Και οι «τελευταίοι» έσονται πρώτοι, αλλά…

Και οι «τελευταίοι» έσονται πρώτοι, αλλά…

Μπορεί το χρονικό διάστημα μέχρι τις αυτοδιοικητικές εκλογές να είναι μικρό, ωστόσο από την εφαρμογή της νέας τροπολογίας αναφορικά με την επαναφορά των αποφασιστικών αρμοδιοτήτων στα δημοτικά συμβούλια, κάτι μου λέει -ειδικά για τον Δήμο Ξάνθης- ότι… τίποτα δεν πρόκειται να περάσει, αφού η αντιπολίτευση θα έχει το πάνω χέρι! Εκεί όμως θα διακριβωθεί και η ΠΡΟΘΕΣΗ των αντιπολιτευόμενων, για το αν δηλαδή προτίθενται να θυσιάσουν έργα και ουσιαστικά την ίδια την πρόοδο και την ανάπτυξη της Ξάνθης στο βωμό των πολιτικών σκοπιμοτήτων και συμφερόντων, αν δηλαδή λειτουργήσουν με ιδιοτέλεια και σε βάρος των Ξανθιωτών ή αν όντως έχουν αντιπροτάσεις πιο ουσιαστικές και πιο αποτελεσματικές που στο ίδιο βάθος χρόνου θα μπορούν να φέρουν καλύτερα αποτελέσματα. Ίδωμεν…

Ευκολότερο «θύμα» η άνεργη γυναίκα…

Την δική του εκδοχή μας έδωσε ο γνωστός εργατολόγος και πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής Αλέξης Μητρόπουλος, συνδέοντας την γυναικεία ανεργία με τις αυξανόμενες γυναικοκτονίες το τελευταίο χρονικό διάστημα… Η γυναίκα που δεν εργάζεται λέει, είναι άμεσα εξαρτώμενη από τον άνδρα σύζυγο ή σύντροφό της και ως εκ τούτου σε πολλές περιπτώσεις υπομένει βιαιότητες και άσχημες καταστάσεις για το λόγο ότι δεν μπορεί να ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικά. Αυτή η ανεκτικότητα πολλές φορές δίνει την αίσθηση στον άνδρα να θεωρεί υποχείριο του. Δεν θα συμφωνήσω με το όλο σκεπτικό του αγαπητού Αλέξη, πλην όμως έχει μια λογική βάση και ισχύει σε κάποιες περιπτώσεις και όχι φυσικά σε όλες. Αν και το τελευταίο χρονικό διάστημα βλέπουμε περισσότερες εργαζόμενες γυναίκες (ιδιαίτερα στον δημόσιο τομέα) παρά άνδρες, με βάση όμως και την γυναικεία πληθυσμιακή υπεροχή έναντι των ανδρών, δείχνει ότι πολλές (αν όχι οι περισσότερες) γυναίκες παραμένουν άνεργες στο σπίτι και εξαρτώνται οικονομικά από τους συντρόφους- συζυγούς του. Αν και κάποτε πριν χρόνια αυτό αποτελούσε τον κανόνα και το «πρέπον», σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά και –για να ανταπεξέλθουν τα νοικοκυριά στις σύγχρονες απαιτήσεις- αυτό το status θα πρέπει να αποτελεί την εξαίρεση…

Απαράδεκτη κατάσταση στα αποδυτήρια…

Κι άλλες φορές επισημάνθηκαν τα προβλήματα που υπάρχουν στο γήπεδο του ερασιτέχνη ΑΟΞ, ιδιαίτερα κάτω από τις κερκίδες όπου οι εγκαταστάσεις χρησιμοποιούνται για αποδυτήρια και για άλλους βοηθητικούς χώρους. Ο φακός της «Θ» διείσδυσε πριν λίγες ημέρες εκεί και αποτύπωσε την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα το κτιριακό συγκρότημα με τα νερά της βροχής να δημιουργούν μια μικρή… Βενετία και φυσικά τις φθορές και από το πέρασμα του χρόνου να δημιουργούν εύλογα ερωτηματικά για την ασφάλεια των θεατών, αλλά και των ποδοσφαιριστών που χρησιμοποιούν τον συγκεκριμένο χώρο. Διευκρινίζω ότι πρόκειται για την μεγάλη κερκίδα και όχι για την απέναντι (Χάρη Ατματζίδη) κάτω από την οποία στεγάζονται οι πολιτιστικοί σύλλογοι και κάποια καταστήματα. Ερασιτέχνης ΑΟΞ και Δήμος Ξάνθης, πρέπει να δουν άμεσα το θέμα πριν έχουμε κάποιο ατύχημα…

Αρουραίοι σαν… γάτες!

Την φωτογραφία μας την έστειλε αναγνώστης από την περιοχή του Γυμναστηρίου και δεν αποτυπώνει κάποιο απομακρυσμένο αγρό, αλλά μία από τις πιο πολυσύχναστες διασταυρώσεις και οδικούς κόμβους της Ξάνθης. Ακριβώς απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης, απ’ όπου διέρχονται καθημερινά εκατοντάδες πολίτες και ιδιαίτερα μαθητές από το 7ο Δημοτικό Σχολείο, οι αρουραίοι έχουν κάνει ολόκληρη συνοικία και κόβουν βόλτα μέρα μεσημέρι στο πεζοδρόμιο. Δίπλα όμως όπως βλέπετε, υπάρχουν και κουτιά (καφάο) με καλώδια, όπου μπορούν να εισχωρήσουν τα τρωκτικά και να δημιουργήσουν επιπλέον προβλήματα. Η υπηρεσία καθαριότητας –πρασίνου του Δήμου Ξάνθης καλό είναι να κάνει μία βόλτα από εκεί με ειδικά σκευάσματα για τα ποντίκια πριν έχουμε κάποιο «ατύχημα» με δεδομένο ότι υπάρχουν συμπολίτες μας και ιδιαίτερα παιδιά που και μόνο στην θέα ενός τέτοιου τρωκτικού μπορούν να κάνουν μια λάθος κίνηση, να πεταχτούν δηλαδή ξαφνικά στον δρόμο για να το αποφύγουν και να πέσουν θύματα ενός τροχαίου. Λέμε τώρα… Πλην όμως το προλαμβάνειν είναι σαφώς καλύτερο από το θεραπεύειν και σ’ αυτή την περίπτωση…

Του Τένη Καμαρίδη