Όλα τάχε η Μαριωρή…
Είναι γεγονός ότι ζούμε μία κοσμογονία και μια συγκυρία αρνητικών εξελίξεων, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να χάνουμε την ελπίδα και την πίστη μας, γιατί τότε… αλίμονό μας! Δεν μας έφταναν όλα τα άλλα, πρόσφατα έσκασε και η ενεργειακή κρίση, ως παγκόσμιο φαινόμενο (και όχι μόνο εγχώριο) και ήρθε να αποτελειώσει ότι δεν κατάφερε η πανδημία και τα παράγωγά της (σε ότι αφορά την οικονομία μας)… Με τις εξελίξεις στην διεθνή τιμή του φυσικού αερίου και με την καλπάζουσα ανιούσα που διαγράφει τις τελευταίες εβδομάδες, δημιουργούνται πλέον αναστολές και για την διάθεσή του στην περιοχή μας και δυστυχώς δικαιώνεται η επιφύλαξη που είχα διατυπώσει ίσως για το μεγαλύτερο έργο των τελευταίων δεκαετιών που αφορά στην υλοποίηση αυτού του σχεδιασμού και στην χρήση της φθηνής μέχρι πρότινος καύσιμης ύλης από τους Ξανθιώτες και τους γείτονές μας.
Οι «επιφυλάξεις» μου…
Είχα γράψει μέσα από τη στήλη τότε λοιπόν, όταν ακόμη έβαζε το νερό στ’ αυλάκι ο Γιώργος Παυλίδης και εν συνεχεία το ολοκλήρωνε ο Χρήστος Μέτιος, ότι: «αρκεί να μην αυξηθεί η τιμή του σε επίπεδα που να μην είναι πλέον ανταγωνιστικό με το πετρέλαιο, το ρεύμα κλπ»! Βέβαια οι παράγοντες της αγοράς ισχυρίζονται πως όσο και να αυξηθεί το φυσικό αέριο θα παραμένει πάντοτε φθηνότερο σε σχέση με τις άλλες καύσιμες ύλες, αλλά προς το παρόν δημιουργείται μία επιφύλαξη εκ των πραγμάτων από τους εν δυνάμει καταναλωτές, οι οποίοι περιμένουν να δουν τις εξελίξεις στο ράλι των ενεργειακών τιμών να τις συγκρίνουν και μετά να καταλήξουν στις οριστικές επιλογές τους…
Το αποτέλεσμα αδικεί την προσπάθεια…
Δέχομαι πολλά τηλεφωνήματα τον τελευταίο καιρό από συναδέλφους επαγγελματίες (γενικότερα), οι οποίοι άρχισαν να ανησυχούν πλέον τόσο για τους συμψηφισμούς του 12%, όσο και για την καταβολή της «μη επιστρεπτέας». Άσχετα με τα βήματα που έχουν γίνει και στις δύο κατευθύνσεις, ωστόσο το αποτέλεσμα μετράει και το αποτέλεσμα είναι ότι ακόμη δεν έχουν φτάσει στα «χέρια» τους τίποτα από τα δύο αυτά πολυαναμενόμενα «πακέτα» (το ένα συμψηφιστικά και το άλλο με καταβολή ζεστού χρήματος). Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι πότε επιτέλους θα ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΟΥΝ οι κεντρικές υπηρεσίες να συνεργαστούν και να πάψουν να εκθέτουν τον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του αφενός (όσον αφορά το 12%) και αφετέρου πότε θα ολοκληρωθούν οι καταβολές της μη επιστρεπτέας, τουλάχιστον για όλους εκείνους που δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα ή ελλείψεις στους φακέλους τους, ώστε να γνωρίζουν έναν συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα έστω κατά προσέγγιση και να κάνουν τα κουμάντα τους.
Τζάμπα τόσος κόπος;
Αρκετοί από αυτούς θεωρούν πως μέχρι τότε ενδεχομένως να μην μπορούν να διαθέτουν και όλα τα σχετικά δικαιολογητικά που απαιτούνται ή κάποιοι από αυτούς να έχουν ακόμη κατεβάσει και «ρολά» στις επιχειρήσεις τους χωρίς ποτέ να έχουν πάρει τα χρήματα που δικαιούνται. Και για τα δύο θέματα δεσμεύομαι να αναθέσω στους συνεργάτες μου από εβδομάδα να τα δούμε αναλυτικά και να ενημερώσουμε τους άμεσα ενδιαφερόμενους, που είναι πάρα πολλοί. Δεδομένου, ότι προηγουμένως μπήκαν στην διαδικασία και στα έξοδα που απαιτούσε όλη αυτή η «χαρτούρα», με μεγάλα κόστη σε πολύτιμο χρόνο, χρήμα, αλλά και σε… ψυχή! Και, θα το ξαναπώ… Είναι κρίμα να γίνεται μία σωστή προσπάθεια και ένα θετικό βήμα από πλευράς πολιτικής ηγεσίας και να χαλάνε την συνολική «εικόνα» οι ενδιάμεσες υπηρεσίες που παραμένουν «σκουρισμένες»…
Δυναμικές διαμαρτυρίες από τα… καφενεία!
Φωνάζουμε και διαμαρτυρόμαστε για την ακρίβεια, για τις αυξήσεις στις τιμές ειδών πρώτης ανάγκης, αλλά όταν πρόκειται να ιδρυθούν ή να υποστηριχθούν μαζικοί φορείς καταναλωτών, τότε δεν πλησιάζει κανείς… Το ίδιο συμβαίνει και σε όλες τις εκφάνσεις, όπως για παράδειγμα στο θέμα που προκύπτει τελευταία με το άνοιγμα των σχολείων, όπου οι γονείς, λέει, διαφωνούν κάθετα και ανησυχούν για τα υγειονομικά δεδομένα στους χώρους εκπαίδευσης, αλλά ωστόσο όταν πρόκειται να στηριχθούν οι σύλλογοι γονέων τότε κανείς δεν πατάει το ποδάρι του εκεί μέσα! Άρα λοιπόν διαμαρτύρονται όλοι και «φωνάζουν» από τα καφενεία, από τα ΜΜΕ και από τον… καναπέ τους! Αφήνουμε πάντα τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα και εμείς απλά το παίζουμε ξερόλες και μόνον απαιτούμε! Πάρτε το απόφαση, αν δεν δημιουργηθούν δυνατοί και δυναμικοί φορείς που θα διεκδικούν αυτά που ζητάμε μέσω… καφενείων, δεν πρόκειται τίποτα να αλλάξει. Ο καθένας άλλωστε έχει ότι του αξίζει!
Επιτέλους αλλάξτε «μουχαμπέτι»…
Ρε παιδιά, φτάνει τόσος κορωνοϊός, φτάνουν τόσοι ασθενείς και διασωληνωμένοι, φτάνουν τόσοι θάνατοι, φτάνουν τόσοι ανεμβολίαστοι και εμβολιασμένοι! Και άντε οι κάπως νεότεροι που έχουν την δυνατότητα να βγούνε έξω και να ανταλλάξουν μια κουβέντα έχουν μία εναλλακτική διάθεσης. Τι γίνεται όμως με τους συμπολίτες μας της τρίτης ηλικίας που ολημερίς (και ολονυχτίς) τους βομβαρδίζουν μέσα από τις τηλεοράσεις με όλα αυτά που τους καθυποβάλουν και ελαχιστοποιούν ποσοτικά και ποιοτικά το υπόλοιπο της ζωής τους; Πιστέψτε με, ότι δημοσιεύει η «Θ» και γενικότερα τα ΜΜΕ που διευθύνω για θέματα κορωνοϊού, είναι αυτά που ζητάει ο κόσμος να πληροφορηθεί και αυτά για τα οποία πρέπει να τον πληροφορούμε. Από εκεί και μετά ψάχνουμε για εντελώς διαφορετικά θέματα και προβλήματα που αφορούν στην υπόλοιπη ζωή μας, στην υπόλοιπη καθημερινότητά μας, γιατί θα πρέπει κάποια στιγμή να απεξαρτητοποιηθούμε από αυτό τον διάολο έστω και επικοινωνιακά.
