Περισσότερο συμβολική ήταν η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Έβρο το περασμένο διήμερο και με μηνύματα σε πολλές κατευθύνσεις… Η ιδιαίτερη σπουδή που έδειξε για την Σαμοθράκη, η παραμονή του γιού του για όλη την στρατιωτική του θητεία στον Έβρο, οι συναντήσεις, αλλά και οι δηλώσεις του σε αρκετές περιπτώσεις, είχαν ιδιαίτερη «βαρύτητα»… Ο Έβρος άλλωστε είναι ακόμη πιο «ιδιαίτερη» περίπτωση απ’ ότι το σύνολο της Θράκης, καθόσον εκεί πλέον παίζεται ένα τεράστιο ενεργειακό και συγχρόνως γεωστρατηγικό «παιχνίδι» με την εμπλοκή πολλών και αντικρουόμενων δυνάμεων. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ακριτικός νομός εκτός από σύνορο της Ελλάδας, αποτελεί και σύνορο της Ευρώπης και πόσο μάλλον μετά και από τις τελευταίες εξελίξεις στις σχέσεις μεταξύ Ευρώπης και Τουρκίας! Όπως και να έχει το πράγμα, ακόμη και με συμβολικό χαρακτήρα, η επίσκεψη Μητσοτάκη καταγράφεται στα θετικά του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης.
Να η ευκαιρία, αλλά…
Δεν ξέρω αν συναντήθηκε με τον Μητσοτάκη ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Έβρου και των Επιμελητηρίων ΑΜ-Θ Χριστόδουλος Τοψίδης… Και το λέω αυτό γιατί ενώ φεύγουν καθημερινά σχεδόν, επιστολές και «ραβασάκια» σε υπουργούς και στον ίδιο τον πρωθυπουργό για διάφορα θέματα με προεξάρχων αυτό του 12% (επιδότηση κόστους εργασίας), όταν έρχονται εδώ οι αξιωματούχοι δεν γίνεται καμία κουβέντα ή τουλάχιστον δεν πληροφορούμαστε για κάτι τέτοιο! Σε τέτοιες περιπτώσεις λοιπόν έστω και εκτός ατζέντας, θα πρέπει οι φορείς να δράττονται της ευκαιρίας και να ενημερώνουν δια ζώσης τους υψηλούς αξιωματούχους και όχι μόνο… «σπάτουλα» και υποκλίσεις! Όποιοι κι αν είναι αυτοί…
Πόσοι διακινητές ακόμη πια!
Πραγματικά έχω χάσει τον λογαριασμό σε ότι αφορά τους διακινητές μεταναστών που συλλαμβάνονται καθημερινά από την αστυνομία σε περιοχές της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας. Πόσοι ακόμη διακινητές πια και σε ποιες φυλακές χωράνε όλοι αυτοί; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό και το έχω ξαναθέσει στο παρελθόν, γιατί κάνοντας έναν πρόχειρο υπολογισμό μιλάμε για εκατοντάδες διακινητές που συλλαμβάνονται (χώρια αυτοί που δεν συλλαμβάνονται) και οι οποίοι κανονικά θα πρέπει να οδηγούνται στην «στενή». Και όχι μόνο για ένα χρόνο φυσικά… Μόνον το περασμένο 4ήμερο (16-19/10/2020) συνελήφθησαν… 14 διακινητές! Άρα λοιπόν οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι αυτοί οι άνθρωποι είτε δεν καταλήγουν στις φυλακές ή ότι οι φυλακές έχουν γεμίσει αποκλειστικά και μόνο από διακινητές μεταναστών! Διαλέγετε και παίρνετε…
Οι «καρποί» από την σωστή φροντίδα…
Επιλέξαμε σήμερα στην «Θ» να φιλοξενήσουμε το γεγονός, αλλά και τους διοργανωτές του «ROUT 100 MILES», αφενός για να δημοσιοποιήσουμε το γεγονός και αφετέρου για να αναδείξουμε δράσεις που λίγος κόσμος γνωρίζει, αλλά όμως συντελούν τα μέγιστα για την προβολή του τόπου μας και την προσέλκυση επισκεπτών! Μέσα απ’ όλη αυτή διαδικασία αναδεικνύεται και ο πανέμορφος ορεινός όγκος του Ν. Ξάνθης και ιδιαίτερα η περιοχή «Λειβαδίτη-καταρράκτης- δασικό χωριό», που μπορεί εκμεταλλευόμενη σωστά να φέρει χιλιάδες κόσμου κάθε χρόνο και να αναδείξει ως μείζονα τουριστικό προορισμό την Ξάνθη μας! Πολύ καλά κάνει ο Δήμος και δίνει βαρύτητα στην συγκεκριμένη περιοχή και στις συγκεκριμένες δράσεις και είναι καιρός να αξιοποιηθούν κατάλληλα (όπως άλλωστε και το ίδιο το δασικό χωριό) για να αποφέρουν τους καρπούς που μπορούν να αποφέρουν… Και για να καρποφορήσει ένα δένδρο χρειάζεται περιποίηση (πότισμα, κλάδεμα, ράντισμα κλπ). Αν δεν το περιποιηθείς, θα ξεραθεί… Κάπως έτσι είναι και οι τουριστικές δομές, για τις οποίες δεν αρκεί μόνο η κατασκευή τους, αλλά και η συνεχή φροντίδα και προβολή τους. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…
Οι «περισσότερο» και οι… «λιγότερο» άνθρωποι!
Τις τελευταίες ημέρες εισήχθη και φιλοξενήθηκε στο Νοσοκομείο Ξάνθης συγγενικό μου πρόσωπο και είχαμε την ευκαιρία (όπως και όλοι όσοι νοσηλεύθηκαν στο συγκεκριμένο ίδρυμα) να γνωρίσουμε από κοντά πρόσωπα και καταστάσεις… Έχοντας καθημερινή τριβή με τις εγκαταστάσεις, αλλά και κυρίως με τους ανθρώπους του Νοσοκομείου, βγάλαμε το συμπέρασμα πως δεν υπάρχουν καλοί και κακοί γιατροί, νοσηλευτές κλπ. Υπάρχουν πρόθυμοι και απρόθυμοι άνθρωποι ή μάλλον καλύτερα υπάρχουν «περισσότερο άνθρωποι» και λιγότερο άνθρωποι (για να μην πω απάνθρωποι)! Είναι προτιμότερο για έναν επιστήμονα να είναι πρωτίστως ΑΝΘΡΩΠΟΣ και να καταλαβαίνει τον ανθρώπινο πόνο, παρά να είναι καλύτερος ως επιστήμων και να μην δίνει σημασία στον ανθρώπινο πόνο και στο ανθρώπινο ενδιαφέρον που υπάρχει εκ των πραγμάτων από τους συγγενείς του ασθενούς! Σε ότι αφορά πάντως στην διοίκηση του Νοσοκομείου, αλλά και το ιατρονοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό της Χειρουργικής κλινικής, τα συγγενικά μου πρόσωπα που ήταν σε καθημερινή επαφή μαζί τους έχουν να πουν τα καλύτερα. Και τα καλά να γράφονται!
Περισσότερο συμβολική ήταν η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Έβρο το περασμένο διήμερο και με μηνύματα σε πολλές κατευθύνσεις… Η ιδιαίτερη σπουδή που έδειξε για την Σαμοθράκη, η παραμονή του γιού του για όλη την στρατιωτική του θητεία στον Έβρο, οι συναντήσεις, αλλά και οι δηλώσεις του σε αρκετές περιπτώσεις, είχαν ιδιαίτερη «βαρύτητα»… Ο Έβρος άλλωστε είναι ακόμη πιο «ιδιαίτερη» περίπτωση απ’ ότι το σύνολο της Θράκης, καθόσον εκεί πλέον παίζεται ένα τεράστιο ενεργειακό και συγχρόνως γεωστρατηγικό «παιχνίδι» με την εμπλοκή πολλών και αντικρουόμενων δυνάμεων. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ακριτικός νομός εκτός από σύνορο της Ελλάδας, αποτελεί και σύνορο της Ευρώπης και πόσο μάλλον μετά και από τις τελευταίες εξελίξεις στις σχέσεις μεταξύ Ευρώπης και Τουρκίας! Όπως και να έχει το πράγμα, ακόμη και με συμβολικό χαρακτήρα, η επίσκεψη Μητσοτάκη καταγράφεται στα θετικά του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης.
Δεν ξέρω αν συναντήθηκε με τον Μητσοτάκη ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Έβρου και των Επιμελητηρίων ΑΜ-Θ Χριστόδουλος Τοψίδης… Και το λέω αυτό γιατί ενώ φεύγουν καθημερινά σχεδόν, επιστολές και «ραβασάκια» σε υπουργούς και στον ίδιο τον πρωθυπουργό για διάφορα θέματα με προεξάρχων αυτό του 12% (επιδότηση κόστους εργασίας), όταν έρχονται εδώ οι αξιωματούχοι δεν γίνεται καμία κουβέντα ή τουλάχιστον δεν πληροφορούμαστε για κάτι τέτοιο! Σε τέτοιες περιπτώσεις λοιπόν έστω και εκτός ατζέντας, θα πρέπει οι φορείς να δράττονται της ευκαιρίας και να ενημερώνουν δια ζώσης τους υψηλούς αξιωματούχους και όχι μόνο… «σπάτουλα» και υποκλίσεις! Όποιοι κι αν είναι αυτοί…
Πραγματικά έχω χάσει τον λογαριασμό σε ότι αφορά τους διακινητές μεταναστών που συλλαμβάνονται καθημερινά από την αστυνομία σε περιοχές της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας. Πόσοι ακόμη διακινητές πια και σε ποιες φυλακές χωράνε όλοι αυτοί; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό και το έχω ξαναθέσει στο παρελθόν, γιατί κάνοντας έναν πρόχειρο υπολογισμό μιλάμε για εκατοντάδες διακινητές που συλλαμβάνονται (χώρια αυτοί που δεν συλλαμβάνονται) και οι οποίοι κανονικά θα πρέπει να οδηγούνται στην «στενή». Και όχι μόνο για ένα χρόνο φυσικά… Μόνον το περασμένο 4ήμερο (16-19/10/2020) συνελήφθησαν… 14 διακινητές! Άρα λοιπόν οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι αυτοί οι άνθρωποι είτε δεν καταλήγουν στις φυλακές ή ότι οι φυλακές έχουν γεμίσει αποκλειστικά και μόνο από διακινητές μεταναστών! Διαλέγετε και παίρνετε…
Επιλέξαμε σήμερα στην «Θ» να φιλοξενήσουμε το γεγονός, αλλά και τους διοργανωτές του «ROUT 100 MILES», αφενός για να δημοσιοποιήσουμε το γεγονός και αφετέρου για να αναδείξουμε δράσεις που λίγος κόσμος γνωρίζει, αλλά όμως συντελούν τα μέγιστα για την προβολή του τόπου μας και την προσέλκυση επισκεπτών! Μέσα απ’ όλη αυτή διαδικασία αναδεικνύεται και ο πανέμορφος ορεινός όγκος του Ν. Ξάνθης και ιδιαίτερα η περιοχή «Λειβαδίτη-καταρράκτης- δασικό χωριό», που μπορεί εκμεταλλευόμενη σωστά να φέρει χιλιάδες κόσμου κάθε χρόνο και να αναδείξει ως μείζονα τουριστικό προορισμό την Ξάνθη μας! Πολύ καλά κάνει ο Δήμος και δίνει βαρύτητα στην συγκεκριμένη περιοχή και στις συγκεκριμένες δράσεις και είναι καιρός να αξιοποιηθούν κατάλληλα (όπως άλλωστε και το ίδιο το δασικό χωριό) για να αποφέρουν τους καρπούς που μπορούν να αποφέρουν… Και για να καρποφορήσει ένα δένδρο χρειάζεται περιποίηση (πότισμα, κλάδεμα, ράντισμα κλπ). Αν δεν το περιποιηθείς, θα ξεραθεί… Κάπως έτσι είναι και οι τουριστικές δομές, για τις οποίες δεν αρκεί μόνο η κατασκευή τους, αλλά και η συνεχή φροντίδα και προβολή τους. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…
Τις τελευταίες ημέρες εισήχθη και φιλοξενήθηκε στο Νοσοκομείο Ξάνθης συγγενικό μου πρόσωπο και είχαμε την ευκαιρία (όπως και όλοι όσοι νοσηλεύθηκαν στο συγκεκριμένο ίδρυμα) να γνωρίσουμε από κοντά πρόσωπα και καταστάσεις… Έχοντας καθημερινή τριβή με τις εγκαταστάσεις, αλλά και κυρίως με τους ανθρώπους του Νοσοκομείου, βγάλαμε το συμπέρασμα πως δεν υπάρχουν καλοί και κακοί γιατροί, νοσηλευτές κλπ. Υπάρχουν πρόθυμοι και απρόθυμοι άνθρωποι ή μάλλον καλύτερα υπάρχουν «περισσότερο άνθρωποι» και λιγότερο άνθρωποι (για να μην πω απάνθρωποι)! Είναι προτιμότερο για έναν επιστήμονα να είναι πρωτίστως ΑΝΘΡΩΠΟΣ και να καταλαβαίνει τον ανθρώπινο πόνο, παρά να είναι καλύτερος ως επιστήμων και να μην δίνει σημασία στον ανθρώπινο πόνο και στο ανθρώπινο ενδιαφέρον που υπάρχει εκ των πραγμάτων από τους συγγενείς του ασθενούς! Σε ότι αφορά πάντως στην διοίκηση του Νοσοκομείου, αλλά και το ιατρονοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό της Χειρουργικής κλινικής, τα συγγενικά μου πρόσωπα που ήταν σε καθημερινή επαφή μαζί τους έχουν να πουν τα καλύτερα. Και τα καλά να γράφονται!
