Και τα χρόνια περνάνε και τα έργα… δεν γίνονται!
Είναι γεγονός πως όταν τα έλεγε ο Ζαγναφέρης τότε στη «Θ» (σχετικά ρεπορτάζ), τον θεωρούσα υπερβολικό, καθόσον όλοι οι υπόλοιποι (Περιφέρεια, Αντιπεριφέρεια, Εγνατία οδός κλπ), επέμεναν για το αντίθετο, αναφορικά με τον χρόνο υλοποίησης του κάθετου άξονα Εχίνος-Βουλγαρία. Δυστυχώς όμως δικαιώνεται στις προβλέψεις του και αποδεικνύεται πως είτε οι «άλλοι» ήθελαν να ωραιοποιήσουν μια κατάσταση για ευνόητες λόγους, είτε… δε γνώριζαν από διαδικασίες, οπότε και έλεγαν ότι τους έλεγαν να πούνε για την αποκομιδή εντυπώσεων! Το θέμα είναι ότι ένα έργο που θα έπρεπε ήδη να έχει ολοκληρωθεί, δεν βρίσκεται καν στη μέση του και εξαιτίας αυτού η χώρα μας, εκτός των άλλων, συνεχίζει να γίνεται «ρόμπα» διεθνώς! Θα διαφωνήσω βέβαια με τον Ζαγναφέρη ότι οι εργολάβοι δημοσίων έργων είναι… «αγγελάκια» και ιδιαίτερα οι μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες που αναλαμβάνουν τέτοιου είδους έργα, αλλά σίγουρα όπως πάει και με το διαρκώς εντεινόμενο νομοθετικό πλαίσιο, τα έργα που κάποτε κατασκευάζονταν μέσα σε ένα-δύο χρόνια, θα χρειάζονται πλέον άνω της πενταετίας, αφού ένα τέτοιο χρονικό διάστημα δεν θα αρκεί ούτε για τα διαδικαστικά, από την ανάδειξη του εργολάβου μέχρι τη συμβασιοποίηση του έργου… Οπότε καταλαβαίνετε τι ακολουθεί…
Όπως τότε… έτσι να γίνει και τώρα
Επιτρέψτε μου να επιμείνω στο θέμα που αφορά τον ΟΦΥΠΕΚΑ και τις οικολογικές συνθήκες (Ramsar-Natura) που διέπουν και «νεκρώνουν» όλη την παραλιακή ζώνη του Ν. Ξάνθης. Και αυτό, διότι δεν μπορώ να διανοηθώ ότι δεν υπάρχει τρόπος να αλλάξει το καθεστώς ώστε να υπάρξει μια ισόρροπη ανάπτυξη χωρίς να αλλοιωθούν τα χαρακτηριστικά της πανίδας και της χλωρίδας της ευρύτερης περιοχής. Επί δημαρχίας Εύας Τσακίρη στα Άβδηρα και Στέλιου Χατζηευαγγέλου στον Τόπειρο και όλα αυτά σε στενή συνεργασία με τον τότε Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Ξανθιώτη Αλέκο Κοντό (ο οποίος ανέλαβε να «καθαρίσει την μπουγάδα») βρέθηκαν λύσεις, αλλά προηγήθηκαν δεκάδες παρεμβάσεις και ταξίδια στην Αθήνα. Το τελευταίο προεδρικό διάταγμα έρχεται, όχι μόνο να αναιρέσει εκείνη την «επιτυχία», αλλά να δυσκολέψει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Αυτό που θα πρότεινα στην προκειμένη περίπτωση είναι να γίνει πάλι το ίδιο, δηλαδή οι δύο παραλιακοί Δήμαρχοι να πιάσουν από το χέρι (ή αν θέλουν από το αφτί… λέμε τώρα) τον κυβερνητικό βουλευτή και όποιον άλλον θεσμικό έχει προσβάσεις στο κέντρο και μαζί με τον Δήμαρχο Νέστου και Πρόεδρο της ΠΕΔ ΑΜΘ Σάββα Μιχαηλίδη να κατεβούν στην Αθήνα και να απαιτήσουν τα ευνόητα. Θεωρώ πως μόνο με αυτόν τον τρόπο ενδεχομένως να αλλάξει κάτι…
Μια αναγνώριση και μια συγνώμη…
Χθες ο ελληνισμός τίμησε μία «μαύρη επέτειο» από την ημέρα που ο «ελληνοκτόνος» Κεμάλ Ατατούρκ έδωσε εντολή να σφαγιαστούν περίπου 350.000 άμαχοι Έλληνες του Πόντου! Σήμερα, έναν αιώνα και πλέον μετά, όχι μόνον η Τουρκία του Ερντογάν δεν αναγνωρίζει το τραγικό συμβάν, ώστε να ζητήσει τουλάχιστον μια συγνώμη από τους απόγονους των θυμάτων, αλλά το… γιορτάζει κιόλας, όπως γιορτάζει και την εισβολή του δολοφόνου και βιαστή «Αττίλα» στην Κύπρο! Την ίδια στιγμή ο Τούρκος πρόεδρος επιθυμεί μάλιστα να παίξει ειρηνευτικό-ανθρωπιστικό ρόλο για την κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία, παίζοντάς το όμως και με τις δύο (ή μάλλον και με τις τρεις) πλευρές! Κανείς από την Ελληνική πλευρά δεν κάνει λόγο για εκδίκηση, για «αίμα πίσω», απλά μια αναγνώριση και μια συγνώμη για να ησυχάσουν οι ψυχές των θυμάτων (αν μπορούμε να το πούμε αυτό). Θα μου πείτε πώς είναι δυνατόν να περιμένουμε από τον «θύτη» να αναγνωρίσει κάτι που ακόμη και Έλληνες αξιωματούχοι (να τους κάνει ο Θεός), δεν το αναγνωρίζουν… Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις του πρώην υπουργού παιδείας επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, εκείνου του ανιστόρητου του Νίκου Φίλη, ο οποίος μάλιστα επέμεινε πως δεν επρόκειτο για Γενοκτονία, αλλά για… «εθνοκάθαρση»! Όταν έχεις τέτοιους κοπρίτες και μάλιστα υπεύθυνους για την «παιδεία» των παιδιών μας, τότε τι μπορεί να περιμένει κανείς;
Η ανωμαλία και η… Κλαυδία
Τα τελευταία 15 χρόνια περίπου ο διαγωνισμός της Eurovision με άφηνε παντελώς αδιάφορο… Για να μην πω με αηδίαζε σε ότι αφορά το όλο στήσιμο, τους συντελεστές, τους πρωταγωνιστές και τους… δευτεραγωνιστές! Τα κριτήρια επιλογής των καλύτερων τραγουδιών, ποτέ δεν ήταν αντικειμενικά… Πάντοτε ενείχαν πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά το θέμα δεν ήταν μόνο αυτό… Το τελευταίο καιρό στον συγκεκριμένο διαγωνισμό πρωταγωνιστούσε η «ανωμαλία», η οποία όχι μόνο επιβραβεύονταν, αλλά προκρινόταν και σαν παράδειγμα στα εκατοντάδες εκατομμύρια των τηλεθεατών! Τέρατα, άντρες που έγιναν γυναίκες με μούσια, «σατανάδες και διάολοι» και αυτό που λέμε «woke» ήταν το στοιχείο που εξέπεμπε ο διαγωνισμός γι’ αυτό και δεν με αφορούσε… Το γεγονός ότι κατάφερε μία Ελληνίδα ποντιακής καταγωγής, χωρίς να… «ξεβρακωθεί», χωρίς να απαρνηθεί την μητρική της γλώσσα και βάζοντας συγχρόνως την «πονεμένη» Ελληνική ιστορία μέσα σε λίγους στίχους, να διακριθεί, προς έκπληξη μάλιστα όλων εκείνων που πρεσβεύουν την «ανωμαλία», θεωρώ ότι ήταν ένας προσωπικός άθλος! Κλαυδία… ΑΣΤΕΡΟΜΑΤΑ ΕΥΓΕ γιατί τους έφτυσες κατάμουτρα όλους αυτούς και έστειλες το μήνυμα που θέλει να στείλει η πλειοψηφία των Ελλήνων σε πολλές κατευθύνσεις, αλλά δεν τους αφήνει το «σύστημα»…
