Κάποιοι φταίνε, αλλά όχι «αυτοί»…
Πάνε λέει, από την Κομοτηνή στην Βουλγαρία μέσω Νυμφαίας για καύσιμα και θυμώνουμε μαζί τους γιατί λέει… δεν αγαπάνε την Ελλάδα! Προσωπικά δεν επέλεξα ποτέ έναν τέτοιο τρόπο εξοικονόμησης χρημάτων, πλην όμως στην παρούσα φάση (ιδιαίτερα) κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει αυτούς τους συμπατριώτες μας με την βενζίνη στα 2.20, το πετρέλαιο κίνησης στο 1.70 και το πετρέλαιο θέρμανσης στο 1.5 ευρώ ανά λίτρο! Κι αν θέλουν να σταματήσουν αυτές τις διαρροές θα μπορούσαν είτε να μειώσουν την φορολογία στα καύσιμα, είτε να κόψουν λίγο από το «παντεσπάνι» των Βαρδινογιάννηδων και των Λάτσηδων για να προσθέσουν λίγα ψίχουλα στο ψωμί του κοσμάκη! Δεν διαφωνώ ότι η τιμή στις πρώτες ύλες ανέβηκε κατακόρυφα διεθνώς, αλλά είδαμε και την διαμόρφωση των τιμών στα καύσιμα στην Ελληνική αγορά όταν το βαρέλι είχε κατρακυλήσει στα 70 δολάρια… Και δεν είναι μόνο η Βουλγαρία δίπλα μας, είναι –δυστυχώς- και η Τουρκία, όπου προσφεύγουν οι ακρίτες μέχρι και για τα καθημερινά τους ψώνια! Και είναι ότι πιο τραγικό αυτό, γιατί εκτός από την αιμορραγία στην εθνική μας οικονομία γίνεται συγχρόνως μια τονωτική ένεση και στην οικονομία της γείτονος…
Απαράδεκτο να εισάγουμε… σιτάρια!
Σε ότι αφορά δε την αυτάρκεια προϊόντων, το θεωρώ ξεφτίλα να μην έχει η χώρα μας την δυνατότητα αυτονόμησης σε αγροτικά προϊόντα και ιδιαίτερα σε μαλακό σιτάρι! Όταν αυτή η ευλογημένη από τον Θεό και την φύση χώρα, όπου ακόμη και σε αγκάθια επάνω μπορεί να φυτρώσει σιτάρι, κινδυνεύει να στερηθεί το ψωμί της, τότε κάτι δεν πάει καλά ή μάλλον κάτι πάει στραβά εδώ και αρκετά χρόνια από τότε που ακολουθούμε πιστά τις επιταγές της Ευρώπης! Τι να τα κάνω εγώ τα σπαράγγια, τα ακτινίδια και τα… καρύδια, όταν δεν έχω να φάω ψωμί ή όταν δεν έχω να δώσω γάλα στο παιδί μου; Θα μου πείτε πως κανένας δεν περίμενε μια τέτοια εξέλιξη σε τόσο ακαριαίους χρόνους. Να, όμως που προέκυψε και που μπορεί να προκύψουν πολύ χειρότερα ακόμη πράγματα στο μέλλον. Πότε επιτέλους θα διορθωθούν τα λάθη μας;
Ο πιο δύσκολος χειμώνας για την ορεινή Ξάνθη
Συνεχίζει ασταμάτητα να χιονίζει στον ορεινό Λειβαδίτη, με αποτέλεσμα να έχει επέλθει ολικός παγετός, αφού το χιόνι πέφτει επάνω στο ήδη παγωμένο χιόνι της προηγούμενης ημέρας. Ο φετινός χειμώνας ήταν ο πιο βαρύς της τελευταίας 20ετιας (τουλάχιστον) για την ορεινή περιοχή του Δήμου Ξάνθης και ιδιαίτερα για τις περιοχές του πρώην Δήμου Σταυρούπολης, με σημείο αναφοράς τον Λειβαδίτη και το Δασικό Χωριό, τα οποία βρίσκονται σε υψόμετρο άνω των 1.200 μέτρων! Ανάλογες εικόνες και στα Πομακοχώρια… Είναι δυνατόν αυτοί οι ορεσίβιοι κάτοικοι- συμπολίτες μας να έχουν την ίδια μεταχείριση και τα ίδια «προνόμια» σε ότι αφορά τις επιδοτήσεις στα καύσιμα με τους κατοίκους της κεντρικής ή και της νότιας Ελλάδας σε πολλές περιπτώσεις; Για όλα αυτά όμως κάποιος θα πρέπει να ενδιαφερθεί… Κάποιος θεσμικός παράγοντας με προσβάσεις στο κέντρο. Και οι βουλευτές μας θα πρέπει να κάνουν τον δικό τους απολογισμό και να πείσουν πρώτα τους εαυτούς τους ότι είναι παρόντες στα πραγματικά προβλήματα των συμπολιτών τους και μετά τους υπόλοιπους…
Όμως, είμαστε ευτυχισμένοι με… Survivor και Master Chef!
Και κοντά σε όλον αυτόν τον όλεθρο, την προσφυγιά, το θρήνο και τον οδυρμό για τους χιλιάδες νεκρούς από τον πόλεμο στην Ευρωπαϊκή «γειτονιά» μας, διαβάζω στα «έγκριτα» ηλεκτρονικά μέσα της Αθήνας πως: «Σπάραξε στο κλάμα η Ασημίνα του Survivor και αποδείχθηκε σκληρό καρύδι ο Μπόμπαινας του Master Chef»! Κάνοντας ένα ζάπινγκ το περασμένο τριήμερο των αργιών σε όλα τα Ελληνικά κανάλια, με τα βίας ξεχώρισα 2-3 εκπομπές συνολικά (μιλάμε για τρεις ημέρες) που άξιζε τον κόπο κάποιος να τις παρακολουθήσει… Τα υπόλοιπα ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ που βρωμίζουν την αισθητική και την κουλτούρα μας! Κι όμως αυτά επιλέγουν να δώσουν υψηλές τηλεθεάσεις οι Έλληνες, γιατί απλά έτσι τους (μας) έμαθε το λεγόμενο σύστημα. Να γίνουμε χαχόλοι, πρόβατα και φθηνοί κουτσομπόληδες! Να μας ενδιαφέρει η κρεβατοκάμαρα του άλλου και όχι το δικό μας σπίτι που καίγεται! Θα μου πείτε πως: «Η ζωή συνεχίζεται» και θα συμφωνήσω μαζί σας. Υπάρχουν όμως και κάποιες κόκκινες γραμμές που δεν μπορούμε και δεν πρέπει να πέφτουμε κάτω από αυτές… Σήμερα οι Ουκρανοί, αύριο ίσως εμείς!
