«Τιμωρία» παντού…
Επιμένει η κυβέρνηση στην «τιμωρητική» τακτική απέναντι στους ανεμβολίαστους βάζοντας ολοένα και περισσότερα πρόστιμα και αποκόπτοντάς τους από τους υπόλοιπους (εμβολιασμένους) σε μία εμφανή προσπάθεια περιθωριοποίησής τους! Τα 300ρια των προστίμων έγιναν 600ρια (σε όσους εργαζόμενους ανεμβολίαστους δεν τηρήσουν τα προβλεπόμενα αναφορικά με τα εβδομαδιαία rapid test), πράγμα που ισοδυναμεί στις περισσότερες περιπτώσεις με έναν ολόκληρο μηνιαίο μισθό ή και περισσότερο! Την ίδια στιγμή αφαιρούνται λέει, οι υπαίθριες κατασκευές από τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, που επέτρεπαν μέχρι σήμερα στους καπνίζοντες να απολαμβάνουν έξω το ρόφημα ή το κρασί τους, ώστε να μην έχουν εναλλακτική οι ανεμβολίαστοι για φέτος τον χειμώνα και να αποκοπούν από κάθε είδος συναναστροφές εκτός σπιτιού και από κάθε είδους κοινωνικές εκδηλώσεις! Τιμωρία-τιμωρία- τιμωρία παντού μέχρι που να «συνετιστούν» και να δεχθούν τον εμβολιασμό τους!
Μέχρι… και στη Βουλή μπαίνουν!
Και θεωρούν οι «ειδήμονες» της κυβέρνησης ότι μ’ αυτήν την συνεχιζόμενη τακτική θα αναγκάσουν τον κόσμο να «αλλαξοπιστήσει»; Αντιθέτως, θα τους πεισμώσει περισσότερο και θα τους συσπειρώσει σε πρόσωπα και σε «κινήματα» που δεν πρέπει. Βάζω στοίχημα πως αν αυτή την στιγμή μπει μπροστά ένας από τους γνωστούς επιστήμονες που διαφωνούν με την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού και θελήσει να δημιουργήσει ένα… κόμμα ανεμβολίαστων, όχι μόνο θα μπει στην Βουλή, αλλά θα συγκεντρώσει απίστευτα ποσοστά! Απ’ όποια πλευρά κι αν το δεις το θέμα δηλαδή θα διαπιστώσεις ότι οι χειρισμοί τους είναι λανθασμένοι και πολύ φοβάμαι ότι αυτή η πιεστική εμμονή (που κατά περίπτωση καταπατά και συνταγματικά δικαιώματα του πολίτη) θα φέρει εντελώς αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα… Τόσο δύσκολο είναι να το συνειδητοποιήσουν και να αλλάξουν ρότα;
Ναι στην ευαισθητοποίηση, όχι στην «υστερία»…
Κάτι μου λέει ότι μετά την λήξη της κορωναϊκής περιόδου θα βγει κάποιο άλλο «φασούλι» για να μας υποχρεώσει σε νέες στερήσεις και πάλι για το καλό της ανθρωπότητας… Κάποιοι εικάζουν ότι το νέο αυτό φασούλι θα ακούει στο όνομα «κλιματική αλλαγή» και των επιρροών σ’ αυτή την κατεύθυνση… Σαφώς και όλοι οι λογικοί άνθρωποι στον πλανήτη αγαπούν το περιβάλλον, όπως επίσης είναι σαφές και το γεγονός ότι οι περισσότεροι κινούμαστε προς την κατεύθυνση της προστασίας του και της μείωσης των συνεπειών που έχουν οι ανθρώπινες δράσεις και ενέργειες απέναντι σ’ αυτό. Όμως από την ευαισθητοποίηση του πολίτη μέχρι την… υστερία υπάρχει μία απόσταση! Και αυτήν την απόσταση πολύ φοβάμαι ότι σπεύδουν κάποιοι να την εκμεταλλευτούν και να οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε ακραίες εκφάνσεις και ενδεχομένως στην στέρησή της από κάποιες απολαύσεις της ζωής και ίσως από κάποιες ελευθερίες! Και ξέρετε γιατί με φοβίσει όλο αυτό το πράγμα περισσότερο; Γιατί και πάλι συζητάνε σε παγκόσμιο επίπεδο οι ίδιοι που συζητούσαν προ πενταετίας για το ενδεχόμενο διασποράς ενός ιού που θα προκαλούσε παγκόσμια επιδημία (βλέπε Μπιλ Γκέιτς και οι συν αυτώ). Τι σας λέω τώρα…
Ιστορίες για… αρκούδες!
Μία ιστορία για… αρκούδες (κυριολεκτικά) εξελίσσεται τον τελευταίο καιρό στα ορεινά του Ν. Ξάνθης και πιο συγκεκριμένα στα πλαίσια κατασκευής της καθέτου οδού Εχίνος- Βουλγαρικά σύνορα. Προ καιρού προέκυψε η αναγκαιότητα για μία σύνταξη μελέτης σε ότι αφορά τα περάσματα των αρκούδων, ώστε να προβλεφθούν και να δημιουργηθούν συγκεκριμένες διαβάσεις για τα συμπαθή αγρίμια, για να μην διασαλευθεί η καθημερινότητά τους και να μην αναγκάζονται σε κάποιες περιπτώσεις να «καβατζάρουν» τον δρόμο με απρόβλεπτες συνέπειες για τα ίδια, αλλά και για τους διερχόμενους… Αυτή η μελέτη εξ όσων πληροφορούμαι, στοίχισε κάποιες… εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που πήραν οικολογικές οργανώσεις για να διεκπεραιώσουν… Οι ίδιες οργανώσεις πληροφορούμαι και πάλι, πως είναι διατεθειμένες να προσφύγουν και στην Ε.Ε αν δεν υλοποιηθούν τα πορίσματα της μελέτης τους, που επιβάλουν πλέον την εκ των υστέρων δημιουργία τέτοιων περασμένων, αφού έχει ολοκληρωθεί το συγκεκριμένο κομμάτι του δρόμου! Σαφώς και είμαι υπέρ της άποψης να γίνουν οι απαραίτητες παρεμβάσεις, αλλά δεν μπορώ να διανοηθώ ότι και το συγκεκριμένο έργο θα μπορούσε να έχει την τύχη του… μεγάλου αρδευτικού έργου του κάμπου… Γιατί τότε, δεν θα μιλάμε για το «γέλιο της αρκούδας», αλλά για το… κλάμα των ανθρώπων!
