Που συμφωνούν και που… διαφωνούν, οι κάτοικοι
Αλλάζει βήμα- βήμα, η «εικόνα» στο Δροσερό Ξάνθης, με το πρώτο βήμα να ξεκινά από την ανέγερση του 20ου Δημοτικού Σχολείου, την οποία βλέπουν πολύ θετικά, οι κάτοικοι του οικισμού. Εν τω μεταξύ, η παρουσία της Αστυνομίας πέριξ της περιοχής, έχει φέρει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, ενώ έχουν ήδη αρχίσει να μειώνονται πλέον και τα αστυνομικά δελτία τύπου που αφορούν σε περιστατικά εγκληματικότητας με πρωταγωνιστές ενηλίκους και… ανηλίκους κατοίκους της περιοχής. Που συμφωνούν όμως και που… διαφωνούν οι κάτοικοι;
Τι θα ήθελαν να αλλάξει στο δεύτερο κομμάτι; Πως θα έβλεπαν το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός αστυνομικού τμήματος εντός του οικισμού;
Την άποψή του για όλα τα παραπάνω εκφράζει μέσα από την «Θ», ο κάτοικος του οικισμού και πρώην Αντιδήμαρχος Ξάνθης κ. Φερντούν Χασάνογλου.
Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ – ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ 20ΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
Αναφορικά με την ανέγερση του 20ου Δημοτικού Σχολείου στο Δροσερό, ο κ. Χασάνογλου επισήμανε ότι «είναι ένα κομμάτι για το οποίο προσωπικά έκανα και κάνω υπερπροσπάθειες. Γιατί δεν διαλέγω κόμματα και χρώματα, όταν είναι να γίνει κάτι θετικό για τον οικισμό και την παιδεία. Για την παιδεία, πρέπει να δώσουμε το παν, ώστε να μπορεί να αλλάξει η κατάσταση που επικρατεί στον οικισμό και σε κάθε οικισμό. Βλέπω γενικά ότι κάποια πράγματα είναι πολύ σημαντικά βήματα από την τοπική αυτοδιοίκηση και την ελληνική πολιτεία, όπως για παράδειγμα το να γίνουν τέτοια πράγματα. Είναι ένα βασικό πρόβλημα τα σχολεία και εδώ ένα παραπάνω. Και το 20ο Δημοτικό Σχολείο πρέπει να γίνει για να καλυφθούν οι ανάγκες των παιδιών. Τα προκατ και οι καταστάσεις που επικρατούν αυτή την στιγμή, δεν είναι σωστές συνθήκες. Οπότε είναι ένα κομμάτι που θα βοηθήσει πάρα πολύ. Και πιστεύω ότι και λόγω απόστασης, καθώς ο οικισμός είναι «απλωμένος», κάποια παιδιά που είναι στην άλλη πλευρά του οικισμού, δυσκολεύονται πάρα πολύ λόγω και της κατάστασης των δρόμων (δεν υπάρχουν ασφαλτικά, ενώ με τις βροχές τον Χειμώνα υπάρχουν πλημμύρες κλπ). Οι συνθήκες δηλαδή δεν επιτρέπουν σε παιδιά κάποιων οικογενειών που είναι προς το Ποτάμι να παρακολουθήσουν το σχολείο. Δυσκολεύονται πραγματικά. Και επειδή πρόκειται για ένα πυκνοκατοικημένο σημείο όπου θα γίνει το 20ο Δημοτικό (στο κτίριο του Εμφιετζόγλου) θα βοηθήσει σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό το συγκεκριμένο έργο. Σήμερα, πιστεύω ότι κάθε γονέας θέλει το παιδί του να πηγαίνει στο σχολείο. Δεν νομίζω να υπάρχει γονέας που δεν το θέλει αυτό, όπως οι παλιοί που δεν το είχαν. Βέβαια πάντα μιλάω για τους ντόπιους. Το πρόβλημα, όπως ξέρετε, προκύπτει από ένα άλλο κομμάτι που γνωρίζουμε πολύ καλά και όχι από τους ντόπιους κατοίκους. Αρκετοί μάλιστα έγιναν μετανάστες, βλέποντας πόσο μεγάλο πρόβλημα είναι αυτό που δημιουργείται με την μη μόρφωση, θεωρώ ότι το έχουν αντιληφθεί και στόχος του κάθε γονέα είναι να πάει το παιδί του στο σχολείο. Και είναι πάρα πολύ σημαντικό και νομίζω ότι αυτή την στιγμή η φοίτηση των παιδιών ανέρχεται σε πολύ υψηλά ποσοστά, εκτός από ένα ποσοστό κατοίκων που λείπουν με τα παιδιά τους στο εξωτερικό».
ΑΛΛΟ ΟΙΚΙΣΜΟΣ, ΑΛΛΟ ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟΣ
Αναφορικά με την παρουσία της αστυνομίας στην περιοχή, ο ίδιος τόνισε μεταξύ άλλων ότι «επειδή αναφέρατε ότι μειώθηκαν τα δελτία τύπου των αστυνομικών, μην ξεχνάμε ότι η αστυνόμευση δεν είναι μόνο στον οικισμό. Η δουλειά της αστυνομίας αφορά και γενικά στην πόλη. Άρα, όλο το πρόβλημα που δημιουργούνταν, δεν ήταν μόνον από τον οικισμό, αλλά και από άλλα σημεία της πόλης. Το σημαντικό είναι ότι έχει μειωθεί η εγκληματικότητα (πράγματι) αλλά το παν είναι ότι ο κάθε υπουργός βγάζει κάποιες αποφάσεις και κάποιους νόμους και λέει ότι «θα γίνει αυτό», αλλά δεν γνωρίζει το πρόβλημα του κάθε οικισμού και από πού προέρχεται η εγκληματικότητα. Εδώ, η τοπική αυτοδιοίκηση οφείλει να μπορεί να βοηθήσει την κατάσταση και να δώσει έμφαση σε κάποια συγκεκριμένα σημεία. Έπρεπε – και πρέπει – να δώσουμε έμφαση (και να βοηθήσει και η Αστυνομία Ξάνθης) στο ότι η διαρροή των εγκληματιών, είναι από κάποιο συγκεκριμένο σημείο του οικισμού. Άρα δεν πρέπει να κυνηγήσουμε το 5% αλλά το 95%. Το 5% υπάρχει παντού. Ακόμη και μέσα στην πόλη. Αλλά από την στιγμή που γνωρίζουμε ότι υπάρχει ένα κομμάτι στον οικισμό από όπου δημιουργείται το μεγαλύτερο θέμα, θα πρέπει να δώσουμε έμφαση σε εκείνο το κομμάτι. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι (σ.σ. οι αστυνομικοί) ήρθαν με μια απόφαση εδώ μέσα και το πρόβλημα αυτή τη στιγμή με τους ντόπιους είναι το εξής: Ότι τους έχουν βάλει όλους στο ίδιο τσουβάλι. Δεν είναι ότι δεν κάνουν καλά την δουλειά τους οι άνθρωποι. Ήρθαν με την απόφαση ότι υπάρχει εγκληματικότητα, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν γνωρίζουν τον οικισμό. Έρχονται με την προϋπόθεση ότι έρχονται σε έναν καταυλισμό Ρομά και όλους τους βλέπουν και τους βάζουν στο ίδιο σακί. Αν θυμάστε καλά, η πρώτη μου δήλωση, όταν ξεκίνησε η αστυνόμευση στον οικισμό, ήταν ότι δεν είμαι αντίθετος και ότι οι ντόπιοι κάτοικοι την είδαν πολύ θετικά, αλλά «μην μπερδευτεί το θέμα και μπούμε όλοι στο ίδιο σακί». Αυτό λέω και σήμερα. Ότι η Τ.Α οφείλει να μπορεί να βοηθήσει αυτή την κατάσταση, γιατί ο κάθε υπουργός παίρνοντας μια απόφαση για οικισμούς ή για καταυλισμούς, πρέπει πρώτα να έχει συνεργασία με τον κάθε Δήμο. Ακούω τον υπουργό να μιλά για «κάθε καταυλισμό», αλλά εδώ δεν υπάρχει καταυλισμός. Το Δροσερό είναι οικισμός… Έχει μπερδευτεί τόσο πολύ το θέμα. Κανένας Έλληνας πολίτης δεν θέλει τους εγκληματίες ή να κινδυνεύσει το παιδί του ή δεν θέλει την ασφάλειά του, αλλά όταν ο Υπουργός λέει ότι «θα υπάρξει αστυνόμευση σε καταυλισμούς» και παίρνει μια απόφαση για αυτόν τον οικισμό, εγώ θεωρώ ότι «είμαι εγκληματίας» και ότι «είμαι ακάλυπτος». Αυτό δεν βοηθά, αλλά φέρνει πρόβλημα. Αν θέλουμε να δώσουμε λύση σε κάθε οικισμό ή σε κάθε καταυλισμό, χρειάζεται συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση (και όλους τους αρμόδιους φορείς)».
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΡΝΗΤΙΚΟΙ ΣΕ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ – ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ
Τέλος, στο ερώτημα της «Θ» αναφορικά με το αν οι κάτοικοι θα έβλεπαν θετικά την δημιουργία ενός αστυνομικού τμήματος εντός του οικισμού, ο κ. Χασάνογλου απαντά ως εξής:
«Δεν θα ήμασταν αρνητικοί βεβαίως. Διότι, όπως είπα και πριν και εμείς είμαστε Έλληνες πολίτες. Και η λέξη «καταυλισμός» με βαραίνει. Όταν ο αστυνομικός με βλέπει «από έναν καταυλισμό Ρομά», θεωρώ τον εαυτό μου εγκληματία την στιγμή που με ελέγχει. Έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο πρόβλημα για τους ντόπιους κατοίκους του οικισμού. Έχει μειωθεί και η εργασία τους. Δεν τους παίρνουν πλέον ούτε στα χωράφια. Δεν μπορούν να πάνε στην δουλειά τους. Κανείς εργοδότης δεν παίρνει κάποιον απ τον οικισμό, θεωρώντας ότι είμαστε «προβληματικοί» επειδή είναι η αστυνομία εδώ κλπ. Από την μια πάμε να κάνουμε κάτι για να μειώσουμε την εγκληματικότητα και από την άλλη δημιουργούμε πρόβλημα σε ανθρώπους που αγωνίζονται καθημερινά για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Γιατί δεν μπήκε η ελληνική πολιτεία και η Τ.Α τόσα χρόνια να δώσει λύση στον κάθε οικισμό; Από την μία τους αφήσαμε στην μοίρα τους, να λύσουν μόνοι τους τα προβλήματά τους και από την άλλη ξαφνικά τους θεωρούμε όλους εγκληματίες. Αυτό το πράγμα πρέπει να σταματήσει όμως. Επίσης, βλέπω ότι καμιά φορά οι αστυνομικοί, κάνουν την δουλειά της τροχαίας και ελέγχουν αν φοράς ζώνη, κράνος κλπ. Εγώ το δέχομαι και είναι πολύ σωστό για την ασφάλειά μας. Μπήκαμε όμως σε διαδικασία να πούμε ότι «υπάρχουν «τόσοι» οδηγοί εδώ και να μοιράσουμε «τόσα» κράνη», ώστε να δώσουμε το μήνυμα ότι δεν θέλουμε να τοςυ τιμωρήσουμε και να τους βάλουμε πρόστιμα, αλλά πρέπει να μορφωθούν; Κάναμε μια τέτοια προσπάθεια; Δώσαμε παιδικά καρεκλάκια για να βάλει ο άλλος στο αυτοκίνητο για την προστασία των παιδιών του; Κάναμε τέτοιες κινήσεις για ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και ανθρώπους που δεν έχουν την απαιτούμενη μόρφωση; Αυτά είναι τα βασικά θέματα που θα βοηθήσουν τον οικισμό».
