Συνέντευξη τύπου εκπροσώπου της κεντρικής ΑΔΕΔΥ στην Ξάνθη
Τι διεκδικούν οι δημόσιοι υπάλληλοι σε οικονομικό και εργασιακό επίπεδο, ενόψει ΔΕΘ
Το μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., Χαράλαμπος (Μπάμπης) Κόκκινος, επισκέφθηκε χθες την Ξάνθη, προκειμένου να απευθύνει κάλεσμα για συμμετοχή στη συγκέντρωση της 89ης Δ.Ε.Θ, να αναδείξει τα προβλήματα του Δημόσιου Τομέα και να παρουσιάσει την κατάσταση και τις επιπτώσεις όλων αυτών στην ελληνική κοινωνία και οικονομία.
Ο ίδιος, συνοδευόμενος από τον πρόεδρο του Ν.Τ ΑΔΕΔΥ Ξάνθης κ. Μπάμπη Ευστρατίου καθώς και τους κ. Νίκο Νίττη (εργαζόμενοι ΑΑΔΕ) και Νίκο Χατζόπουλο (εκπρόσωπο ΕΚΑΒ Θράκης), παραχώρησε συνέντευξη τύπου στα μέσα ενημέρωσης.
Πιο αναλυτικά ο κ. Ευστρατίου, επισήμανε τα εξής:
«Βρισκόμαστε εδώ σήμερα, ενόψει του συλλαλητηρίου της ΔΕΘ, προκειμένου να εξαγγείλουμε τα μέτρα που διεκδικεί η ΑΔΕΔΥ και τις δράσεις που θα κάνει το επόμενο διάστημα. Έχουμε την τιμή να έχουμε μαζί μας το μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της Α.Δ.Ε.Δ.Υ κ. Μπάμπη Κόκκινο, τον πρόεδρο των υπαλλήλων – εργαζομένων της ΑΑΔΕ κ. Νίκο Νίττη και τον Νίκο Χατζόπουλο, εκπρόσωπο του ΕΚΑΒ Θράκης. Σεβόμαστε την στήριξη των τοπικών ΜΜΕ προς την ΑΔΕΔΥ και στο Ν.Τ της αλλά και στην όλη δραστηριότητά μας, όλο αυτό το διάστημα. Δίνω τον λόγο στον Μπάμπη Κόκκινο, για να ενημερώσει για τα διεκδικούμενα, για να καλυτερεύσει η ποιότητα εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων».
ΑΥΤΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
Από την πλευρά του ο κ. Κόκκινος, τόνισε ότι «η ΑΔΕΔΥ προσπαθεί με κάθε τρόπο να δημιουργεί και κοινωνικές συμμαχίες και βέβαια θέλουμε να υπάρξει και κινητοποίηση και επαγρύπνηση και ενότητα των εργαζομένων. Είμαστε εδώ, στην Ξάνθη, μαζί με τον πρόεδρο του Ν.Τ της ΑΔΕΔΥ, τον συνονόματο Χαράλαμπο Ευστρατίου και τους κ. Νίττη και Χατζόπουλο. Περιοδεύσαμε και θα συνεχίσουμε την περιοδεία μας, σε δημόσιες υπηρεσίες, με σκοπό να υπάρχει αλληλοενημέρωση και φυσικά προτάσσουμε – και ενόψει των κινητοποιήσεων – μια σειρά από αιτήματα με πρώτο το οικονομικό. Αναφέρομαι στην επαναφορά 13ου και 14ου μισθού. Τα περιβόητα δώρα, τα οποία την ίδια ώρα που έχουν κοπεί στους υπαλλήλους του δημοσίου – και την στιγμή που είναι μια μνημονιακή πολιτική και έχουμε φύγει και από τα μνημόνια – και συνεχίζουμε να τα στερούμαστε, όταν (και αυτό δεν είναι αντιπαραθετικό) οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα τα λαμβάνουν. Και την ίδια ώρα σε χώρες όπου έχουν σταματήσει τα μνημόνια (Κύπρος, Πορτογαλία) υπάρχει αποκατάσταση των αποδοχών, όπως στο παρελθόν. Δηλαδή τα χαμένα έχουν επιστρέψει στους δημοσίους υπαλλήλους. Εμείς το στερούμαστε, ενώ επίσης παραμένει στους μισθούς μας η περικοπή του 2% εισφοράς για την ανεργία, όταν η ανεργία είναι σε μονοψήφιο νούμερο αυτή την στιγμή και έχουμε φύγει (επαναλαμβάνω) και από τα μνημόνια. Θυμίζω επίσης πως επί της προηγούμενης κυβέρνησης (όχι της σημερινής) τα μισθολογικά κλιμάκια 2016-2017, παραμένουν μη αναγνωρίσιμα. Έγινε τότε το λάθος και παραμένει μέχρι σήμερα, λες και δεν είχαν δουλέψει οι δημόσιοι υπάλληλοι τότε. Να θυμίσω επίσης ότι οι όποιες μικρές αυξήσεις έχουν δοθεί τα τελευταία χρόνια, οι οποίες σας πληροφορώ ότι και με αυτές που περιμένουμε από 1/1/2026 δεν ξεπερνούν καθαρά τα 80-85€. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ούτε το κύμα ακρίβειας, ούτε την συλλογική κρίση που υπάρχει αυτήν την στιγμή. Αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει μια παγκόσμια κρίση, ότι διαφαίνεται μια παγκόσμια ύφεση, όμως ένας λαός που έχει τυραννηθεί με μνημόνια, διαρκείς περικοπές, που βίωσε και την πρόσφατη πανδημία, ζητά να ζήσει με αξιοπρέπεια. Και εμείς, στην κοινωνία μας, θέλουμε να υπάρχει ευημερία και οι δημόσιοι υπάλληλοι να ζουν αξιοπρεπώς. Ο δημόσιος υπάλληλος, είναι αυτός που στηρίζει το κοινωνικό κράτος. Κάτι το οποίο αναγνωρίζουν φραστικά αλλά πρακτικά, οικονομικά, δεν έχει γίνει. Να θυμίσω ότι εδώ, στην ακριτική Ξάνθη, στην Θράκη, στα νησιά μας (όπως και σε όλη την Ελλάδα) οι δημόσιοι υπάλληλοι (ο νοσηλευτής, ο εκπαιδευτικός, ο υπάλληλος της περιφέρειας, ο υπάλληλος στην ΑΑΔΕ κλπ) είναι ο «πυλώνας» του κοινωνικού κράτους. Είναι ο υπάλληλος που δίνει καθημερινά την μάχη και αμείβεται με 800-900€ το πολύ, όταν αντιμετωπίζει και ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα εκτός από την ακρίβεια, που είναι το στεγαστικό. Αν δεν είσαι στον τόπο που έχεις γεννηθεί, που έχεις την περιουσία σου, που έχεις πιθανόν το δικό σου σπίτι, είσαι υποχρεωμένος το 60-70% του μισθού σου να το δαπανάς για στεγαστικούς λόγους. Τα αναφέρουμε όλα αυτά και έχουμε ζητήσει κατ΄επενάληψη παρεμβάσεις και από την κυβέρνηση και από τους υπουργούς και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Και ζητούμε την δικαίωσή μας και μάλιστα αναμένουμε – διεκδικώντας συγχρόνως – την τοποθέτηση του κ. Πρωθυπουργού στην ΔΕΘ. Το Σάββατο 6/9 στις 18.00, έχουμε προγραμματίσει στο άγαλμα Βενιζέλου, στην Πλ. Αριστοτέλους στην Θεσσαλονίκη, μεγάλη συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ και για αυτόν τον λόγο καλούμε τον κόσμο να έρθει κοντά μας».
ΥΠΟΣΤΕΛΕΧΩΜΕΝΕΣ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΙΣ ΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ
Επίσης, ο ίδιος σημείωσε ότι «ζητάμε και μόνιμους διορισμούς γιατί υπάρχει υποστελέχωση στις περισσότερες υπηρεσίες, πλην της εκπαίδευσης που έγιναν 50.000 μόνιμοι διορισμοί τα τελευταία χρόνια. Πρέπει να γίνει και σε άλλες υπηρεσίες διότι η αναλογία 1 προς 5 που είχε ψηφιστεί από τα μνημονιακά χρόνια, έχει λειτουργήσει εις βάρος του δημοσίου. Έχει «γεράσει» το δημόσιο. Έχει υποστελεχωθεί το δημόσιο και ειδικά οι ακριτικές περιοχές και γίνονται μετακινήσεις – πολλές φορές με όχι και πολύ όμορφο τρόπο – τις οποίες και έχουμε καταγγείλει. Τέλος να πω ότι διαφωνούμε και με το νέο πλαίσιο που έχει θεσπιστεί και ψηφίστηκε προχθές – το νέο Δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων – στο ότι φεύγουν οι αιρετοί μας εκπρόσωποι από τα υπηρεσιακά μας συμβούλια. Ήταν μειοψηφία εκεί, δεν καθυστερούσαν τις διαδικασίες, βοηθούσαν κλπ. Και βέβαια δεν γινόμαστε «δικηγόροι» ενός επίορκου δημοσίου υπαλλήλου. Ο δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας προβλέπει τις ποινές. Οι δικαστικοί ήταν πλειοψηφία και έφερναν τις εισηγήσεις στην ημερήσια διάταξη. Τα αναφέρω όλα αυτά γιατί είναι ένας αγώνας που έχει συνέπεια, διάρκεια, πολιτισμό και δίνουμε μια μάχη ζητώντας και από την κοινωνία να είναι μαζί μας και τους δημοσίους υπαλλήλους να πάψουν να μεμψοιμοιρούν (αναφέρομαι σε αυτούς που δεν είναι στους αγώνες) και να είναι οι πολίτες της πολυθρόνας και του καναπέ, αλλά να είμαστε όλοι μαζί, ενωμένοι σαν γροθιά για να παλέψουμε για μια κοινωνία δικαιοσύνης και ευημερίας. Μια κοινωνία που δεν θα αφήνουμε κανέναν να μείνει πίσω».
