Διαφορετική η άποψη και οι επιλογές του Κέντρου Πολιτισμού του Δήμου Ξάνθης
Ξεκίνησε σαν «Γειτονιά του Αη – Βασίλη» και συνέχισε ως «Ευχούπολη». Ο λόγος για την κεντρική χριστουγεννιάτικη «γειτονιά» της Ξάνθης, τον θεσμό που ξεκίνησε το Λύκειο των Ελληνίδων Ξάνθης. Επρόκειτο για έναν θεσμό ο οποίος είχε διττό σκοπό, αφού πέρα από την χαρά που προσέφερε σε μικρούς και μεγάλους, «ανταπέδιδε» την αγάπη με υλική συνδρομή σε όλους όσοι είχαν ανάγκη, από τα χρήματα των εισιτηρίων.
Εντούτοις, ο φιλανθρωπικός της σκοπός «τελείωσε» με την εντελώς διαφορετική πρόταση που είχε ο Δήμος Ξάνθης, στην οποία δεν μπορούσε να ανταποκριθεί το «Λύκειο», όπως εξηγεί μιλώντας στην «Θ» η πρόεδρος του ΛτΕ κ. Ευτέρπη Στάντσιου.
Η ίδια αναφέρεται και στις χριστουγεννιάτικες δράσεις του συλλόγου που φέτος περιορίζονται στον χώρο του για τους μικρούς και μεγαλύτερους χορευτές του, σημειώνοντας ωστόσο ότι τα μέλη του είναι πάντα πρόθυμα να στηρίξουν αντίστοιχες – με την «Γειτονιά του Αη – Βασίλη» – προσπάθειες με κοινωνικό και φιλανθρωπικό χαρακτήρα.
«ΕΤΣΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ‘’ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΑΗ – ΒΑΣΙΛΗ’’ ΑΛΛΑ… Ο ΔΗΜΟΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ»
Πιο αναλυτικά η κ. Στάντσιου, εξήγησε στην «Θ» ότι «δεν κρατήσαμε αποστάσεις. Μην ξεχνάτε ότι η «Γειτονιά του Άη – Βασίλη» ξεκίνησε αμέσως μετά την μεγάλη οικονομική δυστοκία που είχε το ελληνικό κράτος και όταν μπήκαμε στα μνημόνια και κόπηκαν μισθοί και συντάξεις, δημιουργήθηκε μια μεγάλη οικονομική αναστάτωση και μια κατήφεια και ένας προβληματισμός για το τι κάνουμε, που πάμε και πως θα ανταπεξέλθουμε και αυτό ήταν που μας ώθησε να δημιουργήσουμε την «γειτονιά» η οποία πέρα από τον καθαρά συναισθηματικό χαρακτήρα (το να μπούμε στο κλίμα των Χριστουγέννων και να υπάρχει κάτι ανάλογο στην πόλη που να δίνει μια χαρά σε παιδιά αλλά και μεγαλύτερους) είχε και έναν φιλανθρωπικό χαρακτήρα. Έτσι ξεκίνησε ο θεσμός αυτός. Ο σκοπός ήταν διττός και για αυτό τον στήριξαν όλοι οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι. Μπορεί η πρωτοβουλία και η σκέψη να ήταν δική μας, αλλά στηρίχθηκε από όλους τους Πολιτιστικούς Συλλόγους, οι οποίοι συμμετείχαν με δραστηριότητες και πολλοί και με προσφορές διαφόρων αντικειμένων τα οποία πωλούσαμε εμείς, όπως και όλα τα καταστήματα που είχαν σχέση με το αντικείμενο (ζαχαροπλαστεία, αρτοποία, καταστήματα με δώρα και εποχιακά αντικείμενα) και μας προσέφεραν δωρεάν τα προϊόντα και εμείς αυτά τα πωλούσαμε και είχαμε έσοδα. Βγάζαμε και φωτογραφίες με 3 ευρώ, εκ των οποίων τα 2 ήταν κόστος, αλλά το 1 έμενε. Όλα αυτά τα έσοδα, εμείς στην συνέχεια – αφού βγάζαμε τα έξοδα της «γειτονιάς» που ήταν πάρα πολλά, τα μοιράζαμε.
Επίσης, ξεκινήσαμε με τρία σπιτάκια και αυτά έγιναν τέσσερα, έγιναν πέντε, έγιναν έξι και το καθένα από αυτά χρειάζονταν στολισμό, φωτισμό, επένδυση στην οροφή κλπ, χρειαζόμασταν security για να τα προστατεύουν το βράδυ, χρειαζόμασταν επιπλέον υλικά όπως κουτιά, φέρναμε ξυλοπόδαρους και άτομα που έκανα διάφορες δραστηριότητες κλπ. Όλα αυτά πληρώνονταν. Έπρεπε λοιπόν να βγουν όλα αυτά τα έξοδα και το υπόλοιπο να διαμοιραστεί. Πράγματι λοιπόν η «Γειτονιά του Αη – Βασίλη» έφτασε τα πέντε χρόνια που την κάναμε, να μοιράσει πάνω από 45.000 ευρώ. Αλλά αυτό που κάναμε εμείς, δεν είναι ακριβώς η «Ευχούπολη». Γιατί εμείς είχαμε έναν συνδυασμό. Βέβαια είχαμε την πρόθεση να το συνεχίσουμε, γιατί ούτε οι ανάγκες του κόσμου τελειώνουν, όμως μετά είδαμε ότι ο Δήμος είχε την δική του πρόταση, ήθελε να κάνει κάτι διαφορετικό, πράγμα στο οποίο εμείς δεν μπορούσαμε να ανταποκριθούμε, γιατί είχαμε μια άλλη φιλοσοφία, όπως σας την περιέγραψα παραπάνω».
«ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΤΟΥ ‘’ΛΥΚΕΙΟΥ’’ – ΗΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΛΛΟ ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΜΑΣ»
Επίσης η ίδια τόνισε ότι «από εκεί και πέρα, δεν είναι ότι αποστασιοποιηθήκαμε. Μάλιστα φέτος σκεφτήκαμε να συμμετάσχουμε, αλλά παράλληλα κάνουμε και στο Λύκειο των Ελληνίδων κάτι ανάλογο. Ήδη ξεκίνησε ο στολισμός του «Λυκείου», ενώ το Σάββατο θα κάνουμε το δέντρο. Θα έρθουν οι μικροί χορευτές, θα στολίσουν, θα πουν παραμύθια, θα πούμε κάλαντα, θα κάνουμε κάποιες άλλες δραστηριότητες και στις 10 του μηνός, θα απευθυνθούμε πάλι στα παιδιά μας και θα κάνουν κάποιες χριστουγεννιάτικες κατασκευές. Γίνονται πράγματα, αλλά γίνονται εσωτερικά. Στην «Ευχούπολη» σκεφτήκαμε φέτος να συμμετάσχουμε και μάλιστα θέλαμε να κάνουμε και κάποια γλυκά να προσφέρουμε, αλλά τελικά – όπως συζητήσαμε με τα μέλη μας γιατί και εμάς μας στηρίζουν κάποια άτομα – δεν είδαμε την ανταπόκριση που θα περιμέναμε και σκεφτήκαμε ότι ίσως ήταν καλύτερα να το αφήσουμε και να το οργανώσουμε λίγο καλύτερα του χρόνου. Πάντως, πρόθεσή μας δεν είναι να αποκοπούμε από αυτό. Απλώς ήταν τελείως άλλο το σκεπτικό μας. Εδώ υπάρχει κάτι διαφορετικό. Καλό είναι βέβαια ο,τι γίνεται στον τόπο. Προσπαθούν να δώσουν μια χαρά, να μπούμε στο πνεύμα των Χριστουγέννων, να νιώσουμε διαφορετικά, να βοηθήσουμε ακόμη και την αγορά (αν θέλετε) διότι όταν κάποιος είναι ευδιάθετος θα ψωνίσει και ένα δωράκι αυτές τις ημέρες. Ευχόμαστε βεβαίως επιτυχία και ελπίζουμε ίσως σε μια επόμενη χρονιά, να μπορέσουμε να συμμετέχουμε και εμείς πιο ενεργά. Οι χριστουγεννιάτικες δραστηριότητές μας, αφορούν αποκλειστικά στο «Λύκειο» και στους χορευτές μας. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί αν θέλει να έρθει και κάποιος απ’ έξω. Θα ήταν χαρά μας. Πάντα το Λύκειο των Ελληνίδων είναι φιλόξενο και δεν κλείνει την πόρτα του σε κανέναν».
«ΟΠΟΥ ΖΗΤΗΘΗΚΕ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ, ΥΠΗΡΧΕ»
Επιπλέον η κ. Στάντσιου, αναφερόμενη στο σκεπτικό της «Γειτονιάς του Αη – Βασίλη» και στο φιλανθρωπικό της αποτύπωμα σημείωσε ότι «την πρώτη χρονιά, δώσαμε όλα τα χρήματα (5000 ευρώ) στο Γηροκομείο, διότι αν θυμάστε υπήρχε πρόβλημα και θα έκλεινε. Επίσης, την δεύτερη χρονιά, νομίζω ότι το κέρδος ήταν 7000-8000 ευρώ και πάλι οι 3000 πήγαν στο Γηροκομείο και τα υπόλοιπα χρήματα μοιράστηκαν σε οικογένειες. Εννοώ ότι αλλού δίναμε δωροεπιταγές από μεγάλα μάρκετ, αλλού πληρώναμε λογαριασμούς ή αγοράζαμε ξύλα ή δίναμε τρόφιμα κλπ. Αγοράσαμε μέχρι και παπούτσια σε ανθρώπους που τα χρειάζονταν. Στέλναμε βέβαια στην Διεύθυνση Κοινωνικών Υπηρεσιών της Νομαρχίας που έκανε μια αξιολόγηση και διαπίστωνε ότι όντως υπάρχει ανάγκη. Επίσης, η ίδια υπηρεσία, μας ζήτησε δυο φορές να βγάλουμε αεροπορικά εισιτήρια για παιδιά που είχαν φύγει οι γονείς τους στην Ολλανδία και δεν μπορούσαν να πάνε. Επίσης, από τα δικαστήρια μας ζήτησαν την κάλυψη εξόδων για μεταφορά παιδιών με παραβατική συμπεριφορά, ενώ – επειδή τότε δεν υπήρχε σύλλογος καρκινοπαθών – καλύψαμε ναύλα καρκινοπαθών για να κάνουν τις θεραπείες τους. Όπου ζητήθηκε η βοήθειά μας, υπήρχε μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, διότι και εμείς είμαστε Σωματείο και δεν έχουμε καμία «μηχανή» να κόβουμε χρήματα. Απλώς, μετέπειτα άλλαξε τελείως η μορφή της «Ευχούπολης». Και είναι άλλο να λες στα μέλη σου να συνδράμουν όταν ένας θεσμός έχει και φιλανθρωπικό χαρακτήρα. Αλλιώς προσφέρεται ο καθένας για κάτι τέτοιο και αλλιώς στο να δημιουργηθεί μια γειτονιά χαράς και αισιοδοξίας. Δεν είναι ότι δεν θέλαμε, αλλά η «Γειτονιά του Αη – Βασίλη» είχε και έναν φιλανθρωπικό χαρακτήρα και μας «γέμιζε» περισσότερο».
«ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ»
Τέλος, σε ερώτηση της «Θ» αναφορικά με το αν υπάρχει από την πλευρά τους η βούληση να επανέλθει ο θεσμός της «Γειτονιάς του Αη- Βασίλη» με τον διττό ρόλο του, η πρόεδρος του Λυκείου των Ελληνίδων Ξάνθης απαντά:
«Το «Λύκειο» είναι πάντα πρόθυμο να στηρίξει τέτοιες προσπάθειες σε μια κατεύθυνση η οποία έχει κοινωνικό και φιλανθρωπικό χαρακτήρα».
