Με αφορμή την συνεχιζόμενη κατάληψη για 5η μέρα…
Μιλούν στη «Θ» η Δ/ντρια Β’ Βάθμιας Εκπ/σης και ο δικηγόρος Αχμέτ Ιχσάν
Για 5η ημέρα χθες, συνεχίστηκε η κατάληψη στο Μειονοτικό Γυμνάσιο – Λύκειο Ξάνθης, αναφορικά με το θέμα του κτιρίου και την λειτουργία του και τις απογευματινές ώρες, δεδομένης της πληθώρας μαθητών που φοιτούν εκεί. Ένα γεγονός, το οποίο προκαλεί και δυσανασχέτηση στους δημότες της Ξάνθης, δεδομένου ότι η κατάληψη επιφέρει και κυκλοφοριακό πρόβλημα σε καθημερινή βάση. Ποιες είναι όμως οι πραγματικές διαστάσεις του θέματος; Κάτω από ποιο καθεστώς λειτουργεί το εν λόγω σχολείο; Χρηματοδοτείται από την πολιτεία; Πληρώνουν οι μαθητές για την φοίτησή τους; Από ποιον καλύπτεται η μεταφορά των μαθητών από και προς την σχολική μονάδα; Πως μπορεί να επιλυθεί το ζήτημα; Γιατί εφόσον υπάρχουν δημόσια γυμνάσια και λύκεια στην ορεινή περιοχή, οι μαθητές επιμένουν να φοιτούν στο συγκεκριμένο; Υπάρχει ενδεχομένως χώρος για την ανέγερση νέου κτιρίου;
Απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω, δίνουν μέσα από την «Θ» η Διευθύντρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ξάνθης κ. Μάλαμα Σιδηροπούλου και το πρώην μέλος της Σχολικής Εφορείας και πρώην Νομαρχιακός Σύμβουλος κ. Ιχσάν Αχμέτ Κεχαγιά.
«ΜΙΚΤΟ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ – ΛΥΚΕΙΟΥ – ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΛΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗ»
Πιο αναλυτικά η κ. Σιδηροπούλου, αναφορικά με το καθεστώς του Μειονοτικού Γυμνασίου – Λυκείου Ξάνθης, εξήγησε στην «Θ» ότι «είναι ένα ιδιόμορφο καθεστώς. Κάποτε ήταν καθαρά ιδιωτικό, όμως έχει κάποια χρόνια (από το 2013 θαρρώ) που ανήκει στην εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει η Σχολική Εφορεία – που είναι κάτι αντίστοιχο σαν τον σύλλογο γονέων – και είναι υπεύθυνη για τα λειτουργικά έξοδα του κτιρίου και γενικά για την οικονομική κατάσταση του σχολείου, που όμως παράλληλα χρηματοδοτείται και από την ελληνική πολιτεία με αρκετά χρήματα, όπως και όλα τα σχολεία. Το διαφορετικό επίσης με τα άλλα σχολεία, είναι ότι στο συγκεκριμένο τα παιδιά πληρώνουν κάποια συνδρομή (δίδακτρα) αλλά δεν γνωρίζω λεπτομέρειες για το ύψος της. Είναι στην ουσία ένα μεικτό σχολείο. Η Δευτεροβάθμια έχει και αυτό το σχολείο υπό την εποπτεία της, όπως και όλα τα άλλα σχολεία. Αναφορικά με το «γιατί» τα παιδιά από την ορεινή περιοχή πηγαίνουν σε αυτό το σχολείο, είναι καθαρά δική τους επιλογή. Είναι το μοναδικό Μειονοτικό Γυμνάσιο – Λύκειο στην περιοχή μας (ενώ Μειονοτικά Δημοτικά υπάρχου πολλά). Μειονοτικό Γυμνάσιο – Λύκειο, σημαίνει ότι υπάρχει και τουρκόγλωσσο και ελληνόγλωσσο πρόγραμμα. Είναι δίγλωσσο. Το τουρκόγλωσσο πρόγραμμα καλύπτεται από ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς και τους πληρώνει η Σχολική Εφορεία, ενώ το ελληνόγλωσσο καλύπτεται από το Υπουργείο Παιδείας. Τέλος, η ελληνική πολιτεία, πέρα από τα χρήματα που δίνει σε όλα τα σχολεία μέσω των σχολικών επιτροπών κάθε τρίμηνο, πληρώνει και τις μεταφορές».
«ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΟΛΩΝ ΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑΣ – ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΧΩΡΟ ΝΑ ΣΤΕΓΑΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ – ΑΝΑΡΜΟΔΙΟ ΤΟ ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΤΙΡΙΑ»
Επίσης, η ίδια υπογράμμισε ότι «οι μαθητές έρχονται πρωί – απόγευμα από το 2019 (αυτή την λύση την «βρήκα» όταν ήρθα ως νέα Διευθύντρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης) ακριβώς για να διαμοιραστεί ο μεγάλος αριθμός των παιδιών. Το σχολείο όπου στεγάζονται – παρόλο που υπάρχει και ένα παράρτημα που λειτουργεί εδώ και μερικά χρόνια – πάλι ξεπερνά τα τετραγωνικά και γενικά τα όρια που θέτει η νομοθεσία, κατά πολύ. Δηλαδή είμαστε «παράτυποι» έτσι και αλλιώς και παρόλα αυτά υπογράφεται ένα πρακτικό καταλληλότητας με την ανοχή όλων, γιατί ακριβώς δεν έχουμε άλλο χώρο να στεγάσουμε τους μαθητές. Και γνωρίζετε ότι το Υπουργείο Παιδείας δεν είναι αρμόδιο για τα κτίρια. Αρμόδιος είναι ο Δήμος, για τα δημόσια σχολεία. Για το μειονοτικό σχολείο, αρμόδια είναι η Σχολική Εφορεία. Και στα δημόσια σχολεία υπάρχουν προβλήματα με τα κτίρια (π.χ. Μουσικό Σχολείο, ΕΕΕΕΚ Γενισσέας κ.ο.κ). Σαφώς και το Υπουργείο Παιδείας θέλει καινούρια κτίρια, αλλά να είμαστε και ρεαλιστές. Πως θα γίνουν αυτά; Δεν είναι εύκολο. Επαναλαμβάνω ότι δεν είναι αρμοδιότητα του Υπ. Παιδείας, αλλά των Δήμων και εν προκειμένω της Σχολικής Εφορείας. Επομένως είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα και το κατανοώ απόλυτα. Παρόλα αυτά, επειδή από το Υπ. Παιδείας εγκρίνονται όλες οι εμπρόθεσμες αιτήσεις για το Μειονοτικό (για την Α’ Γυμνασίου του μειονοτικού) – εδώ και χρόνια – ακριβώς στο πνεύμα της ισότιμης μεταχείρισης των μαθητών, των ίσων ευκαιριών κλπ. Δεν μπορεί να κόψει από κάποιον μαθητή το δικαίωμά του να φοιτήσει αυτό το σχολείο εφόσον το θέλει. Είναι ένας ιδιαίτερος τύπος σχολείου. Άρα εγκρίνονται όλες οι εγγραφές, με αποτέλεσμα να έχουμε αυτό το πλεονάζον μαθητικό δυναμικό».
«ΔΕΝ ‘’ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΕ’’ Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ – 580 ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΕ…25 ΑΙΘΟΥΣΕΣ»
Η κ. Σιδηροπούλου, συνέχισε λέγοντας πως «από το 2019 βρέθηκε η λύση του πρωινού – απογευματινού ωραρίου (για κάποια τμήματα), που την δέχθηκαν και οι μαθητές και οι γονείς. Παρόλα αυτά το αίτημα του Συλλόγου Γονέων και της Σχολικής Εφορίας είναι πάντοτε ένα ποιοτικό σχολείο. Αυτό ακριβώς θέλουμε και εμείς. Όπως για όλα τα παιδιά, έτσι και για τα παιδιά της μειονότητας. Δεν ξεχωρίζουμε κανέναν. Φέτος λοιπόν, επειδή ο αριθμός μειώθηκε κατά 50 άτομα (δεν ήταν μεγάλη η μείωση) και θεώρησαν ότι μπορεί το μαθητικό δυναμικό να στεγαστεί στις 25 αίθουσες που υπάρχουν και να χρησιμοποιηθεί μόνον ο πρωινός κύκλος, ειδοποιήθηκαν οι γονείς με κάποιον τρόπο ότι το σχολείο θα λειτουργήσει μόνο πρωί. Η Διεύθυνση ήξερε ότι θα συνεχιστεί ακριβώς το ίδιο (σ.σ. πρωί – απόγευμα). Δεν υπήρχε λόγος να αλλάξει κάτι από αυτό, διότι ακόμη και φέτος που μειώθηκε ο αριθμός είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από τον επιτρεπτό. Άρα δεν «αιφνιδίασε» η Διεύθυνση. Είναι κάτι που ίσχυε χρόνια. Ο αιφνιδιασμός ήταν μάλλον προς την αντίθετη κατεύθυνση αφού «ξεσήκωσαν» τους γονείς ότι τα παιδιά θα έρχονται μόνον πρωί. Όλα αυτά έγιναν στις 11 Σεπτεμβρίου. Ήρθαμε σε επαφή και με τον σύλλογο γονέων και με την σχολική εφορεία και τους εξήγησα ότι και πάλι είναι πάρα πολλά τα παιδιά και ότι δεν γίνεται να βάζουμε τα παιδιά να κάνουν μάθημα στις υπόγειες αίθουσες (από τις 25 αίθουσες οι 5 είναι υπόγειες) την στιγμή που και οι ίδιοι το ζητούν. Διατυμπανίζουν παντού – και καλά κάνουν – ότι δεν επιτρέπεται να κάνουν μάθημα στα υπόγεια. Και εγώ αυτό λέω. Να μην κάνουν μάθημα στα υπόγεια, να έρχονται πρωί – απόγευμα και οι 5 αίθουσες στα υπόγειο να αξιοποιηθούν ως εργαστήρια… Έτσι θα είμαστε πιο κοντά στο νόμιμο και σε περίπτωση ελέγχου να πούμε «τι άλλο μπορούμε να κάνουμε;». Είναι 580 τα παιδιά αυτήν την στιγμή, σε 25 αίθουσες».
«ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΟΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ»
Αξίζει να σημειωθεί ότι η κ. Σιδηροπούλου, αναφορικά με τις απουσίες των μαθητών, δεδομένης της κατάληψης, δεν παρέλειψε αν σημειώσει ότι «όπως σε όλες τις καταλήψεις ή σε όλες τις περιπτώσεις που χάνονται ώρες, έχουν δοθεί από το Σαββατοκύριακο ακόμη οδηγίες για τηλεκπαίδευση. Από ο,τι βλέπω όμως, ούτε και εκεί μπαίνουν τα παιδιά, άρα οι απουσίες μπαίνουν κανονικά, από την πρώτη στιγμή. Ήδη οι απουσίες έχουν φτάσει σε απουσίες μιας εβδομάδας και αυτό σημαίνει ότι μόλις ανοίξει – με το καλό – το σχολείο, έχουν χαθεί εκδρομές, αργίες κλπ. Θα την «πληρώσουν» (και δεν μιλώ εκδικητικά) τα παιδιά, γιατί πρέπει να τηρήσουμε τον νόμο».
«ΕΙΧΑΜΕ ΘΕΣΕΙ ΣΑΝ ΘΕΜΑ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΓΚΕΡΥ, ΑΛΛΑ…»
Από την πλευρά του ο κ. Ιχσάν Αχμέτ Κεχαγιά, επισήμανε στην «Θ» ότι «είναι κατά αρχάς ένας δημοκρατικός αγώνας επί ενός υφιστάμενου προβλήματος. Όταν υπάρχει ένα πρόβλημα, θα πρέπει κάποια στιγμή να λυθεί. Είναι όντως ένα θέμα. Για παράδειγμα, όταν κάναμε την Σχολική Εφορεία, το πρώτο που κάναμε ήταν να ετοιμάσουμε μια αίτηση, γιατί έπρεπε να βρούμε χώρο για οριστική λύση (σ.σ. ανέγερση νέου κτιρίου). Γιατί το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει χώρος. Και επειδή γνώριζα, διότι ήμουν Νομαρχιακός Σύμβουλος το 1996 ήρθα σαν θέμα το κτίριο απέναντι από το ΙΚΑ (Γκέρυ) το οποίο αγοράστηκε τότε από την Νομαρχία, με πρόταση του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, για να γίνει ένα συνεδριακό κέντρο διεθνούς εμβέλειας. Με αυτόν τον σκοπό αγοράστηκε κιόλας, αλλά δυστυχώς δεν προχώρησε. Ο σκοπός μας ήταν να έρχονται οδοντίατροι, γιατροί, μηχανικοί ανά τον κόσμο (Ευρώπη) που ήθελαν να κάνουν συνέδρια, να προτιμήσουν την Ξάνθη μας. Υπάρχουν και κάποια νεοκλασικά κτίρια που θα αναπαλαιώναμε εκεί και στο κέντρο θα φτιάχναμε αυτό το συνεδριακό κέντρο. Αυτό όμως δεν προχώρησε και όπως μέχρι τότε – 40 χρόνια – ήταν άχρηστο, έτσι συνέχισε να είναι άχρηστο. Ετοιμάσαμε λοιπόν μια αίτηση προς τον Περιφερειάρχη (αυτό γίνεται το 2018) να μας το παραχωρήσει με κάποια προγραμματική σύμβαση (;) ενδεχομένως (δεν ξέρω) ή ίσως να μπαίναμε και σε ευρωπαϊκά προγράμματα εάν προβλέπεται, αλλά δεν μας απήντησε. Και όσες φορές «πίεζα» τους περιφερειακούς συμβούλους για να το φέρουν σαν θέμα, δεν το έφεραν. Ακόμη και από τότε δηλαδή, θα μπορούσε να είχε λυθεί. Αλλά δυστυχώς και η πολιτεία που είχε την αίτηση (που είχαμε υποβάλλει με πρωτόκολλο επισήμως) – και θα μπορούσε μόνη της να το λύσει – δεν προχώρησε. Οπότε το πρόβλημα υπάρχει. Και σαφώς όταν υπάρχει ένα πρόβλημα, θα υπάρχουν και κάποιοι που θα «φωνάζουν» για το πρόβλημα. Τώρα είμαι μακριά, αλλά τότε ήμουν στην Σχολική Εφορεία και το εισηγήθηκα και το «ασπαστήκαμε» και υποβάλλαμε τις αιτήσεις, αλλά δεν υπήρχε καμία απάντηση».
«ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΛΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ…»
Επίσης ο ίδιος σημείωσε ότι «από αυτό φαίνεται ότι είναι ένα πρόβλημα που λύνεται πάρα πολύ εύκολα και δεν λύνεται. Είναι σε πολύ καλό μέρος (σ.σ. το Γκέρυ) και τι ποιο ιερότερος σκοπός από το να είναι σχολείο; Θα μπορούσε να προχωρήσει. Δεν το προχώρησαν άλλωστε και για τον σκοπό που το αγόρασαν. Αν το προχωρούσαν και αυτός ήταν καλός ο σκοπός. Αφού λοιπόν δεν το προχωρούν για τον σκοπό που το αγόρασαν, θα έπρεπε να ακουστεί η πρότασή μας τότε. Δεν ξέρω γιατί δεν εισακούστηκε. Και τότε, επειδή εκείνη η πρόταση ήταν χρονοβόρα (το να πάρεις έναν χώρο και να χτίσεις σχολείο, θέλει τουλάχιστον πέντε χρόνια) είχαμε κάνει και συμπληρωματική πρόταση για την μαθητική εστία δίπλα στο εργατικό κέντρο (σ.σ. οδός Χατζησταύρου). Ζητήσαμε και αυτό να μας το παραχωρήσουν προσωρινά, για να συμπληρώσουμε τις ανάγκες μας. Θέλαμε δηλαδή 5-6 τάξεις παραπάνω (στην ουσία αυτό είναι το πρόβλημα); Εκεί χωρά άνετα 10 τμήματα. Θα μπορούσε λοιπόν να δοθεί τουλάχιστον εκείνο ώσπου να αποφασίσουν για την οριστική λύση. Ήρθε ο Περιφερειάρχης το 2018, αλλά δεν προχώρησε τίποτα. Ήρθαν και προεκλογικά, ήρθε και ο κ. Τοψίδης. Είπαν αλλά δεν πρότειναν. Δεν είπαν ότι θα το λύσουν, ούτε προχώρησαν τίποτα, ούτε εισήχθη (από ο,τι γνωρίζω) σαν θέμα, γιατί ήταν δική μας αίτηση. Αν είχε εισαχθεί σαν θέμα στο Περιφερειακό Συμβούλιο, λογικά θα έπρεπε να μας καλέσουν κιόλας. Προφανώς δεν εισήχθη. Εγώ αντιλαμβάνομαι ότι δεν υπήρχε σοβαρή βούληση για να λυθεί. Γιατί υπήρχε σοβαρή βούληση, ακόμη και χωρίς αίτηση θα μπορούσε να προχωρήσει η ίδια η πολιτεία εφόσον είναι ισχυρή (και πρέπει να είναι). Θα πρέπει να πει «ναι, αλλά θα πας να κάνεις μάθημα σε ‘’αυτό’’ το σχολείο, γιατί το άλλο δεν κάνει». Έχει την ικανότητα».
