Αλλιώς ήρθαν τα «πράγματα»…
Μπορεί να κατάφερε ο Μανώλης Τσέπελης να ανακατασκευάσει και να θέσει σε λειτουργία το κλειστό κολυμβητήριο κερδίζοντας το πρώτο «στοίχημα», δεν έγινε όμως το ίδιο με την δεύτερη ανοιχτή πισίνα που δεσμεύθηκε να κατασκευάσει στην περιοχή των Σφαγείων. Με σημερινές δηλώσεις του στην «Θ» εξηγεί τους λόγους στους οποίους οφείλεται η καθυστέρηση, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι είχε σίγουρη την επανεκλογή του και προφανώς θα ήταν το έργο που θα είχε να κάνει με την δεύτερη τετραετία (πενταετία) διοίκησής του… Το γεγονός ότι υπάρχουν ελενίτ (αμίαντος) στα υπάρχοντα κτίρια και ότι απαιτούνται αρκετά χρήματα, αλλά και χρόνος για τον ειδικό τρόπο απομάκρυνσής του είναι κάτι που δεν αμφισβητείται, αλλά όπως παροανάφερα υπήρχαν και άλλοι πιο ουσιαστικοί λόγοι. Και είναι γεγονός ότι τόσο ο Μανώλης Τσέπελη, όσο και –ιδιαίτερα- ο Χρήστος Μέτιος δεν μπορούν ακόμη να το πιστέψουν και αδίκως ψάχνουν να βρούνε την αιτία ή τις αιτίες… Το αποτέλεσμα μετράει και δυστυχώς γι’ αυτούς ο χρόνος δεν γυρίσει πίσω για να διορθώσουν τα λάθη τους…
Δικαιώνει τους «επικριτές» του ο Σπύρος…
«Προεξάρχων» στην εξέδρα των επισήμων στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στην Ξάνθη ο Αντιπ/ρχης Κώστας Κουρτίδης, ο οποίος προφανώς ανέλαβε αυτόν τον ρόλο από την στιγμή που δεν υπήρχε επίσημα εκπρόσωπος της κυβέρνησης. Δεν θα έπρεπε ωστόσο στην συγκεκριμένη θέση να βρίσκονταν ο κυβερνητικός βουλευτής ο Σπύρος Τσιλιγγίρης; Ακόμη κι αν το πρωτόκολλο προβλέπει όντως τον χωρικό Αντιπεριφερειάρχη, περίμενα από τον βουλευτή να κάνει έστω μία δήλωση στα ΜΜΕ αμέσως μετά από την παρέλαση, όπως ο Μητροπολίτης, ο Στρατηγός, ο Δήμαρχος κλπ. Ο ίδιος φάνηκε να το απέφυγε και αυτό… Κοντολογίς ο κοινοβουλευτικός μας εκπρόσωπος που τον εμπιστεύθηκαν περισσότεροι από 8.500 Ξανθιώτες με την ψήφο τους θα έπρεπε να ήταν πιο έντονα παρών και να αποδεικνύει ότι άξιζε η εμπιστοσύνη των πολιτών στο πρόσωπό του. Η γυναίκα του καίσαρα πρέπει και να φαίνεται τίμια, όπερ σημαίνει ο κυβερνητικός –πόσο μάλλον- βουλευτής θα πρέπει να ενημερώνει τον κόσμο για τις όποιες ενέργειές του όταν και αν υπάρχουν αυτές προς όφελος της τοπικής κοινωνίας. Και από τον Σπύρο Τσιλιγγίρη δεν έχουμε λάβει κανένα νεότερο από την στιγμή που εκλέχθηκε βουλευτής για παρεμβάσεις που ενδεχομένως να έκανε ο ίδιος… Αν το πρόβλημά του είναι επικοινωνιακό, θεωρώ ότι θα πρέπει να το διορθώσει γιατί στην «πιάτσα» συνεχίζουν να τον θεωρούν άφαντο…
Δύσκολη «εξίσωση» ο τουρισμός στην Ξάνθη
Τώρα μάλιστα… Ακόμη ένα ξενοδοχείο λέει ετοιμάζεται να κατεβάσει ρολά ή τουλάχιστον να μεταβάλει την δραστηριότητά του και λίγο-πολύ καταλαβαίνουμε ποιο μπορεί να είναι, αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό… Την ίδια στιγμή αναδεικνύεται το πρόβλημα φιλοξενίας επισκεπτών σε διοργανώσεις όπου μας επισκέπτονται χιλιάδες κόσμου και ιδιαίτερα το τριήμερο (έως τετραήμερο) του Φεστιβάλ «Ξάνθη, Πόλις Ονείρων», που διοργανώνουν ως γνωστόν τα Μουσικά Σχολεία. Δεν μπορεί όμως κάποιος να επιρρίψει ευθύνες στους ξενοδόχους, γιατί είναι εύκολο να ασκείς κριτική από έξω, αλλά όταν τον υπόλοιπο χρόνο, εξαιρουμένου δηλαδή των μεγάλων διοργανώσεων και κάποιων έκτακτων αθλητικών συναντήσεων, η πληρότητα είναι ελάχιστη, τότε σίγουρα ο επιχειρηματίας που επένδυσε ουχί ευκαταφρόνητα ποσά και θα χρωστάει στις τράπεζες μέχρι που να… φύγει από την ζωή, θα πρέπει να σκεφθεί εναλλακτικές λύσεις… Επιμένω πως η λύση είναι να γίνει η Ξάνθη τόπος προορισμού και όχι «διέλευσης» επισκεπτών… Το πώς θα γίνει αυτό, ας το σκεφτούν οι «αρμόδιοι»… Εμείς απλώς καταθέτουμε απόψεις…
Τα παρακολουθούμε σαν… «reality»
Καθόμαστε αναπαυτικά στην πολυθρόνα μας, βάζουμε και το ουισκάκι συνοδεία ξηρών καρπών και ανοίγουμε την τηλεόραση για να δούμε… πως σκοτώνονται άμαχοι, γυναίκες και παιδιά, πως ερειπώνουν ολόκληρες πόλεις και πως η βία και οι ωμότητες εναντίον της ανθρωπότητας πλασάρονται εν ήδη reality show! Όλοι οι ειδικοί συγκλίνουν στην άποψη πως όλο αυτό το σκηνικό μπορεί να μεταφερθεί και στην ευρύτερη γειτονιά της Ανατολικής Μεσογείου, χωρίς να εξαιρούν φυσικά και την δική μας γειτονιά… Ο τουρκικός παράγοντας άλλωστε είναι απρόβλεπτος και εμείς, καλώς ή κακώς, έχουμε να κάνουμε άμεσα με τον συγκεκριμένο… Και το χειρότερο όλων είναι ότι μέχρι σήμερα δεν βγήκε ούτε ένας πολιτικός -και όχι μόνο- να μας πει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για την χώρα μας απ’ όλο αυτό το φονικό συνονθύλευμα που συντελείται στο Ισραήλ και την Γάζα… Το ερώτημα είναι τι θα πρέπει να κάνουμε εμείς; Να συνεχίσουμε το… ουισκάκι μας απέναντι από τις οθόνες ή να ενεργοποιηθούμε κι αν ισχύει το δεύτερο, με ποιο τρόπο; Σίγουρα πάντως όχι με τις διάφορες σκοπιματικές διαδηλώσεις που διοργανώνονται από αριστερά σωματεία και κόμματα που βλέπουν το δένδρο και όχι το δάσος!
Του Τένη Καμαρίδη
