Από ποιον όμως;
Βαρέθηκα να ακούω (και να γράφω) τα ίδια πράγματα κάθε φορά που γίνονται ποινικά αδικήματα με δράστες ανήλικους από το Δροσερό… Είναι γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό τα «ποιοτικά χαρακτηριστικά» αυτών των αδικημάτων έχουν αλλάξει προς το χειρότερο… Σκοπός δηλαδή των δραστών δεν είναι μόνο η κλοπή χρημάτων και ειδών, αλλά η καταστροφή της ξένης περιουσίας. Και βγαίνουμε στην συνέχεια όλοι και ρίχνουμε σφάλματα στην κοινωνία, στην πολιτεία και σε όλους όσους με την αδράνειά τους συμμετέχουν σ’ αυτό το ‘γίγνεσθαι»… Κάποιοι θεωρούν ότι θα πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες η αυτοδιοίκηση σε επίπεδο Αντιπεριφέρειας και Δήμου Ξάνθης. Από την πλευρά τους τόσο ο Αντιπεριφερειάρχης, όσο και ο Δήμαρχος, δηλώνουν ότι είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν εφόσον τους ζητηθεί… Το θέμα είναι ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ; Ποιος δηλαδή θα πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλία για να ζητήσει και την συνδρομή των υπολοίπων έτσι ώστε να καθαρίσει επιτέλους αυτό το «απόστημα», το οποίο φυσικά δεν αφορά όλους τους κατοίκους του Δροσερού, αλλά τους γνωστούς-άγνωστους που κάνουν τα ίδια και στους φιλήσυχους κατοίκους της περιοχής που ζουν εδώ και δεκαετίες στο συγκεκριμένο τόπο.
No honey… no money!
Αυτό το ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ λοιπόν απευθύνω κι εγώ μέσα από στην στήλη (που θα πρέπει δηλαδή να αναληφθεί πρώτη πρωτοβουλία). Θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την «χαρτογράφηση» και την ανθρωπογεωγραφία του οικισμού, να γνωρίζει δηλαδή η πολιτεία με ποιους έχει να κάνει, όχι μόνον όταν στήνονται στην ουρά και απαιτούν τα επιδόματα πολυτέκνων (και γενικώς όποιο επίδομα υπάρχει στον «αέρα»), αλλά και όταν πρέπει να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους απέναντι στην πολιτεία. Μέτρο πίεσης σ’ αυτήν την προσπάθεια (γιατί χωρίς πίεση δεν πρόκειται να γίνει τίποτα) το «no honey, no money»! Δηλαδή αν δεν συνεργαστείτε, αν δεν γνωρίζουμε επ’ ακριβώς ποιοι είστε και που μένετε, αν δεν στείλετε τα παιδιά σας στο σχολείο, δεν παίρνετε τσακιστή από το κράτος! Αυτή και μόνο αυτή είναι η λύση, αρκεί κάποιος να το ξεκινήσει όλο αυτό. Ποιος όμως;
Έγινε «μπούμερανγκ»…
Τελικά όλη εκείνη η ιστορία με το μουσουλμανικό νεκροταφείο του Πετεινού έγινε μπούμερανγκ για εκείνους που πίστεψαν πως θα αποτελούσε την πολιτική «ταφόπλακα» του Γιώργου Τσιτιρίδη… Εκτεθειμένοι ανεπανόρθωτα στην κοινή γνώμη όσοι βρέθηκαν μπροστά και «πίσω» από την διόγκωση ενός θέματος που κατέληξε να γίνει πάσα στα χέρια και στα στόματα των προξενικών κύκλων και της Άγκυρας… Χρησιμοποιήθηκε το θρησκευτικό συναίσθημα των μουσουλμάνων και να βληθεί πολιτικά ο Δήμαρχος, ενώ στο φινάλε αυτό που κατάφεραν ήταν… εντελώς το αντίθετο! Όχι μόνο δεν έχασε (εκλογικούς) πόντους ο Γ. Τσιτιρίδης, αλλά αντιθέτως, αποδείχθηκε καλός νοικοκύρης και σωστός διαχειριστής του όλου θέματος, συνεχίζοντας μάλιστα να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη των μουσουλμάνων συμπολιτών του. Μάλιστα κάποιοι πρόλαβαν να αναφερθούν και σε αποχώρηση των μουσουλμάνων συμβούλων από τον συνδυασμό του, γεγονός παντελώς ψευδές… Περιμένω να δω τι θα ειπωθεί στο έκτακτο δημοτικό συμβούλιο της Δευτέρας, που συγκάλεσε η αντιπολίτευση…
Εκεί που έπρεπε και εκεί που… δεν έπρεπε!
Στις πιεστικές ερωτήσεις για την επιλεκτική ευαισθησία του υπερατλαντικού γίγαντα (βλέπε Αμερική), σε ότι αφορά την ανάμιξή της ως χώρα, αλλά και ως ΝΑΤΟ, στο Ρωσο-Ουκρανικό θέμα, δεν έχει δοθεί καμία απάντηση… Σε μία ανάρτηση διάβασα το εξής: «Πως δικαιολογεί την υποστήριξή της μία χώρα του ΝΑΤΟ (Αμερική) σε μία χώρα που δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ (Ουκρανία), η οποία δέχεται επίθεση από άλλη μία χώρα που δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ (Ρωσία) και συνεχίζει να μένει απαθής για την επίθεση και την εισβολή που δέχθηκε μία χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ (Κύπρος) από μία άλλη χώρα επίσης μέλος του ΝΑΤΟ (Τουρκία)». Καλή η ερώτηση με την διαφορά ότι… δεν θα υπάρξει ποτέ απάντηση!
Απομονώνουμε την ζημιά στην… «τσέπη» μας!
Σε ότι αφορά την αύξηση στις τιμές των προϊόντων, αλλά και στις παρεχόμενες υπηρεσίες εξαιτίας της κατακόρυφης αύξησης στις τιμές της ενέργειας, υπάρχουν δύο κατηγορίες εμποροεπαγγελματιών… Αυτοί δηλαδή που μετακυλύουν όλο αυτό το κόστος στους τελικούς αποδέκτες-καταναλωτές με την ενσωμάτωση της αύξησης στα προϊόντα τους ή στις υπηρεσίες τους και εκείνοι που επωμίζονται αυτή την αύξηση και την πληρώνουν από την τσέπη τους, για να διατηρήσουν το πελατολόγιό τους και να δείξουν «χαρακτήρα» που λέμε στην πιάτσα… Στους «δεύτερους» επιτρέψτε μου να πω ότι ανήκουμε και εμείς οι εκδότες-ιδιοκτήτες των εφημερίδων, που αναγκαζόμαστε να καταβάλουμε από την τσέπη μας τις τεράστιες διαφορές για την αγορά των πρώτων υλών (χαρτί, τσίγκους, μελάνια, υλικά τυπογραφείου κλπ), που κατά περίπτωση φθάνουν και το… 80%, χωρίς να αυξήσουμε στο παραμικρό το τελικό προϊόν και τις παρεχόμενες υπηρεσίες…
Ούτε «ήρωες»… ούτε βλάκες!
Σε ότι αφορά δε τις καταχωρήσεις του δημοσίου, πρέπει να σας πω ότι το τιμολόγιο παραμένει ίδιο εδώ και 20 χρόνια! Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι πληρωμές των τιμολογίων μας γίνονται μετά από… ένα χρόνο το λιγότερο, ενώ ήδη έχουμε πληρώσει από την τσέπη μας τα έξοδα (ΦΠΑ, εφορία κλπ). Το αν είμαστε «ήρωες» ή… βλάκες, αυτό θα το κρίνουν κάποιοι άλλοι, μεταξύ των οποίων και τα ίδια τα… παιδιά μας που παρακολουθούν όλο αυτόν τον αγώνα, ο οποίος όχι μόνο δεν αξιολογείται, αλλά ενίοτε συκοφαντείται κιόλας! Ούτε ήρωες είμαστε, αλλά ούτε και βλάκες… Θεωρώ ότι η αγάπη (ο έρωτας) για την δουλειά που κάνουμε είναι αυτό που μας κρατάει ακόμη ενεργούς, προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να διατηρήσουμε τις επιχειρήσεις μας ζωντανές και να ανταπεξέλθουμε όσο μπορούμε στις υποχρεώσεις μας…
