Την προσεχή Τρίτη η εσπερίδα για το «βαμβάκι» από την Διεπαγγελματική Οργάνωση Βάμβακος
Ν. Κουρκούτας: «Στοχεύουμε στην ποιοτική αναβάθμιση του προϊόντος και εκ τούτου στην καλύτερη οικονομική απόδοση»
Η Διεπαγγελματική Οργάνωση Βάμβακος συνεχίζει για ακόμα μία χρονιά την προσπάθειά της για την αναβάθμιση της βαμβακοκαλλιέργειας με κύριο σκοπό την προστιθέμενη αξία του προϊόντος. Για τον σκοπό αυτό θα πραγματοποιηθεί στην Ξάνθη (για φέτος) στις 18 Φεβρουαρίου, η μια από τις τέσσερις εσπερίδες ενημέρωσης, όπως εξηγεί στην «Θ» ο εκπρόσωπος των βαμβακοπαραγωγών της Θράκης στην Διεπαγγελματική Οργάνωση Βάμβακος και μέλος της Ομάδας Εργασίας Βάμβακος του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Νίκος Κουρκούτας.
«ΤΟ ΒΑΜΒΑΚΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΘΕΣΕΙΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ, ΔΕΥΤΕΡΟΓΕΝΗ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΓΕΝΗ ΤΟΜΕΑ – ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ»
Ειδικότερα ο ίδιος αναφέρει ότι «όπως κάθε χρόνο, για 4η συνεχόμενη χρονιά, για να έχουμε μια επαφή με τον κόσμο, γίνονται ενημερωτικές εσπερίδες σε τέσσερις περιφέρειες της χώρας όπου παράγεται βαμβάκι (Στερεά Ελλάδα, Θεσσαλία, Μακεδονία, Θράκη). Η δική μας, που αφορά στην Θράκη, φέτος θα γίνει στην Ξάνθη, αφού τα προηγούμενα χρόνια προηγήθηκαν η Κομοτηνή, η Αλεξανδρούπολη και η Ορεστιάδα, καλύπτοντας γεωγραφικά όλο τον γεωγραφικό χώρο της Θράκης. Η Ξάνθη βέβαια συμμετέχει με λίγα στρέμματα βαμβακιού. Δεν είναι η κύρια καλλιέργεια. Έχει γύρω στα 45.000 στρέμματα, σε αντίθεση με τους Νομούς Έβρου και Ροδόπης, όπου το βαμβάκι κατέχει την κυρίαρχη «μερίδα» μέσα στις καλλιέργειες και σαν άθροισμα η Θράκη έχει το ¼ των καλλιεργούμενων στρεμμάτων σε επίπεδο χώρας. Είναι μια σημαντική καλλιέργεια δηλαδή για την Θράκη και κυρίως για τους δύο νομούς που προανέφερα επί δεκαετίες. Τώρα απλά έχει αυξηθεί λίγο παραπάνω. Απασχολεί πολύ κόσμο (μιλώ για την Θράκη αλλά και για όλη την Ελλάδα, γιατί το βαμβάκι είναι μέσα στα τρία εξαγώγιμα προϊόντα), δημιουργεί γενικά θέσεις απασχόλησης στον πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή τομέα. Επίσης δημιουργεί και έμμεσα πολλές άλλες θέσεις απασχόλησης, που δεν φαίνονται με μια πρώτη «ματιά». Έχουν γίνει πάρα πολλές επενδύσεις στον κλάδο τα τελευταία χρόνια και σίγουρα η συλλογική προσπάθεια που γίνεται μέσω της Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Βάμβακος, είναι να προασπίσουμε το προϊόν αυτό, να του δώσουμε μια μακρόχρονη βιωσιμότητα στο μέλλον, για να υπάρχει και για να στηριχθούν όσα έχουν επενδυθεί στον κλάδο και εάν μπορούμε να το πάμε σε ακόμη καλύτερο επίπεδο, μέσα από μια αύξηση της «αξίας» του, μέσω της ποιότητας που προσπαθούμε να αναβαθμίσουμε και μέσω μιας «ταυτότητας» που θέλουμε να δώσουμε στο ελληνικό βαμβάκι. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και οι ενημερωτικές αυτές ημερίδες, που έχουν ως στόχο και να ενημερώσουν τους παραγωγούς αλλά και να αναπτυχθεί ένας διάλογος μεταξύ όλων των εμπλεκομένων για να ακουστούν θέσεις, απόψεις, προτάσεις για το προϊόν αλλά και τα προβλήματα που είναι πάρα πολλά».
«ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΧΗ ΤΡΙΤΗ Η ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΒΑΜΒΑΚΙ»
«Θα ήθελα να επισημάνω ότι η εκδήλωση της Θεσσαλίας, φέτος παίρνει χαρακτήρα κεντρικής εκδήλωσης και θα ονομαστεί «συνέδριο». Θα έχει πιο πολλές θεματικές και θα γίνει στις 21/2 στην Λάρισα. Στην Ξάνθη, η ημερίδα θα γίνει την Τρίτη 18/2 στις 17.00 στο Ξενοδοχείο Elisso. Είναι μια ανοικτή εκδήλωση και όσοι έχουν σχέση με το βαμβάκι, από οποιαδήποτε θέση, μπορούν να έρθουν για να ενημερωθούν και να καταθέσουν τις προτάσεις τους και τους προβληματισμούς τους» επισήμανε επίσης ο κ. Κουρκούτας.
«Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, Η ΕΙΔΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΕΣ ‘’ΕΠΟΧΕΣ’’ ΤΟΥ ΒΑΜΒΑΚΙΟΥ»
Αναφορικά με το αν η άλλοτε «δυναμική» καλλιέργεια βάμβακος, παραμένει σημαντική αν αποδίδει οικονομικά στους αγρότες και αν αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί κάποιος με την βαμβακοκαλλιέργεια, ο κ. Κουρκούτας σημειώνει ότι «περάσαμε εποχές πολύ καλές, με πολύ υψηλές επιδοτήσεις. Δεν ήταν ότι είχαμε καλές εμπορικές τιμές αλλά είχαμε μια ειδοποιό διαφορά από τότε μέχρι τώρα. Πριν 25 χρόνια, παίρναμε σαν τζίρο τα ίδια που παίρνουμε και τώρα. Το κόστος παραγωγής όμως ήταν το μισό από ότι είναι τώρα. Δηλαδή στα εικοσιπέντε χρόνια, με σταθερά τα έσοδα, έχει υπερδιπλασιαστεί το κόστος παραγωγής και αυτό έκανε την καλλιέργεια να έχει μικρότερο οικονομικό αποτέλεσμα και βέβαια σε περιοχές όπως η Ξάνθη (που είναι πιο πλούσιες από την φύση τους) ο κόσμος στράφηκε σε πιο κερδοφόρες καλλιέργειες και σωστά έπραξε. Ένας τόπος πρέπει να καλλιεργεί πολλά πράγματα. Ο γεωργός πρέπει να έχει πολλές επιλογές. Δεν μπορεί να υπάρχει μια καλλιέργεια μόνον. Τώρα, πιστεύω ότι αν προσέξουμε την καλλιέργεια του βαμβακιού, με ποιοτικά αναβαθμισμένο προϊόν, επώνυμο, που να διεκδικεί μια καλή θέση στις αγορές και να αμείβονται όλοι (και ο παραγωγός βέβαια) συν κάποιες επιδοτήσεις που υπάρχουν (που δεν καμία περίπτωση βέβαια δεν αρκούν από μόνες τους) μπορεί να υπάρξει ένα κερδοφόρο αποτέλεσμα, όχι για να γίνει κανείς πλούσιος αλλά για να μπορεί να ζει με αξιοπρέπεια την οικογένειά του».
«ΜΕΙΖΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ, ΤΟ ΝΕΡΟ – ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ Η ΥΦΑΛΜΥΡΩΣΗ – ΒΑΣΙΚΟ ΘΕΜΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΥΠΟΔΟΜΗΣ»
Τέλος αναφορικά με τα νερά της περιοχής σε σχέση με την καλλιέργεια βαμβακιού, ο ίδιος αναφέρει ότι «το βαμβάκι έχει «στιγματιστεί» ως μια υδροβόρα καλλιέργεια από κάποιους. Χρειάζεται βέβαια νερό, αλλά όχι περισσότερο από τις άλλες ποτιστικές καλλιέργειες. Το αντίθετο θα έλεγα. Αν βάλουμε στην σειρά όλες τις ποτιστικές καλλιέργειες και τις αφήσουμε άνυδρες εντελώς, το μόνο φυτό που θα μας δώσει έστω και λίγο καρπό, είναι το βαμβάκι, το οποίο κατά ποσοστό είναι «ξερικό» ανά τον κόσμο. Σπέρνεται σαν ξερικό και αυτό δείχνει από μόνο του ότι είναι ένα φυτό που δεν έχει μεγάλες ανάγκες τελικά, σε νερό. Βέβαια το νερό, είναι το μείζον πρόβλημα της ελληνικής γεωργίας γιατί πού απλά η χώρα μας έχει πολλά νερά, απλά δεν έγιναν έργα υποδομής επί δεκαετίες και επειδή υπάρχει και η κλιματική αλλαγή, είμαστε καταδικασμένοι να πλημμυρίζουμε τον χειμώνα και να διψούμε τα καλοκαίρια. Επίσης, ένα μεγάλο πρόβλημα είναι η υφαλμύρωση. Στα μέρη σας, ξεκίνησε ένας φωτισμένος άνθρωπος, ο αείμνηστος Γιώργος Παυλίδης το έργο της άρδευσης του κάμπου και όμως είδατε ότι κάποιοι του έβαλαν «εμπόδια». Το έργο «καρκινοβατούσε» και πήγε 10-20 χρόνια πίσω. Δυστυχώς δεν λειτουργούν όλοι προς την θετική κατεύθυνση. Αν τον άφηναν τότε (τον Γ. Παυλίδη), θα το είχε τελειώσει το έργο και θα το απολάμβαναν όλοι στον κάμπο της Ξάνθης. Ανάλογα θέματα έχουμε και εμείς εδώ (σ.σ. στην Ροδόπη) με ποτάμια ολόκληρα που χύνονται καθημερινά στην θάλασσα και θα μπορούσαν να έχουν αξιοποιηθεί. Πάντως είναι η ώρα να γίνουν αυτά τα πράγματα. Τα έργα υποδομής είναι το πιο βασικό θέμα που θα λύσει τα περισσότερα προβλήματα του αγροτικού τομέα, αλλά θέλει ανθρώπους οι οποίοι όχι απλά να καταγράφουν απλά τα προβλήματα – χορτάσαμε από καταγραφές προβλημάτων – αλλά να κάνουν πράξεις».
