Φαύλος κύκλος και γραφειοκρατία…
Απευθυνόμενος προχθές μέσα από την στήλη στον πρόεδρο του ΕΒΕ Ξάνθης αναφέρθηκα στις εκκρεμότητες που υπάρχουν (ακόμη) για τους συμψηφισμούς της επιδότησης κόστους εργασίας (12%), υπενθυμίζοντας μάλιστα και την δέσμευση Σταϊκούρα ότι όλα αυτά θα έχουν λυθεί μέχρι τις 31/12! Σε καμία περίπτωση δεν άφησα αιχμές για τον τοπικό ΟΑΕΔ Ξάνθης και το ενταύθα προσωπικό, που αγωνίζεται, όχι μόνο να διεκπεραιώσει εκκρεμείς υποθέσεις, αλλά και να βρει βελόνες στα άχυρα των κεντρικών υπηρεσιών, αφού ως γνωστόν θα πρέπει σ’ αυτή την κατεύθυνση να συνεργαστούν ΑΑΔΕ, ΕΦΚΑ (και λοιποί ασφαλιστικοί δημόσιοι φορείς) και το Υπουργείο Εργασίας δια του ΟΑΕΔ… Σύμφωνα με πληροφορίες ο ΕΦΚΑ ακόμη δεν έχει δώσει σημεία ζωής και δεν έχει κοινοποιήσει το παραμικρό σε ότι αφορά τις οφειλές των δικαιούχων, ενώ από την ΑΑΔΕ κοινοποιούνται απλά κάποια ποσά, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζεται ποιες οφειλές αφορούν, βυθίζοντας ακόμη περισσότερο στο σκοτάδι τόσο τους δικαιούχους του συμψηφισμού, όσο φυσικά και τους υπαλλήλους του ΟΑΕΔ, οι οποίοι δεν μπορούν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα! Ένας φαύλος κύκλος και μια αυξημένη (αντί μειωμένης) γραφειοκρατία που σε καμία περίπτωση δεν δείχνει ότι η δέσμευση Σταϊκούρα υλοποιείται… Αυτά προς γνώση και υπενθύμιση για να μη μας λένε μεθαύριο κάποιοι ότι μερίμνησαν δεόντως και «αρκούντος» ώστε να λυθεί το πρόβλημα… Ας ξεστραβωθούν πρώτα οι κεντρικές υπηρεσίες των οργανισμών και στην συνέχεια το συζητάμε!
Το «πράγμα» έχει και συνέχεια…
Αίσθηση προκάλεσε το ρεπορτάζ της «Θ» και τα σχόλια της στήλης για τις καταστροφές που σημειώνονται στις παιδικές χαρές και πιο συγκεκριμένα στην παιδική χαρά της οδού Οδυσσέως (με Μεσολογγίου γωνία). Είχαμε πολλά τηλέφωνα από γονείς μικρών παιδιών που μας είπαν ούτε λίγο- ούτε πολύ ότι «τρομοκρατούνται» από τους έφηβους που εφορμούν σπάζοντας και ρημάζοντας, με αποτέλεσμα πολλές φορές να απομακρύνονται οι ίδιοι αφήνοντάς τους να αποτελειώσουν το «έργο» τους! Παράλληλα δεχθήκαμε τηλέφωνα και από γονείς άλλων περιοχών της Ξάνθης, όπως για παράδειγμα από την περιοχή του πάρκου «Μεγάλου Αλεξάνδρου», όπου και εκεί απαιτούνται παρεμβάσεις του Δήμου και όχι μόνο στις εγκαταστάσεις, αλλά και στις υποδομές, μιας και ο χώρος πλημμυρίζει λόγω διαφοράς ύψους από τον δρόμο που βρίσκονται οι σχάρες των ομβρίων. Για όλα αυτά λοιπόν θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα άμεσα από τον Δήμο Ξάνθης, αλλά και την αστυνομία, που θα πρέπει να κάνει πιο εμφανή την παρουσία της στους χώρους όπου συχνάζουν μικρά παιδιά και γονείς. Τελεία και παύλα…
Μια «απλή»… ένοπλη ληστεία!
Πριν λίγα χρόνια θα αποτελούσε πρώτη είδηση και θα ασχολούμασταν με αυτό επί εβδομάδες… Σήμερα πέρασε απλά ως ένα από τα πολλά αστυνομικά συμβάντα και μέχρις εκεί… Ο λόγος για την διπλή ένοπλη ληστεία σε βενζινάδικο της Ξάνθης, ο δράστης της οποίας βρίσκεται ήδη στα «δίχτυα» της αστυνομίας και παραπέμπεται αρμοδίως. Το γεγονός ότι δεν απασχολεί αρκετά την κοινή γνώμη μια τέτοια εγκληματική πράξη, σημαίνει ότι έχουμε πλέον εθιστεί (παλιότερα λέγαν πως έχει σπάσει η χολή μας) εξαιτίας των πολλών περισσοτέρων ποινικών αδικημάτων και εγκληματικών πράξεων (που σε πολλές περιπτώσεις είναι «ειδεχθείς») και δεν δίνουμε ιδιαίτερη σημασία σε μια… «απλή ένοπλη ληστεία» ενός καταστήματος! Κι όμως, φανταστείτε να είστε εσείς στην θέση του υπαλλήλου ή του ιδιοκτήτη που εκείνη την στιγμή δέχεται ένα πιστόλι στον κρόταφο και αναγκάζεται να παραδώσει την είσπραξη της ημέρας σε κάποιον ένοπλο μασκοφόρο…
Πως θα «δικαιωθούν» τα θύματα;
Και δεν είναι μόνον η είσπραξη της ημέρας, είναι και το ψυχικό κόστος, είναι η φωτογραφική αποτύπωση της στιγμής στη μνήμη του θύματος. Το οποίο για μια ολόκληρη ζωή θα φέρει στο μυαλό του αυτή την στιγμή… Τι σύμπτωση, την ίδια ημέρα κάπου στην νότια Ελλάδα όταν αντιλήφθηκαν πατέρας και γιος να τους κλέβουν το αυτοκίνητο που ήταν σταθμευμένο κάτω από το σπίτι τους, κατέβηκαν για να εμποδίσουν τους ληστές, με αποτέλεσμα να δεχθούν επίθεση με μαχαίρια και να τραυματισθούν σοβαρά από τους δράστες στην προσπάθεια περιφρούρησης της περιουσίας τους! Θέλω να πω λοιπόν με όλα αυτά πως το έγκλημα πλέον έχει ξεφύγει και τα αθώα θύματα σπάνια δικαιώνονται ή μάλλον καλύτερα ποτέ δεν δικαιώνονται, άσχετα αν συλληφθούν και τιμωρηθούν ή όχι οι δράστες, αφού για μια ολόκληρη ζωή θα τους ακολουθούν ως φαντάσματα! Γι’ αυτό επιμένω πως οι τιμωρίες θα πρέπει να είναι πολύ πιο σκληρές ακόμη και για εγκλήματα που μας φαίνονται απλά και καθημερινά…
