Έπρεπε ήδη να έχει ανακαλέσει…
Μέχρι τώρα έλεγα ότι ο Χριστόδουλος Τοψίδης ήταν περισσότερο «λεζάντα» και λιγότερο ουσία, αλλά ακούγοντάς τον προχθές να απευθύνει χαιρετισμό στο Περιφερειακό Συμβούλιο της ΠΑΜΘ, άλλαξα γνώμη… Δεν τον θεωρώ μόνο Περιφερειάρχη «άνευ ουσίας», αλλά και έναν «επικίνδυνο» αυτοδιοικητικό, ο οποίος αρθρώνει δημόσιο λόγο χωρίς προηγουμένως να βάλει το μυαλό του να δουλέψει! Όταν εύχεται από το ανώτατο αυτοδιοκητικό όργανο της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας στους μειονοτικούς συμπατριώτες μας για την… τουρκική επέτειο της δημοκρατίας, πολλά μπορούν να περάσουν από το μυαλό του καθενός… Τι γιορτάζουν όμως στις 29 Οκτωβρίου οι Τούρκοι (και όχι οι μειονοτικοί Έλληνες μουσουλμάνοι); Γιορτάζουν την ανακήρυξη της τουρκικής δημοκρατίας, την ημέρα δηλαδή που ορκίστηκε πρώτος πρόεδρος της ενωμένης Τουρκίας, ο Κεμάλ Ατατούρκ! Αν «πάρει» λοιπόν η τουρκική προπαγάνδα τη φράση του Περιφερειάρχη και την κάνει «σημαία» στα διεθνή φόρα, όπου διεκδικείται η τουρκότητα των μουσουλμάνων της Θράκης, τι θα έχει να μας πει μετά ο Τοψίδης; Θα έπρεπε την ίδια στιγμή να ανακαλέσει και να ζητήσει δημόσια συγγνώμη για το ατόπημά του λίαν επιεικώς…
Άλλα (μας) έλεγαν τότε…
Οι περισσότεροι αριστεροί που εγκατέλειψαν το άρμα του ΣΥΡΙΖΑ μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα και δημιούργησαν ή εντάχθηκαν σε νέους αριστερούς πολιτικούς σχηματισμούς, φαίνεται πως είναι έτοιμοι να συμπορευτούν με τον πρώην αρχηγό τους στα πλαίσια δημιουργίας του νέου κόμματος που οσονούπω θα ανακοινωθεί και επίσημα. Και αν τα πρώτα δημοσκοπικά ευρήματα δώσουν στον κόμμα του Αλέξη τον αέρα του «νικητή», τότε θα είναι ελάχιστοι αυτοί που θα επιμείνουν στους ενδοιασμούς που σήμερα διατυπώνουν… Το θέμα είναι αν θα τους δεχθεί ο Τσίπρας, μάλλον καλύτερα ποιους από όλους αυτούς θα δεχθεί και ποιους θα απορρίψει… Έχει όμως «πλάκα» να ακούς δηλώσεις των πρώην συντρόφων του ενός για τον άλλον… Κάνω εικόνα την Ζωή Κωνσταντοπούλου να σφιχταγκαλιάζει τον Αλέξη μέσα στο Κοινοβούλιο και από την άλλη τον Τσακαλώτο με τον Τσίπρα ή τον Βαρουφάκη με τον Τσίπρα, να προσπαθούν να πείσουν τον Ελληνικό λαό για την καλή πορεία της οικονομίας μας και όλα αυτά να τα συγκρίνω με το σήμερα και με τις δηλώσεις τους για τον εν δυνάμει αρχηγό του νέου κόμματος! Σκηνές και δηλώσεις απείρου κάλλους. Πάντως αναμένεται να έχει πολύ σασπένς η νέα σύνθεση της ομάδας Τσίπρα, στην οποία θα δούμε και αρκετά Πασοκο-στελέχη που κατάλαβαν πλέον ότι με Ανδρουλάκη αρχηγό δεν πρόκειται να δούνε ΠΟΤΕ κυβέρνηση…
«Βουλγαροκρατούμενη» η παραλιακή Ξάνθη
Εντάξει, είπαμε ότι η Βουλγαρία ανήκει πλέον στην οικογένεια της Ε.Ε. και ότι έχει κάθε δικαίωμα να αγοράζει και να πουλάει ελεύθερα, ακίνητη και κινητή περιουσία σε όλο το εύρος της Ευρώπης. Το γεγονός όμως ότι όλη η παραλιακή ύπαιθρος της Ξάνθης (και γενικότερα της Θράκης), είναι πλέον… «βουλγαροκρατούμενη» δεν θα έπρεπε να ανησυχεί κάποιους; Το γεγονός δηλαδή ότι αγοράζεται, οτιδήποτε πωλείται στα χωριά και στην παραλία, το γεγονός ότι ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες, ακούς περισσότερο βουλγάρικα παρά Ελληνικά, το γεγονός ότι σε αρκετές των περιπτώσεων οι Έλληνες είναι μειονότητα σε σχέση με τους Βουλγάρους, δεν προκαλεί κάποια ανησυχία (λέμε τώρα)… Μακριά από εμένα οι ξενοφοβίες και ο ρατσισμός, αλλά όπως πάει το πράγμα σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχει Ελληνική ιδιοκτησία στα παράλια. Και ενδεχομένως και στην ενδοχώρα, με τους Τούρκους «επενδυτές» να συνεχίζουν να χτυπάνε «φιλέτα» στη Θράκη ιδιαίτερα. Θα μου πείτε πως και οι Έλληνες αγοράζουν στο Παμπόροβο για παράδειγμα εξοχικές κατοικίες, αλλά όχι σε αυτόν τον βαθμό που συμβαίνει στην περιοχή μας. Το καταθέτω αυτό απλά σαν σκέψη και ίσως σαν προβληματισμό…
Και τα καλά να λέγονται…
Χαίρομαι που αυτή τη φορά η Μαριάνθη Μαλλιαρουδάκη πρόσθεσε στην ατζέντα των συζητήσεών της με κυβερνητικά στελέχη το θέμα των «αντισταθμιστικών» της επιδότησης κόστους εργασίας 12% (βλέπε σημερινό δελτίο τύπου στη σελίδα 9). Ένα θέμα που ποτέ δεν έπαψα να «φωνάζω» και να υπενθυμίζω στους θεσμικούς μας εκπροσώπους, οι οποίοι το είχαν λησμονήσει προφανώς και δεν το ανέφεραν σε κανένα αίτημά τους. Και κάτι ακόμη που παρατήρησα και θέλω να το σημειώσω… Η Μαλλιαρουδάκη μέσα σε λίγες ημέρες κατάφερε να συναντηθεί με τέσσερις πρωτοκλασάτους υπουργούς και να συζητήσει –έστω- θέματα που απασχολούν το επιχειρείν και γενικότερα την περιοχή μας. Σε πόσο καιρό θα μπορούσε για παράδειγμα ο κυβερνητικός βουλευτής να προγραμματίσει και να «επιτύχει» τόσες συναντήσεις και να κοινοποιήσει άμεσα και την ατζέντα των συζητήσεων με τα κυβερνητικά στελέχη; Και επειδή είμαι αυστηρός στην κριτική μου απέναντι στα δημόσια πρόσωπα και τελευταία απέναντι στην Μαριάνθη Μαλλιαρουδάκη, τα επισημαίνω όλα αυτά, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν περιμένουμε τα περισσότερα και τα ουσιαστικότερα στη συνέχεια. Για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή…
