Με αφορμή την εκδήλωση για την δωρεά απινιδωτή…
Γ. Κεβετζίδης: Η περιοχή είναι «πλούσια», αλλά… τα μυαλά «φτωχά»
Στην δωρεά ενός απινιδωτή, προς τον Πολιτιστικό Σύλλογο Κομνηνών, προχώρησαν οι κ. Σιμέλα και Αλεξάνδρα Σωτηριάδου, στην μνήμη των γονέων τους.
Δυο γυναίκες στις οποίες το περασμένο Σάββατο 29/11, ο Σύλλογος απένειμε τιμητικές πλακέτες, αναφέροντας σε ανάρτησή του τα εξής:
ΠΟΛ. ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΟΜΝΗΝΩΝ: ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ ΠΛΑΚΕΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΣ κ.κ. ΣΩΤΗΡΙΑΔΟΥ
«Σήμερα ζήσαμε μια πραγματικά ζεστή και συγκινητική στιγμή στην εκδήλωση απονομής πλακετών για τη δωρεά του απινιδωτή.
Με βαθιά ευγνωμοσύνη τιμήσαμε τις κ.κ. Σιμέλα και Αλεξάνδρα Σωτηριάδου, των οποίων η γενναιόδωρη προσφορά δεν χαρίζει μόνο ένα πολύτιμο μηχάνημα, αλλά προσφέρει ελπίδα και ασφάλεια σε όλους μας.
Σας ευχαριστούμε από καρδιάς για τη στήριξη και την αγάπη προς την κοινότητά μας.
Η ανθρωπιά σας είναι δύναμη ζωής».
Μάλιστα, η εκδήλωση συμπεριλάμβανε και την ενημέρωση για την χρήση του απινιδωτή, από το εργαστήριο φυσικοθεραπίας «psysiospot».
Πρόκειται για μια κίνηση που κυριολεκτικά μπορεί να σώσει μια ζωή και μάλιστα σε μια απομακρυσμένη περιοχή, όπου συνεχώς μεγαλώνει και ο μέσος όρος ηλικίας, όπως εξηγεί μιλώντας στην «Θ», ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Κομνηνών κ. Γιώργος Κεβετζίδης. Ο ίδιος αναφέρεται και στην γενικότερη «ερήμωση» των γύρω χωριών, ενώ στο ερώτημα αναφορικά με το αν υπάρχει τρόπος να «ζωντανέψει» ξανά το χωριό που κάποτε αριθμούσε περί τους 2000 μόνιμους κατοίκους, απαντά αιχμηρά, κάνοντας λόγο για μια πλούσια περιοχή, αλλά και για «φτωχά» – διαχρονικά – μυαλά.
140 ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΩΝ ΚΟΜΝΗΝΩΝ – ΚΑΠΟΤΕ ΕΙΧΑΜΕ 2000 ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ
Αναλυτικότερα, αφού ευχαρίστησε και ο ίδιος τις δυο κυρίες για την προσφορά προς τον Πολιτιστικό Σύλλογο (όπου πρόεδρος είναι ο κ. Βασίλης Τονικίδης), ο κ. Κεβετζίδης, επισήμανε στην «Θ» ότι «τα Κομνηνά αυτήν την στιγμή έχουν 140 κατοίκους. Ο μέσος όρος ηλικίας είναι 50-60 ετών και ο μεγαλύτερος σε ηλικία κάτοικος είναι 98 χρονών (γεννηθείς το 1927), ενώ ο μικρότερος σε ηλικία είναι 3 ετών. Συγκριτικά με τα υπόλοιπα χωριά της περιοχής το χωριό των Κομνηνών έχει 30 παιδάκια. Είναι τα περισσότερα σε σχέση με τις γύρω κατοικημένες περιοχές. Από την στιγμή που δεν υπάρχει μέλλον ερημώνουν τα χωριά μας. Και αυτά τα παιδάκια που υπάρχουν στο χωριό κάποια στιγμή, όταν μεγαλώσουν θα φύγουν. Οι κάτοικοι των Κομνηνών ασχολούνται με την κτηνοτροφία, την γεωργία, εκτός από μερικούς που δουλεύουν σε υπηρεσίες της Ξάνθης και πηγαινοέρχονται. Κάποτε στο χωριό είχαμε γύρω στους 2000 κατοίκους και έχει μείνει το 1/20 περίπου».
Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΠΛΟΥΣΙΑ – ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΕΙΝΑΙ «ΦΤΩΧΑ»
Στην ερώτηση της «Θ» αναφορικά με το αν υπάρχει σκέψη να γίνουν κινήσεις όπως αυτές σε χωριό της Π.Ε Καβάλας, για την προσέλκυση νέων οικογενειών σε σπίτια που δεν κατοικούνται, ο ίδιος απαντά ως εξής:
«Το είχαμε δοκιμάσει με τους παλιννοστούντες, τότε που ερχόταν από την Σοβιετική Ένωση, είχαν έρθει στα Κομνηνά γύρω στις 10 οικογένειες και έχουν μείνει μόνο 2 οικογένειες σήμερα. Από την στιγμή που δεν υπάρχει εργασία, δεν υπάρχει κίνητρο. Αν πεινάσει κάποιος, δεν θα καθίσει. Μέχρι και από την Αλβανία είχαν έρθει 20 άτομα, τα οποία δούλευαν στα χωράφια και έχουν φύγει και αυτά. Αυτήν την στιγμή έχουν μείνει 3 οικογένειες που κατοικούν μόνιμα και τα παιδιά τους έλαβαν την ελληνική υπηκοότητα. Δεν υπάρχει επίσης καλή οδοποιία για να μπορούν να πηγαινοέρχονται στην Ξάνθη από τα Κομνηνά. Ειδικά τον Χειμώνα, είναι δύσκολο. Υπάρχουν και ακόμη πιο ερημωμένα χωριά, όπως η Πασχαλιά, το Άνω και Κάτω Ιωνικό, η Καλλιθέα, το Μαργαρίτι, το Λυκοδρόμιο. Είναι ζήτημα στα δυο Ιωνικά να έχει 10-15 κατοίκους, ενώ κάποτε είχε 150. Η περιοχή είναι πλούσια. Τα μυαλά είναι φτωχά, όλα αυτά τα χρόνια. Αν υπήρχε βούληση να δημιουργηθεί μια μεταποιητική μονάδα (για παράδειγμα) επάνω στον αγροτικό τομέα, θα προσέλκυε κόσμο. Βέβαια, οι καλλιέργειες ήταν τα καπνά. Σήμερα σταμάτησαν και έχουν μείνει μόνον η μηδική για την κτηνοτροφία και οι μπαξέδες στα σπίτια. Τα χωράφια είναι άδεια. Και πολλοί – ακόμη και αν θέλουν – δεν μπορούν να τα καλλιεργήσουν, λόγω των άγριων αλόγων, που είναι ένα μεγάλο θέμα. Τα χωράφια είναι άσπαρτα και γεμίζουν δέντρα».
Η «Θ» αναδεικνύει γι’ ακόμη μια φορά το –ήδη γνωστό- πρόβλημα και καλεί την πολιτεία δια των φορέων της, να σκύψει επάνω στο πρόβλημα της ερήμωσης της ορεινής περιοχής και να φέρει προτάσεις και λύσεις, γιατί υπό αυτές τις συνθήκες, σε λίγα χρόνια στα χωριά της Σταυρούπολης, θα παραμείνουν μόνον τα άγρια άλογα και οι… αρκούδες!
ΜΑΛΑΜΑΤΕΝΙΑ ΑΛΑΤΖΑ
ΒΙΒΗ ΠΟΜΑΚΙΔΟΥ
