Τελικά να ανησυχούμε ή όχι;
Πολύς θόρυβος έγινε το τελευταίο χρονικό διάστημα για το Νοσοκομείο Ξάνθης σε ότι αφορά την ενδεχόμενη υποβάθμισή του σε Κέντρο Υγείας (παροχή μόνο πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης), με δημόσια έκφραση ανησυχίας μάλιστα και από τους θεσμικούς φορείς (ιατρονοσηλευτές, πολιτικά κόμματα κλπ). «Μέγα θαύμα… τρεις ημέρες», όπως έλεγαν οι παλαιότεροι και αυτή την στιγμή δίνεται η αίσθηση ότι όλα βαίνουν καλώς! Συμβαίνει αυτό ή μήπως κάποιοι προκάλεσαν θόρυβο θεωρώντας ότι με αυτό ολοκλήρωσαν και τις όποιες υποχρεώσεις τους απέναντι στον θεσμικό τους ρόλο; Γιατί αν πράγματι είχε «βάση» όλη εκείνη η κινητοποίηση, θα πρέπει να υπάρχει και μία συνέχεια τουλάχιστον στην ενημέρωση, αν και κατά πόσον δηλαδή ο κίνδυνος έχει παρέλθει ή αν υφίσταται και πιαστούμε εξ απήνης κάποια στιγμή…
Βράζει το «καζάνι» της ΔΙΑΜΑΘ…
Αναβρασμό επικρατεί στις τάξεις της ΔΙΑΜΑΘ μετά την απόφαση για την αύξηση των τελών στην διαχείριση απορριμμάτων, με τους δημάρχους πλέον να ακονίζουν τα μαχαίρια τους! Είχα πει και τότε του Μανώλη Τσέπελη, όταν δηλαδή γινόταν οι ζυμώσεις για την ανάληψη της προεδρίας, ότι δεν ήταν σωστή απόφαση, να δεχθεί δηλαδή την πρόταση των συναδέλφων του να αναλάβει αυτός την θέση του προέδρου στον φορέα. Μπορεί τότε οι δήμαρχοι να έδιναν τα χέρια και τα συχαρίκια, τώρα όμως αρχίζουν και δείχνουν τα δόντια τους και με το δίκιο τους γιατί οι αυξήσεις που επέρχονται θα είναι δυσβάστακτες έως αδύνατον να καταβληθούν. Και μη ξεχνάμε ότι θα πρέπει οι δήμαρχοι με την σειρά τους να μεταφέρουν το αυξημένο κόστος στους δημότες με ότι αυτό συνεπάγεται για το οικονομικό κόστος των πολιτών, αλλά και για το πολιτικό κόστος των αυτοδιοικητικών!
Λουόμενοι άνθρωποι και… σκύλοι μαζί!
Έχω πει κι άλλες φορές ότι τυγχάνω φιλόζωος και ότι όσο θυμάμαι τον εαυτό μου θυμάμαι πάντα να με συντροφεύει κι ένα σκυλί! Καταλαβαίνω τις ευαισθησίες πολλών συμπολιτών μου που σε αρκετές περιπτώσεις αγαπούν περισσότερο τα σκυλιά τους, παρά τα… παιδιά τους, αν και προσωπικά διαφωνώ κάθετα με αυτή την αντίληψη… Εκείνο όμως που θέλω να επισημάνω είναι οι καταχρηστικές σε βάρος των υπολοίπων παραχωρήσεις που κάνουν οι ιδιοκτήτες σκυλιών στα τετράποδά τους. Πιο συγκεκριμένα, τον τελευταίο καιρό σε οποιαδήποτε παραλία της Ξάνθης κι αν πήγα, δίπλα στους λουόμενους ανθρώπους είδα ιδιοκτήτες με τα σκυλιά τους να να κολυμπάνε μόλις λίγα μέτρα πιο εκεί! Η πράξη αυτή είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ και τιμωρείται από τον νόμο. Το θέμα είναι όμως τι κάνει το Λιμενικό; Παρατήρησα αρκετές φορές ένστολους λιμενικούς να έρχονται στις παραλίες και να ελέγχουν αποκλειστικά και μόνον τους επαγγελματίες και τους ναυαγοσώστες. Αλήθεια, τι λένε οι φιλοζωικοί σύλλογοι επί του προκειμένου; Συμφωνούν ή διαφωνούν;
Το αλαλούμ της «Μ. Καραολή» συνεχίζεται…
Το κυκλοφοριακό αλαλούμ στην οδό Μ. Καραολή, ιδιαίτερα τον τρέχοντα μήνα (Αύγουστο) έχει ξεφύγει τελείως! Ο κίνδυνος ατυχήματος στα κόκκινα, αφού ο καθένας παρκάρει όπου θέλει, βγαίνει από τους παράδρομους όποτε του καπνίσει, «μπερδεύονται» τα αυτοκίνητα με τις μοτοσυκλέτες και τα ποδήλατα σε βαθμό λίαν επικίνδυνο, ενώ την ίδια στιγμή οι ουρές των πολιτών από τις τράπεζες (Alpha και Πειραιώς), αλλά και από τα σούπερ μάρκετ, φθάνουν μέχρι και μέσα στο οδόστρωμα! Δυστυχώς, δεν υπάρχει αστυνομική παρουσία, παρά μόνον περιστασιακά «περάσματα» κάποιου δικυκλιστή. Κατά την άποψή μου θα έπρεπε να υπήρχε μόνιμη παρουσία της αστυνομίας ώστε να διευκολύνει αφενός και να επαναφέρει στην τάξη τους παρανομούντες-ωχαδελφιστές! Η χθεσινο-πρωινή εικόνα που συνάντησα (παραλίγο να συμβούν μπροστά μου 2-3 περιπτώσεις ατυχήματος) μου θύμισε μια εικόνα που συνάντησα στο… Κάιρο προ 20ετίας, όταν για να φθάσω από το ξενοδοχείο στον προορισμό εκείνης της ημέρας έκανα πάνω από… 50 φορές τον Σταυρό μου που γλίτωσα από τροχαίο!
Περίπτερο… ούτε για δείγμα!
Μου είπε γνωστή Ξανθιώτισσα με νόημα… Κατέβαινα «ποδαράτη» από το Νοσοκομείο και έψαχνα να βρω ένα περίπτερο για να αγοράσω ένα εισιτήριο του αστικού ΚΤΕΛ, αλλά μέχρι και στο ύψος τους 3ου Δημοτικού Σχολείου δεν συνάντησα ούτε ένα! Δηλαδή από το Νοσοκομείο μέχρι μπροστά από το ξενοδοχείο Ξανθίππειο (όπου έχει απομείνει ένα περίπτερο όλο κι όλο), ότι περίπτερο υπήρχε κατέβασε ρολά! Και να φανταστεί κανείς ότι κάποτε για να ενοικιάσει ή να αγοράσει κάποιος ένα περίπτερο από τον ιδιοκτήτη του (θύματα- ανάπηροι πολέμου), έπρεπε εκτός από το ενοίκιο να δώσει και αρκετά εκατομμύρια (σε δραχμές) αέρα! Ακόμη ένα δείγμα των καιρών… Και που είστε ακόμη…
Μπράβο και πάλι… μπράβο!
Μόνο συγχαρητήρια αξίζουν στους τελειόφοιτους μαθητές του 2ου ΓΕΛ Ξάνθης, οι οποίοι προτίμησαν μετά την «βάσανο» των πανελλαδικών εξετάσεων, να… προσφέρουν το αίμα τους στα πλαίσια οργανωμένης αιμοδοσίας στο Γενικό Νοσοκομείο Ξάνθης. Ένα «μάθημα» δηλαδή που θα έπρεπε να πάρουν τα παιδιά από τους μεγαλύτερους μας το δίνουν τα ίδια τα παιδιά μας! 18αρηδες που θα μπορούσαν να έχουν το μυαλό τους αποκλειστικά και μόνο στις διακοπές και στην διασκέδαση (και με το δίκιο τους μετά από τόσα χρόνια στα θρανία και τα φροντιστήρια), άλλαξαν τις προτεραιότητές τους ή τουλάχιστον λειτούργησαν συνδυαστικά, για να φανούν για ακόμη μια φορά χρήσιμοι στην κοινωνία. Μπράβο παιδιά, μας φορέσατε κυριολεκτικά τα γυαλιά και δώσατε ένα άριστο δείγμα για το τι μπορούν να καταφέρουν και να επιφέρουν οι επόμενες γενιές…
