Θα αλλάξει η «παρακαμπτήριος»;
Μετά την ανάδειξη του θέματος από τη «Θ» και τη στήλη, πληροφορούμαι ότι έγινε μεγάλος ντόρος στις υπηρεσίες της Π.Ε Ξάνθης και ότι ενδέχεται η αποκατάσταση του προβλήματος με την… αντικατάσταση των πινακίδων σήμανσης και ενδεχομένως με την υλοποίηση μιας άλλης παρακαμπτηρίου εγγύτερα του έργου. Ο λόγος για την παρακαμπτήριο (λέμε τώρα) αναφορικά με το έργο του κόμβου στη διασταύρωση των Αβδήρων και στη φαεινή ιδέα που είχαν κάποιοι να στέλνουν τον κόσμο στο λιμάνι των Αβδήρων μέσω… Ουγκάντας! Η εναλλακτική που προτάθηκε ώστε να χρησιμοποιείται ο δρόμος του Μυρωδάτου που είναι και πιο σύντομος, είναι σωστή σε σχέση πάντοτε με την προτεινόμενη από την Π.Ε Ξάνθης, αλλά το θέμα είναι να γίνει κάτι πιο σύντομο που γίνεται και σε άλλες περιπτώσεις (παρακαμπτήριος 100-150 μέτρων δίπλα στο έργο ή παράλληλα με το έργο). Στην ερώτηση, γιατί τουλάχιστον δεν προβλέφτηκε η λύση του Μυρωδάτου και τοποθετήθηκαν «κοτζαμάν» πινακίδες στην Πεζούλα μέσω Μάνδρας, αυτό είναι ακόμη μια απορία που τη διατυπώνω χωρίς να περιμένω ωστόσο κάποια απάντηση…
Δηλαδή, αυτοί είναι ευχαριστημένοι;
Διαβάζοντας κανείς σήμερα τις δηλώσεις του αρμόδιου θεματικού αντιπεριφερειάρχη Υγείας στη «Θ» αναφορικά με τα κρούσματα του ιού Δυτ. Νείλου σε σχέση με το πρόγραμμα καταπολέμησης της ΠΑΜΘ, θα θεωρήσει ότι στην Περιφέρειά μας το πρόβλημα δεν ήταν έντονο και ότι αφού είχαμε «μόνον» επτά κρούσματα στον Έβρο, συγκριτικά με άλλες χρονιές, πήγαμε καλύτερα! Εκτιμώ τις γνώσεις και την προσπάθεια που κάνει ο κος Βενετίδης να δικαιολογήσει τα… αδικαιολόγητα, αλλά ωστόσο βιώνοντας ως Θρακιώτης μαζί με εκατοντάδες ακόμη χιλιάδες κατοίκους και επισκέπτες της Περιφέρειας ΑΜΘ το πρόβλημα, θα μου επιτρέψει να διαφωνήσω κάθετα! Το φετινό πρόβλημα και ιδιαίτερα την περίοδο του Αυγούστου, ήταν σαφώς ΕΝΤΟΝΟΤΕΡΟ και μεγαλύτερο από κάθε άλλη προηγούμενη χρονιά! Και δεν μπορούμε να κρίνουμε μόνο από τα κρούσματα του ιού Δυτ. Νείλου… Δηλαδή θα πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι αν καθημερινά έχουμε δισεκατομμύρια κουνούπια και στο τέλος της περιόδου δεν έχουμε ούτε ένα κρούσμα ή θάνατο από τον ιό Δυτ. Νείλου; Μόνο αυτό είναι το ζητούμενο; Αν δεν υπάρξει ουσιαστικό αποτέλεσμα, αν δηλαδή δεν έχουμε αισθητά μειωμένους πληθυσμούς εντόμων καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού (και της άνοιξης και του φθινοπώρου φυσικά), τότε σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε ότι το πρόγραμμα καταπολέμησης είναι επιτυχημένο. Τελεία και παύλα!
Αλυσιδωτές οι επιπτώσεις… παντού!
Μου έλεγε προχθές γνωστός αγρότης του Ξανθιώτικου κάμπου, ότι δεν καταστρέφονται μόνο οι κτηνοτρόφοι από την ευλογία των αιγοπροβάτων με τη «σφαγή των αμνών» τους, καταστρέφονται και πολλοί καλλιεργητές ζωοτροφών όπως τριφύλλι, καλαμπόκια, σόγια κτλ, που είτε τους μένουν στο ράφι και τα δίνουν κοψοχρονιά λόγω της απαγόρευσης διακίνησής τους ή τα αφήνουν στα χωράφια και… σαπίζουν το χειμώνα! Είναι αλυσιδωτές λοιπόν οι επιπτώσεις που έχει αυτός ο «διάολος» και αφού καθώς φαίνεται δεν μπορεί να λυθεί το πρόβλημα, θα πρέπει προφανώς να «κοπεί» ως άλλος γόρδιος δεσμός! Χρειάζεται λοιπόν αποφασιστικότητα και συντόμευση διαδικασιών και όχι συνεδριάσεις και συσκέψεις για φωτογραφίσεις και… δημόσιες σχέσεις στην πρωτεύουσα! Ένα άλλο θέμα που προκύπτει -όπως με ενημέρωσε χθες ο γνωστός παλιός Ξανθιώτης που διατηρεί κτηματάκι στα Κιμμέρια- είναι το γεγονός του ενταφιασμού σφαγίων μετά από την ασθένεια σε περιοχές όπου γειτνιάζουν με αγωγούς ύδρευσης της περιοχής… Ρωτώντας πληροφορούμαι ότι αυτό δεν επηρεάζει σε καμία περίπτωση το περιεχόμενο του αγωγού, αλλά σίγουρα επηρεάζει τον υδροφόρο ορίζοντα, οπότε και σ’ αυτήν την περίπτωση πρέπει να λαμβάνονται τα απαραίτητα μέτρα…
Για να μην γίνει «κλάμα» το… γέλιο της αρκούδας!
Δυστυχώς θα πρέπει να μάθουμε να συνυπάρχουμε με την άγρια πανίδα της περιοχής μας, ακόμη και μέσα σε κατοικημένες περιοχές, μετά και τη χθεσινή εμφάνιση οικογένειας αρκούδων σε αγροτική περιοχή του Ξανθιώτικου κάμπου! Φυσικά και είναι χρήσιμες οι πληροφορίες που μας δίνει το Δασαρχείο για την συμπεριφορά μας απέναντι σε ένα τέτοιο αγρίμι, αν και εφόσον βρεθεί μπροστά μας, αλλά ωστόσο είναι διαφορετικό να το λες στη θεωρία και άλλο πράγμα να το ζεις στην πραγματικότητα. Όσο και να θέλεις να φανείς ψύχραιμος και να ακολουθείς τις οδηγίες των ειδικών, ενστικτωδώς μπορεί να κάνεις κάποιες κινήσεις που να φέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Το θέμα ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ είναι και αυτό ένα θέμα, το οποίο δεν αφορά όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα τις μικρότερες ηλικίες. Ας κρατήσουμε τουλάχιστον εκείνα τα στοιχεία που μπορούμε να υιοθετήσουμε, δηλαδή να μην κινηθούμε επιθετικά στα ζώα, να μην τραπούμε σε φυγή με κραυγές και αλαλαγμούς και να μην προσπαθήσουμε ΒΛΑΚΩΔΩΣ να φωτογραφίσουμε ή να βιντεοσκοπίσουμε το ζώο ή τα ζώα, πράγματα που μπορούμε να τηρήσουμε ακόμη και βρισκόμενοι σε πανικό. Και κάτι ακόμα… Η αρκούδα, ο λύκος, το αγριογούρουνο και όλα τα αγρίμια του είδους, δεν είναι στην προκειμένη περίπτωση πίσω από φράχτες σε ένα ζωολογικό κήπο, αλλά απέναντί μας, χωρίς κανένα διαχωριστικό ή προστατευτικό. Και το επισημαίνω αυτό για κάποιους που ίσως το παίξουν ατρόμητοι και προσπαθήσουν να πλησιάσουν ή ακόμη και να… χαϊδέψουν αυτά τα ζώα!
