Ν. Στρατογιαννάκος: Το σημερινό «status» και το μέλλον του επαγγέλματος
Πάνω από 100 αριθμούν τα φαρμακεία στον Νομό Ξάνθης, με την πόλη να μετρά τα μισά εξ αυτών και με πλήρη κάλυψη, σε σχέση με τον πληθυσμό. Αντίστοιχη εικόνα – με ελάχιστες εξαιρέσεις – επικρατεί και στην περιφέρεια του νομού, όπως εξηγεί μιλώντας στην «Θ» το μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Φαρμακοποιών Ξάνθης κ. Νίκος Στρατογιαννάκος.
Αφορμή για το παρόν ρεπορτάζ, στάθηκε η απόφαση της Π.Ε Ξάνθης για προσωρινό κλείσιμο ενός φαρμακείου, σε οικισμό εντός των ορίων του Δήμου Αβδήρων.
ΠΑΝΩ ΑΠΟ 100 ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ ΣΤΟΝ Ν. ΞΑΝΘΗΣ
Αναλυτικότερα, ο κ. Στρατογιαννάκος, εξήγησε στην «Θ» ότι «η πόλη της Ξάνθης, μέσα στον αστικό ιστό, έχει 50 και πλέον άδειες φαρμακείων. Κάποιοι φαρμακοποιοί έχουν επιλέξει να είναι συστεγασμένες οι άδειες τους. Αλλά αυτός είναι ο μέγιστος αριθμός που μπορεί να έχει ο αστικός ιστός της πόλης, βάσει πληθυσμιακών κριτηρίων, σύμφωνα με την νομοθεσία, ενώ οι κενές θέσεις είναι πάρα πολύ λίγες. Οι κενές θέσεις ανακοινώνονται από την Περιφέρεια δυο φορές τον χρόνο. Και προφανώς, για κάποιο χωριό που δεν έχει ανοίξει ποτέ φαρμακείο, για παράδειγμα, ίσως γιατί δεν θεώρησε κάποιος ότι εμπορικά το χωριό αυτό είναι ένα καλό σημείο για να ανοίξει φαρμακείο, καθώς μπορεί να υπάρχει ένα άλλο φαρμακείο στο αμέσως διπλανό. Θεωρώ γενικά ότι η πόλη της Ξάνθης – και γενικά ο Ν. Ξάνθης, με πολύ μικρές εξαιρέσεις – δεν παρεκκλίνει από το μοτίβο της υπόλοιπης Ελλάδας. Μια χώρα που έχει την πληρέστερη κάλυψη, βάσει πληθυσμιακών κριτηρίων που έχουν θεσπιστεί εδώ και πολλά χρόνια. Έχουμε καταφέρει να έχουμε φαρμακείο, ακόμη και στο πιο απομακρυσμένο χωριό. Αυτό βέβαια το χρειάζονταν η γεωγραφία της Ελλάδας, γιατί δεν είμαστε Νορβηγία και Σουηδία, όπου είναι όλα «επίπεδα». Το ίδιο συμβαίνει λοιπόν και στην Ξάνθη, με πολύ μικρές εξαιρέσεις. Κατανοώ μεν ότι αν κάποιος μένει στην Σταυρούπολη και χρειαστεί ένα φάρμακο το βράδυ, θα κατέβει στην Ξάνθη, αλλά δεν γίνεται και αλλιώς. Και στην Αθήνα μπορεί κάποιος Αθηναίος να χρειαστεί να οδηγήσει πάνω από 40 λεπτά (που είναι το Σταυρούπολη – Ξάνθης) για να βρει το βράδυ εφημερεύον φαρμακείο».
ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ – ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ
Στο ερώτημα της «Θ» αναφορικά με το κατά πόσο βιώσιμο είναι το επάγγελμα του φαρμακοποιού, ο ίδιος απαντά ότι «το επάγγελμα χρειάζεται στήριξη. Δεν υπάρχει επάγγελμα που δεν χρειάζεται στήριξη. Και σίγουρα χρειάζονται και διορθωτικές κινήσεις από την πλευρά της πολιτείας, καθώς και να δουν και οι φαρμακοποιοί με άλλο «μάτι» το μέλλον τους και το πώς το επάγγελμά μας θα εξελιχθεί στο φαρμακείο της επόμενης εικοσαετίας και τριακονταετίας, ενδεχομένως. Όλο και περισσότερο, διαφαίνεται – και ιδιαίτερα κατά την διάρκεια του covid διαφάνηκε πολύ πιο έντονα – ότι το φαρμακείο μπορεί να λειτουργήσει σαν το πρώτο «βήμα» στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (διενεργώντας tests, εμβολιασμούς οι οποίοι γίνονται επίσημα στα φαρμακεία κλπ). Έχουμε μονίμως μια τάση για να φτιάξουμε τέτοιες υπηρεσίες, όπως το πρόγραμμα που «έτρεξε» για το παχύ έντερο, ενώ άμεσα θα «τρέξει» και ένα πρόγραμμα για την παχυσαρκία».
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΙΑ «ΛΟΥΚΕΤΑ» – ΤΟ «ΤΕΦΤΕΡΙ» ΣΤΑ ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ
Για το ενδεχόμενο να ακολουθήσουν την «τύχη» των… καταστημάτων που πολλαπλασιάσθηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια αναγκάσθηκαν να… κατεβάσουν «ρολά», ο κ. Στρατογιαννάκος, υπογράμμισε τα εξής:
«Κατηγορηματικά όχι. Δεν έχουμε τέτοια δείγματα, στην παρούσα φάση. Επαναλαμβάνω ότι οι φαρμακοποιοί είναι σε μια διαρκή ζύμωση για το μέλλον τους (που μπορεί να είναι η συνένωση κάποιων φαρμακείων για να είναι βιώσιμα). Αυτά όμως, προς το παρόν είναι συζητήσεις και τίποτε άλλο», ενώ αναφορικά με το «τεφτέρι» στα φαρμακεία, διευκρίνισε ότι «αυτό είναι κάτι που δεν δημιουργήθηκε τα χρόνια της κρίσης. Τεφτέρι στο ελληνικό φαρμακείο, υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Και μάλιστα για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Και με τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα υγείας στην Ελλάδα, δεν γίνεται να καταργηθεί εντελώς το τεφτέρι. Όταν, για παράδειγμα, ο αγροτικός γιατρός σε ένα απομακρυσμένο χωριό, πηγαίνει μια φορά το μήνα και αν σε έναν ασθενή τελειώσει το χάπι της πίεσης σε 15 μέρες, ο φαρμακοποιός δεν θα πει ότι «αφού δεν έχεις την συνταγή, δεν θα σου δώσω το φάρμακό σου». Η ουσιαστική δουλειά που προσφέρει το τεφτέρι, είναι ότι καλύπτει κάποιες τέτοιες ανάγκες που προκύπτουν και από τον τρόπο λειτουργίας του συστήματος υγείας. Από εκεί και πέρα, η κρίση επηρέασε το επάγγελμά μας, όπως τους επηρέασε όλους».
ΤΑ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΟΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΗ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΟΥΜΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΑ
Κλείνοντας, ο ίδιος εξήγησε μεταξύ άλλων ότι «το συνταγογραφούμενο φάρμακο δεν ακολουθεί τους νόμους του πληθωρισμού» και ότι δυο φορές τον χρόνο οι τιμές επαναπροσδιορίζονται κατά μέσο όρο προς τα κάτω. Στον αντίποδα, για το μη συνταγογραφούμενο φάρμακο, σημείωσε ότι αυτό είναι που ακολουθεί – σε κάποιο βαθμό – την τάση της αγοράς, αφού οι τιμές είναι απελευθερωμένες.
Τέλος, διευκρίνισε – με αφορμή το προσωρινό κλείσιμο ενός φαρμακείου στον Ν. Ξάνθης – ότι «ένα πρόσκαιρο κλείσιμο είναι ο μόνος νόμιμος τρόπος που έχει ο φαρμακοποιός να κλείσει το φαρμακείο του νόμιμα αν θελήσει να λείψει για το οποιοδήποτε διάστημα» και ότι ως επί τω πλείστον, τα φαρμακεία στον Ν. Ξάνθης δεν κλείνουν, παρά… αλλάζουν «χέρια».
