν είναι πολύ μεγάλα τα ποσοστά των εργατικών ατυχημάτων αλλά το θέμα είναι όταν θα είμαστε εμείς το «στατιστικό δείγμα». Δεν θα πρέπει να θεωρούμε ότι όλα συμβαίνουν μόνο στους άλλους. Όλα μπορούν να συμβούν στον καθένα μας, αρκεί μια λάθος στιγμή. Μια φορά θα συμβεί το κακό».
ΟΥΣΙΩΔΗΣ Η ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Στο ερώτημα της «Θ» πόσο σημαντική είναι η κατάρτιση και η συνεχής εκπαίδευση, η ίδια υπογραμμίζει ότι «η μάθηση είναι δια βίου. Οι συνθήκες αλλάζουν. Πρέπει να ξαναθυμόμαστε αυτά τα οποία έχουμε μάθει και όταν παρακολουθούμε ένα σεμινάριο με θέμα: «Τεχνικός Ασφαλείας» (για παράδειγμα) θα πρέπει την γνώση που λαμβάνουμε να την εφαρμόζουμε στην καθημερινότητα μας. Να μην το βλέπουμε σαν μια προϋπόθεση για να πάρουμε απλά ένα χαρτί, για να συνεχίσουμε την δουλειά μας. Δεν είναι κάτι διαδικαστικό το οποίο θα το κάνουμε γιατί μας το επιβάλλει κάποιος νόμος. Είναι κάτι που έχει ουσία. Θα πρέπει να το παρακολουθήσουμε και να μην βρισκόμαστε μόνον σωματικά εκεί. Θα πρέπει να μπορέσουμε να αποκομίσουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε από την συγκεκριμένη ενημέρωση που γίνεται. Και καλό είναι να επαναλαμβάνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα».
ΜΙΚΡΑ, ΑΛΛΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ
Τέλος, αναφορικά με αντίστοιχα συμβάντα στην περιοχή μας, η κ. Μαλλιαρουδάκη σημειώνει ότι «είναι μικρά, αλλά δυστυχώς συμβαίνουν καθημερινά. Μερικά δεν καταγράφονται από τις αρχές γιατί και οι εργοδότες φοβούνται την διαδικασία και τις συνέπειες, αλλά και οι εργαζόμενοι -θέλοντας να βοηθήσουν την επιχείρηση που δουλεύουν – δεν καταγγέλλουν τα περιστατικά. Δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνουν. Ευτυχώς όμως, δεν συμβαίνουν μοιραία ατυχήματα».
