«Ανοιχτό βιβλίο» η αξιολόγηση…
Η πρόσφατη αξιολόγηση των Δήμων από τους ίδιους τους δημότες που διενεργήθηκε με πρωτοβουλία του Υπουργείου Εσωτερικών, έδωσε κάποια στοιχεία που σίγουρα επιδέχονται «μετάφραση»… Το να προσπαθούν κάποιοι να αποποιηθούν εντελώς ευθύνες τους αμφισβητώντας την αντικειμενικότητα των στοιχείων είναι τελείως λάθος και καταδεικνύει μια «ελαφρότητα»… Το να προσπαθεί όμως κάποιος να δει εκείνα τα στοιχεία στα οποία υστερεί ο Δήμος και να προσπαθήσει να τα διορθώσει στο μέτρο του δυνατού, σημαίνει ωριμότητα και όρεξη για δουλειά. Σίγουρα σε αυτή την πρώτη φάση της αξιολόγησης υπάρχουν πρόχειρες εκτιμήσεις, λάθη και ελλείψεις, αλλά σίγουρα υπάρχει ένας «μπούσουλας» που δίνει ένα συγκεκριμένο στίγμα για τον κάθε αξιολογούμενο Δήμο. Η σημερινή εικόνα των Δήμων της Ξάνθης είναι μια σωρευτική εικόνα από όλες τις τελευταίες διοικήσεις των δύο αξιολογούμενων Δήμων (Ξάνθης και Αβδήρων), με τη διαφορά ότι στα μεν Άβδηρα η διοίκηση παραμένει η ίδια εδώ και τρεις τετραετίες, ενώ στην Ξάνθη η διοίκηση Κοντού διανύει τον δεύτερο χρόνο της «εξουσίας» της. Και στο φινάλε με την συγκεκριμένη αξιολόγηση στην ουσία διαβάσαμε ένα… ανοιχτό βιβλίο, αφού όλοι βιώνουμε την καθημερινότητα στην πόλη και γνωρίζουμε ότι η πλειοψηφία των όσων κατεγράφησαν είναι μια πραγματικότητα (κυκλοφοριακό, πράσινο, καθαριότητα, δρόμοι, πεζοδρόμια, προσβασιμότητα, κλπ). Μην μένετε λοιπόν στους τύπους και προχωρήστε άμεσα στο δια ταύτα με παρεμβάσεις στα κακώς κείμενα που είναι δυστυχώς περισσότερα από τα καλώς κείμενα!
Μια άρνηση και ένας καταγγελτικός λόγος…
Δημοσιεύουμε σήμερα και τις δύο καταγγελίες των εκπαιδευτικών, τόσο των δασκάλων (εναντίον της Δ/ντριας Α’ Βάθμιας) για τη συγχώνευση των δύο σχολείων, όσο και της ΕΛΜΕ (για τη Δ/ντρια της Β’ Βάθμιας) για το «χωροταξικό» των σχολείων. Φιλοξενώντας και τις δύο απόψεις (όπως κάνει πάντοτε η «Θ» για να εξάγονται ασφαλή συμπεράσματα από τους αναγνώστες μας), διακρίνουμε ότι υπάρχει μια γενικότερη άρνηση από πλευράς συνδικαλιστών εκπαιδευτικών, οι οποίοι διαφωνούν σχεδόν σε όλα όσα προτείνονται από το υπουργείο και υλοποιούνται από τις ενταύθα υπεύθυνες διευθύντριες. Ένα «όχι σε όλα» με παρόμοια προτάγματα και δικαιολογίες κάθε φορά και με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται η κόντρα μεταξύ των δύο πλευρών… Όπως και να το κάνουμε όμως οι ρόλοι είναι διακριτοί, όπως και οι αρμοδιότητες… Θεωρώ ότι τα πράγματα είναι πιο απλά απ’ ότι θέλουν να τα βλέπουν κάποιοι. Υπάρχουν νόμοι, εγκύκλιες διατάξεις και αποφάσεις που διέπουν το εκπαιδευτικό σύστημα, που οι εκπαιδευτικοί-δημόσιοι υπάλληλοι, είναι υποχρεωμένοι να τηρούν. Και δυστυχώς δεν διαβλέπω καμία πρόθεση για διάλογο ώστε να βρεθεί μία λύση στο οποιοδήποτε πρόβλημα προκύπτει, παρά μόνον μια άρνηση και έναν μονίμως καταγγελτικό λόγο…
Τα «όρια» που πρέπει να τηρούνται…
Θέλησα σήμερα να ασχοληθούμε ως εφημερίδα με το θέμα της επίθεσης που δέχτηκε ο άτυχος ορειβάτης από αρκούδα στα ορεινά του Παρανεστίου για να γνωρίζουν οι αναγνώστες μας που υπάρχουν τέτοια αγρίμια στην περιοχή, που μπορεί δηλαδή να τις συναντήσουν ξαφνικά μπροστά τους ενώ περπατούν αμέριμνοι απολαμβάνοντας το τοπίο στο βουνό και το κυριότερο πως πρέπει να αντιδράσουν και τι πρέπει να κάνουν σε μια τέτοια περίπτωση! Επειδή σπάνια επιτίθεται ένα άγριο ζώο στον άνθρωπο αν δεν έχει προκληθεί ή αν δεν υπάρχει κάποιος άλλος λόγος, είναι καλό να γνωρίζουμε και ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό που έχει αυξηθεί ο ορεινός τουρισμός στην Ξάνθη. Η περιοχή Λειβαδίτη- Δασικό Χωριό (στα ορεινά), η οποία περικλείει και αξιοθέατα όπως ο περίφημος καταρράκτης, είναι μια περιοχή στην οποία ζουν και κινούνται αγρίμια όπως αρκούδες, λύκοι κλπ, πλην όμως υπάρχει μια αρμονία και φυσικά τα όρια στο κάθε είδος (ανθρώπινο και ζωικό). Όταν τηρούνται λοιπόν αυτά τα «όρια», αλλά και οι προϋποθέσεις -που σημαίνει γνώσεις- τότε δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Και στο φινάλε, εδώ καταφέρνουμε να επιβιώσουμε στη ζούγκλα των πόλεων με πιο επιθετικά αγρίμια (ανθρώπους), δεν τα καταφέρουμε στα βουνά; Λέμε τώρα…
Αθωωτική η απόφαση
Αθώοι κρίθηκαν και οι δύο κατηγορούμενοι χθες στο Πλημμελειοδικείο Ξάνθης, αναφορικά με την υπόθεση μπούλινγκ σε μαθήτρια γυμνασίου πριν από επτά χρόνια περίπου. Η γνωστή υπόθεση στην οποία αναφέρθηκα και χθες μέσα από τη στήλη (για την πρώτη μέρα της δίκης), όπου μετά από μήνυση της μητέρας της μαθήτριας παρακάθισαν στο εδώλιο ο πατέρας του φερόμενου ως δράστη και η διευθύντρια του σχολείου. Μια ενδιαφέρουσα διαδικασία με αρκετές εντάσεις και εξάρσεις, που κατέληξε τελικά στην αθωωτική απόφαση της έδρας. Γεγονός που ικανοποιεί απόλυτα τους δύο κατηγορούμενους, όχι όμως και τους μηνυτές, οι οποίοι όπως δήλωσαν αμέσως μετά την έκδοση της απόφασης προτίθενται να προσφύγουν με νομική διαδικασία στο ανώτατο δικαστήριο (Άρειο Πάγο). Δυστυχώς το θέμα «μπούλινγκ στα σχολεία» συνεχίζει να απασχολεί την κοινή γνώμη, με ολοένα και περισσότερα περιστατικά που συμβαίνουν μέσα, αλλά και εκτός σχολείων από παιδιά σχολικής ηλικίας! Και ενώ γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια από πλευράς της πολιτείας για να διορθωθεί το κακό, εντούτοις βλέπουμε ότι η κατάσταση πάει στο χειρότερο! Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους και οι γονείς των επιθετικών παιδιών, που κατά την άποψή μου έχουν και την μεγαλύτερη ευθύνη για τις συμπεριφορές τους.
