Έφταιξε η… αστυνομία!
Ρωτήθηκα στον ραδιοφωνικό «αέρα» ποιος κατά την άποψή μου έφταιξε στην περίπτωση του τραγικού δυστυχήματος που είχε σαν αποτέλεσμα να χαθεί μια ανθρώπινη ζωή (της 19χρονης Αϊσε) και να κινητοποιηθεί μια ολόκληρη κοινωνία. Η απάντηση που έδωσα ήταν «η αστυνομία»! Μπορεί ο φερόμενος ως δράστης να είναι αστυνομικός, αλλά η τροπή που πήρε το όλο θέμα είχε αποκλειστικά και μόνον φταίχτη την ίδια την αστυνομία. Από την στιγμή που απέκρυψε το συμβάν και δεν προχώρησε στην έκδοση αστυνομικού δελτίου τύπου ως συνήθως και από την στιγμή που δεν βγήκε να δώσει διευκρινίσεις μετά την ομολογία του αστυνομικού για την εξέλιξη της υπόθεσης, δημιούργησε εύλογες υπόνοιες περί προσπάθειας κουκουλώματος της υπόθεσης, περί συγκάλυψης κλπ. Στοιχεία που έδωσαν αφορμή και έναυσμα στις γνωστές κοινωνικο-πολιτικές ομάδες και απλούς πολίτες να προβούν σε διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες! Ένα περιστατικό –όσο τραγικό κι αν ήταν τελικά- που θα μπορούσε να συμβεί στον καθέναν και μετά την μαρτυρία του δράστη θα ικανοποιούσε ηθικά και τους συγγενείς και το περί δικαίου αίσθημα. Αυτή η εσωστρέφεια και η απόκρυψη των γεγονότων από πλευράς της αστυνομίας αποβαίνει συνήθως σε βάρος του ονόματος και της ιστορίας του σώματος. Ας το καταλάβουν επιτέλους αυτό οι διοικούντες…
Επικαλούμαι πλέον τον κύριο Εισαγγελέα…
Δυστυχώς συνεχίζουν οι Ελληνικοί Σιδηρόδρομοι και μετά το φρικτό δυστύχημα των Τεμπών, να αδιαφορούν για πολλές ακόμη ενδεχόμενες περιπτώσεις ατυχημάτων με τις γνωστές ισόπεδες διαβάσεις. Μάλλιασε η γλώσσα μας και… «μάτωσε» η πένας μας να αναφερόμαστε στο αλαλούμ που επικρατεί με τις μπάρες των διαβάσεων και μέχρις εδώ ουδέν νεότερον… Κανένας αρμοδιο-αναρμόδιος δεν μπορεί να απαντήσει στην απλή ερώτηση, για το αν δηλαδή διέρχεται τελικά τρένο από τον σιδηροδρομικό σταθμό της Ξάνθης και προς την Αλεξανδρούπολη ή όχι! Το γεγονός ότι οι μπάρες κατεβαίνουν ότι δεν περνάει αμαξοστοιχία και παραμένουν ανεβασμένες όταν διέρχεται κάποιο τρένο ή… «τρενάκι» ή οτιδήποτε άλλο διαθέτει σιδεροτροχούς, ενέχει σημαντικότατους κινδύνους, αλλά κάποιοι προφανώς το παίρνουνε στην πλάκα! Επικοινωνήσαμε και με τον αντιπεριφεριεάρχη Υποδομών (Μιχάλη Αμοιρίδη) για να λάβουμε την απάντηση ότι η συγκεκριμένη αντιπεριφέρεια δεν έχει αρμοδιότητα επί του προκειμένου… Ας δεχθούμε λοιπόν ότι ο αντιπεριφεριεάρχη Υποδομών δεν είναι αρμόδιος, δεν γνωρίζει και δεν μπορεί να μιλήσει εξ ονόματος του ΟΣΕ. Ποιος «διάολος» τελικά είναι ο αρμόδιος στην Ξάνθη ή τουλάχιστον στην Περιφέρεια ΑΜΘ για να μας πει αν πρέπει να προσέχουμε ή όχι στις διαβάσεις; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό και το απευθύνω πλέον ευθέως στον Εισαγγελέα Ξάνθης γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα προφανές ενδεχόμενο ατυχήματος που μπορεί να στοιχήσει σε ανθρώπινες ζωές. Επιτέλους ας προλάβουμε μια φορά το κακό και ας πάψουμε να κλαίμε επάνω στα «αποτελέσματά» του. Εν αναμονή λοιπόν…
Φιλοζωία και… φιλανθρωπία
Το σημειώνω για πολλοστή φορά… Αγαπώ και λατρεύω τα σκυλιά γι’ αυτό άλλωστε έχω και δικά μου εδώ και περίπου… 40 χρόνια! Αυτό δε σημαίνει όμως ότι αγαπώ λιγότερο τους ανθρώπους και ιδιαίτερα όταν αυτοί πέφτουν θύματα των ειδικά εκπαιδευμένων ή παρορμητικά αγριεμένων-επιθετικών σκυλιών… Επειδή η «φιλοζωία» έχει παρεξηγηθεί ως έννοια και βλέπουμε να εκδηλώνεται μεγαλύτερη ευαισθησία για τα «άλογα» τετράποδα σε σχέση με τα «έλλογα» δίποδα, κάποια στιγμή θα πρέπει να διαχωρίσουμε τους ρόλους… Όταν κάποιο σκυλί, δεσποζόμενο ή αδέσποτο, επιτεθεί και τραυματίσει βαρύτατα και πόσο μάλλον θανατώσει έναν άνθρωπο, η μόνη λύση για το συγκεκριμένο σκυλί είναι… ευθανασία! Και το σημειώνω αυτό γιατί κάποιοι ψάχνουν να βρουν ψύλλους στα άχυρα, για το τι έφταιξε δηλαδή και το σκυλί όρμισε και σκότωσε έναν άνθρωπο (την 50χρονη στη Θεσσαλονίκη)… Μετράει το αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα είναι ότι χάθηκε μια ανθρώπινη ζωή. Και επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση η «φυλακή» δεν αρμόζει σε ζώα, λογικότερο είναι το ζώο αυτό να θανατωθεί! Ξέρω ότι ξεσηκώνω τα φιλοζωικά συναισθήματα κάποιων συμπολιτών μου, αλλά όπως και να έχει το πράγμα η αλήθεια είναι αυτή και πρέπει να λέγεται… Το λέω εγώ που λατρεύω τον σκύλο μου, αλλά αν τύχαινε και διέπραττε ένα τέτοιο έγκλημα, τότε εγώ ο ίδιος θα αποφάσιζα για την ευθανασία του, γιατί δεν θα ρίσκαρα και για δεύτερο «θύμα»…
Αν αναλάμβαναν όλοι τις ευθύνες τους…
Τραγική σύμπτωση, πριν λίγες ημέρες μέσα από αυτή την στήλη αναφέρθηκα σε περιστατικό αγριεμένων σκυλιών που κυκλοφορούν στους δρόμους του Ευλάλου μετά από τηλέφωνο μιας κυρίας-κατοίκου της περιοχής, η οποία φοβάται να συνοδέψει τα παιδιά της στο σχολείο καθημερινά. Λίγες ημέρες μετά συνέβη το «μοιραίο» με θύμα μία 50χρονη γυναίκα, την οποία κατασπάραξαν τα σκυλιά μπροστά στα μάτια του ανήλικου παιδιού της! Και μόνο η αναφορά σε αδέσποτα σκυλιά θεωρείται πλέον γραφική γιατί τα λέμε και τα φωνάζουμε εδώ και δεκαετίες, αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο… Στη συγκεκριμένη περίπτωση η αλυσίδα έχει πολλούς κρίκους σε ότι αφορά τις ευθύνες και τις αρμοδιότητες. Ξεκινάνε από τις χρηματοδοτήσεις του κράτους προς τους Δήμους ώστε να μπορέσει να δημιουργήσει υποδομές για τα αδέσποτα σκυλιά και συνεχίζει με αρμοδιότητες και ευθύνες των Δήμων και των αρμόδιων αντιδημαρχιών για την διαχείριση και την διευθέτηση του προβλήματος ώστε και τα σκυλιά να τύχουν της ανάλογης προσέγγισης, αλλά και οι άνθρωποι να προστατευτούν από τα επιθετικά του είδους (γιατί σίγουρα όλα τα αδέσποτα δεν είναι επιθετικά). Το θέμα όμως είναι να διακριβωθούν αφενός οι αρμοδιότητες και να αναληφθούν επιτέλους οι ευθύνες απ’ όλες τις πλευρές. Εύκολο να το λέμε. Στην πράξη όμως πως γίνεται αυτό και… ιδιαίτερα στην Ελλάδα; Καλή ερώτηση.
