Και οι τρεις είναι… υπέροχοι!

Δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω πως η ανανέωση στο γαλάζιο ψηφοδέλτιο στην Ξάνθη ήταν από τις πλέον επιτυχημένες που επιχείρησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε όλη την επικράτεια. Αναφέρομαι στους τρεις χριστιανούς υποψηφίους. Και οι τρεις επιτυχημένοι στον τομέα τους, άριστοι επιστήμονες (δύο δικηγόροι και ένας γιατρός), δοκιμασμένοι στον αυτοδιοικητικό, τον πολιτικό, αλλά και τον κοινωνικό- επαγγελματικό στίβο, δίχως κανένα «ψεγάδι» και αφορμές για αρνητικές κριτικές. Αν εξαιρέσεις την απουσία του Αλέκου Κοντού από το ψηφοδέλτιο, που ήταν μια απώλεια για το κόμμα, θεωρώ ότι με την υφιστάμενη μορφή είναι πράγματι ένα ψηφοδέλτιο νίκης και δεν αποκλείεται να έχουμε καθολική ανατροπή με την επανάληψη των αποτελεσμάτων των εθνικών εκλογών του 2015, αυτή τη φορά όμως υπέρ της Ν.Δ!

«Πυρ και μανία» φαίνεται να είναι η Μαρίνα Παυλίδου με την συμπεριφορά και την εν γένει στάση του Μιχάλη Αμοιρίδη, σε ότι αφορά την υποψηφιότητά της… Ο στενότερος συνεργάτης του αείμνηστου Γιώργου Παυλίδη, ο άνθρωπος της απολύτου εμπιστοσύνης του και του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος, θα περίμενε κανείς ότι θα βρισκόταν στο πλευρό της Μαρίνας Παυλίδου, πλην όμως όπως αναφέρουν έγκαιρες πηγές, ο ίδιος όχι μόνο δεν τάχθηκε στο πλευρό της, αλλά μάλλον πετάει από… «κανάρα σε κανάρα», κρίνοντας από την εναλλαγή των προτιμήσεών του και σε άλλες δύο περιπτώσεις! Μάλιστα κύκλοι της Μαρίνας κατακεραυνώνουν τον Μιχάλη Αμοιρίδη, κάνοντας λόγο για αθέτηση υπόσχεσής του και συγχρόνως βάζοντάς τον «στην απέναντι» εξαιτίας της αχαριστίας και της αγνωμοσύνης του…

Σαφώς και θα πρέπει να βρει ο Μανώλης Τσέπελης και όλοι οι Δήμαρχοι του Ν. Ξάνθης στηρίγματα και συμπαραστάτες από την αντιπολίτευση για να μπορέσουν να διοικήσουν τους Δήμους, εκτός κι αν υιοθετηθούν και θεσμοθετηθούν οι προτάσεις της ΚΕΔΕ, οπότε λύνονται εν πολλοίς και τα χέρια των νέων αιρετών αρχόντων… Στα πλαίσια αυτά λοιπόν θα ήταν παράλειψη του κάθε Δημάρχου αν δεν πραγματοποιούσε συναντήσεις και συζητήσεις με τους αντιπολιτευόμενους, αφού αυτό απαιτεί η απλή αναλογική και με βάση αυτό το μοντέλο θα πρέπει να διοικηθούν οι δήμοι. Διαφορετικά, αν δηλαδή «πρυτανεύσουν» οι εγωισμοί και οι ακαμψίες, τότε πολύ φοβάμαι ότι θα έχουμε μία τετραετία, όχι απλά δύσκολη, αλλά μη παραγωγική και χαμένη με άμεσο αντίκτυπο όλης αυτής της κατάστασης στους πολίτες. Και αυτό το διευκρινίζω, γιατί κάποιοι θεωρούν ότι το «πάθημα» θα αφορά τους αυτοδιοικητικούς, οι οποίοι έρχονται και παρέρχονται! Δεν καταλαβαίνουν οι ανόητοι ότι μια τέτοια κατάσταση θα έχει αρνητικό αντίκτυπο σε όλους εμάς!

Εκείνοι βέβαια που δεν κατάφεραν –αν και προσπάθησαν πάρα πολύ- να «διαιρέσουν» συνδυασμούς και υποψηφίους των δημοτικών εκλογών, προσπαθούν αυτό να το πετύχουν και κατόπιν εκλογών και όχι μόνο ανάμεσα σε υποψηφίους του ίδιου συνδυασμού, αλλά και ανάμεσα σε εκλεγμένους αυτοδιοικητικούς –δημοτικούς υπαλλήλους! Το «διαίρει και βασίλευε» δυστυχώς για αυτούς δεν περνάει πλέον, ενώ η μανιώδης προσπάθειά τους για την διάσπαση της κοινωνίας με βάση το ποιον υποστήριξε και ποιον ψήφισε ο καθένας, προκαλεί πλέον και τους πιο ανίδεους… Μάταια προσπαθούν λοιπόν, αφού η κοινωνία τους έχει πάρει «χαμπάρι» και τους γύρισε την πλάτη δια παντός! Και είναι αυτό που τους κάνει και τρελαίνονται, αλλά… ας πρόσεχαν!

Θέλω να μεταφέρω τα ειλικρινή συλλυπητήρια μου στον Μουφτή Ξάνθης Μεχμέτ Εμίν Σινίκογλου και την οικογένειά του για το τραγικό περιστατικό και αδόκητο θάνατο του γιου τους Φαϊζάλ. Βαρύ χτύπημα για έναν πατέρα και για μία μάνα να χάνουν το παιδί τους, χειρότερο χτύπημα πιστεύω πως δεν υπάρχει για έναν άνθρωπο. Θα πρέπει όμως να εξάρω την «θεολογική» αντιμετώπιση του περιστατικού από τον κο Σινίκογλου, ο οποίος μου είπε στο τηλέφωνο πως: «Ήταν το θέλημα του Θεού»! Βάζοντας πάνω από τα συναισθήματα του ανθρώπου το θρησκευτικό του σχήμα, αλλά και την πίστη του για την αιώνια ζωή, ο Μουφτής παρά τον μεγάλο πόνο του έδωσε και σημαντικά μηνύματα «καρτερίας» και αισιοδοξίας. Και θέλει μεγάλη ψυχική δύναμη για κάποιον ώστε να συμπεριφερθεί κατ’ αυτό τον τρόπο. Εκεί κοντά του όμως και ο Μητροπολίτης Ξάνθης με λόγια παρηγοριάς αποδεικνύοντας τις άριστες σχέσεις μεταξύ των δύο θρησκειών τόσο σε επίπεδο πιστών, όσο και σε επίπεδο ηγετών. Ανθρώπινες στιγμές δυστυχίας που ενώνουν τους ανθρώπους…