Κυκλοφόρησε μια «στατιστική» του Κοινοβουλίου σε ότι αφορά τον κοινοβουλευτικό έλεγχο σε σχέση με τον όγκο των ερωτήσεων που καταθέτει το κάθε κόμμα και ο κάθε βουλευτής… Σε επίπεδο Ν. Ξάνθης πρώτος σε κατάθεση ερωτήσεων έρχεται ο Χουσεϊν Ζεϊμπέκ, ακολουθούμενος από τον Μπαράν Μπουρχάν και τελευταίος ο Σπύρος Τσιλιγγίρης με… μηδέν ερωτήσεις! Άποψή μου είναι ότι δεν «μετράει» το πόσες ερωτήσεις θα καταθέσει ένας βουλευτής στη Βουλή, αλλά το πόσο δραστήριος και αποτελεσματικός θα είναι ο βουλευτής με παρεμβάσεις του στα κέντρα αποφάσεων της Αθήνας… Αν όντως λοιπόν ο κυβερνητικός βουλευτής φέρνει αποτέλεσμα με τις παρεμβάσεις του, τότε πολύ καλά κάνει και δεν καταθέτει ερωτήσεις, άλλωστε και εκείνοι που καταθέτουν… τι καταλαβαίνουν στο τέλος; Μήπως διορθώνεται τίποτα από τα κακώς κείμενα που θίγουν σε μία κόλλα χαρτί; Κι αν κρίνουμε από τις απαντήσεις που λαμβάνουν στη συνέχεια τότε καταλαβαίνουμε ότι… κανένα αποτέλεσμα δεν έχουν στο φινάλε. Πάγια άποψή μου ότι είναι προτιμότερος ο ενεργός βουλευτής με πράξεις και αποτέλεσμα, παρά ο τυπικός κοινοβουλευτικός που «κρύβεται» πίσω από πλειάδα ερωτήσεων για να έχει «άλλοθι» όταν έρθει η στιγμή της κρίσης…
Δύο φωτιές και πάμε για… την επόμενη!
Δυο μεγάλες φωτιές ξέσπασαν προχθές το βράδυ στον Δήμο Τοπείρου, η μία κοντά στο Όλβιο και η άλλη στα Μάγγανα. Η γνωστή ιστορία με τις καλαμιές που καίγονται και μάλιστα όταν οι καιρικές συνθήκες ευνοούν την εξάπλωση της φωτιάς, όπερ σημαίνει ότι αυτοί που «κρύβονται» πίσω απ’ όλα αυτά είναι λίαν επικίνδυνοι, όχι μόνο για το περιβάλλον, την πανίδα και την χλωρίδα, αλλά και για αυτήν την ίδια την ανθρώπινη ζωή! Και επειδή το «είδος» είναι γνωστό και στην περιοχή μας με ανάλογες φωτιές κάθε χρόνο που κατά περίπτωση απειλούν περιουσίες και ανθρώπινες ζωές, επαναφέρω το θέμα στην επικαιρότητα περιμένοντας αφενός την αυστηροποίηση του υπάρχοντος νομικού πλαισίου και αφετέρου να συλληφθεί επιτέλους κάποιος κάποτε γιατί μέχρι στιγμής το πράγμα απλά ξεχνιέται και πάμε για… την επόμενη φορά!
Τα «κεκτημένα» του παραλόγου…
Δεν θα λειτουργήσουν λέει, την Πέμπτη οι υπηρεσίες στην Π.Ε Ξάνθης, γιατί οι υπάλληλοι έχουν την γενική τους συνέλευση εν ώρα δουλειάς! Τι σύμπτωση το ίδιο ισχύει και για τους εκπαιδευτικούς και προφανώς και για άλλους εργαζόμενους στο δημόσιο! Δεν «κολλάω» μόνο στις εκατοντάδες χιλιάδες εργατοώρες (μπορεί να είναι και εκατομμύρια σε όλη την χώρα) που χάνονται ενώ πληρώνονται από τους φορολογούμενους πολίτες… Αναφέρομαι στην απίστευτη ταλαιπωρία που πρέπει να υποστούν οι συναλλασσόμενοι γιατί κάποιοι, κάπου, κάποτε με στόχο να χαϊδέψουν την πλάτη της καλύτερης εκλογικής τους πελατείας ενέδωσαν και υπέκυψαν σε παράλογα αιτήματα σε βάρος του υπόλοιπου Ελληνικού πληθυσμού! Και φυσικά καλά κάνουν οι υπάλληλοι και «εκμεταλλεύονται» τα περιθώρια του νόμου, καθόσον το θεωρούν –και είναι- κεκτημένο τους… Πλην όμως όχι «αναφαίρετο» γιατί στα χέρια της κυβέρνησης είναι να το αφαιρέσει αυτό το υποτιθέμενο δικαίωμα, το οποίο θεωρώ καταχραστικό σε κάθε περίπτωση… Ποιος όμως θα τολμήσει να τα βάλει με την εκλογική πελατεία που αριθμεί κάτι εκατοντάδες χιλιάδες μονάδες;
Ακούει κανείς;
Μάχη για την ζωή του δίνει λέει, ένας νεαρός στην Θεσσαλονίκη που δέχθηκε επίθεση από έναν «τράπερ»… Την ίδια στιγμή μια 15χρονη έπεφτε θύμα βίαιας επίθεσης από συνομήλικές της, οι οποίες μάλιστα μαγνητοσκόπησαν την σκηνή και την ανέβασαν στα λεγόμενα socials με υπόκρουση τραπ μουσικής! Ένα είδος που υποκινεί βία και έκνομες πράξεις, χυδαιότητα, μίσος και βαρβαρότητα, έχει εμποτίσει τις ψυχές των παιδιών προεφηβικής και εφηβικής ιδιαίτερα ηλικίας κι εμείς καθόμαστε αναπαυτικά στους καναπέδες και βλέπουμε όλα αυτά τα «αστέρια» στην τηλεόραση να δίνουν συνεντεύξεις δεξιά και αριστερά, αντί να τους… στείλουμε στον «διάολο»! Δεν εννοώ φυσικά χρήση βίας, γιατί οι περισσότεροι από δαύτους έχουν και μπράβους που ξυλοφορτώνουν όποιον τολμήσει να τους πλησιάσει. Τι κάνει όμως η πολιτεία και οι λειτουργοί της δικαιοσύνης μπροστά σ’ όλα αυτά; Και μιλάμε για την συντριπτική πλειοψηφία αυτών των παιδιών που ζουν και αναπνέουν με αυτού του είδους την μουσική και με είδωλα αυτούς τους ΑΛΗΤΕΣ. Ακούει κανείς;
Του Τένη Καμαρίδη
