Τελικά… «πέρασε» το δικό τους!

Τελικά… «πέρασε» το δικό τους!

Ο μόνος που αντιπαρατέθηκε με τους εκπαιδευτικούς της Ξάνθης στο παράλογο –κατά την άποψή μου- αίτημά τους για την αναστολή των μαθημάτων στα σχολεία του Δήμου Ξάνθης την τελευταία Παρασκευή πριν από το τριήμερο της Αποκριάς ήταν ο πρώην Αντιπεριφερειάρχης Κώστας Ζαγναφέρης κι εκείνος δεν τα κατάφερε τελικά… Σε συνέχεια της χθεσινής στήλης, ήλπιζα πως αυτή την φορά θα πρυτανεύσει η λογική και δεν παραχωρηθεί αυτό το «πλεονέκτημα», που προκαλεί αν μη τι άλλο τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους, τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς του νομού και γενικότερα την κοινή γνώμη… Όπως όλοι οι προηγούμενοι –Δημαρχο-Νομαρχαίοι, έτσι και ο Μανώλης Τσέπελης «υπέκυψε» στο πιεστικό αίτημα των δασκαλο-καθηγητάδων, οπότε και θα παραμείνουν κλειστά αύριο όλα τα σχολεία της Ξάνθης. Σε ότι αφορά το αιτιολογικό της απόφασης «λόγω των προγραμματισμένων εκδηλώσεων του επόμενου τριημέρου», σαφώς και δεν ευσταθεί γιατί απλά… δεν υπάρχουν εκδηλώσεις και ιδιαίτερα δεν υπάρχει καμία παρέλαση στην οποία υποτίθεται θα συμμετέχουν μαθητές και καθηγητές…

Δικαιώνεται ο Δήμαρχος…

Ο οποίος Τσέπελης όμως δικαιώνεται απόλυτα στην απόφασή του να προετοιμάσει και να επανδρώσει τον χώρο του Αμοιρίδειου αθλητικού κέντρου με αφορμή την πανδημία και να το ετοιμάσει έτσι ώστε ανά πάσα στιγμή να μετατραπεί όχι μόνο σε χώρο καταφυγίου, αλλά και σε χώρο υγειονομικής περίθαλψης με ολοκαίνουργια κρεβάτια, με ιατρικό εξοπλισμό κλπ. Έμειναν μόνο οι τσιρίδες και οι «ιαχές» κάποιων που ήθελαν τότε να «Σταυρώσουν» τον Δήμαρχο Ξάνθης γι’ αυτή του την ενέργεια και έφτασαν μάλιστα σε σημείο μέχρι και να τον καταγγείλουν στα κέντρα αποφάσεων και στις συναρμόδιες αρχές… Σε ότι αφορά γενικότερα το θέμα των καταφυγίων, είναι ένα θέμα το οποίο έχει ήδη «ανοίξει» από μόνο του το τελευταίο χρονικό διάστημα και σαφώς θα πρέπει η Ξάνθη να πάρει μέτρα και να καθοδηγήσει τους πολίτες ΤΩΡΑ και όχι αν θα… ηχήσουν οι σειρήνες (ω μη γένοιτο)!

Εκεί που μας χρωστούσαν…

Ε όχι λοιπόν, δεν μας έγινε καμία «χάρη» στην δια συμψηφισμού απόδοση (κουτσουρεμένη κι εκείνη) της επιδότησης κόστους εργασίας (12%). Όπως θα διαβάσατε και στο ανάλογο ρεπορτάζ, οι δικαιούχοι καλούνται να εκδώσουν τιμολόγια (και άρα να φορολογηθούν) για ένα ποσό που δεν φτάνει ποτέ στις τσέπες τους και το οποίο συμψηφίζεται, χωρίς ωστόσο να διευκρινιστεί από καμία υπηρεσία το χρέος με το οποίο συμψηφίζεται! Και επιπλέον, το όποιο χρέος που πληρώνεται δια συμψηφισμού δεν περιλαμβάνεται και στα έξοδα του δικαιούχου, οπότε διπλή η χασούρα. Κατά το κοινώς, εκεί που μας χρωστούσαν, μας παίρνουν και το βόδι! Και όλα αυτά μετά από δύο χρόνια σχεδόν από την στιγμή που «πανηγυρίσαμε» την πρώτη φορά που ο Κυριάκος Μητσοτάκης διόρθωνε την αδικία και έβαζε τα πράγματα στην θέση τους. Ο οποίος Κυριάκος –επαναλαμβάνω- θεωρεί προφανώς ότι όλα έγιναν καλώς καμωμένα, ενώ θα έπρεπε να γνωρίζει ότι ο υπουργός του (Σταϊκούρας) ήρθε, έταξε ότι θα λυθεί το πρόβλημα και θα συνεργαστούν οι υπηρεσίες μέχρι 31/12/2021 και φυσικά απήλθε χωρίς να ενδιαφερθεί για την συνέχεια του θέματος. Κρίμα γιατί ακυρώνεται μια προσπάθεια που θα εξυπηρετούσε τους εκατοντάδες δικαιούχους του επιδόματος στην Θράκη και συγχρόνως θα απέδιδε πολιτικά και στην κυβέρνηση της Ν.Δ που είχε όλη την καλή διάθεση, πράγμα όμως που δεν έγινε…

Ο Μιχάλης Σπανίδης και οι… Βίκινγκς!

Είναι γνωστό ότι ο Μιχάλης Σπανίδης, ο οποίος προέρχεται από τον χώρο του βιβλίου και των εκδόσεων, έχει μια δική του φρασεολογία και ένα μικρό ακροατήριο που δεν χρειάζεται «μετάφραση» στα όσα δημοσιεύει κατά καιρούς… Το να αποδίδει όμως την παραίτησή του από το Δημοτικό Συμβούλιο στους… «Βίκινγκς», αν μη τι άλλο υποβαθμίζει την κίνηση αυτή καθ’ αυτή και δίνει την αίσθηση ότι ο κόσμος στον οποίο ο ίδιος ζει δεν έχει καμία σχέση με τον κόσμου… του κόσμου που απευθύνεται! Απλά Ελληνικά και ουχί αλληγορικά χρειάζεται φίλτατε Μιχάλη ο κόσμος για να καταλάβει και να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει με την όποια απόφασή σου. Εκτός κι αν θέλεις να συνεχίσεις να απευθύνεσαι μόνο σε μία χούφτα συμπολιτών μας που μπορούν να σε καταλάβουν… Φιλική η συμβουλή φυσικά…

Του Τένη Καμαρίδη