Τι παιχνίδια παίζονται με «όχημα» τον… κορονοϊό;

Εγώ θα παραθέσω απλά κάποια δημοσιεύματα οικονομικών «σελίδων» (Naftemporiki.gr) κι εσείς βγάλτε τα συμπεράσματα σας:

Τρίτη 3 Μαρτίου 2020: Εκρηκτική άνοδος στο Χρηματιστήριο της Αθήνας

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2020: Ανοδικό momentum με στόχο τις 800 μονάδες- Κέρδη στην Ευρώπη

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2020: ΒΟΥΤΙΑ 8% για τις τράπεζες- Η διεθνοποίηση του πανικού επανέφερε το κλίμα του Φεβρουαρίου και πτώση -5,5% στο Χρηματιστήριο της Αθήνας

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2020: Η επιδείνωση του πανικού έφερε πτώση -5,96% και -4,94% στην εβδομάδα

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2020 (χθες): Ο κορονοϊός γκρεμίζει τις αγορές-Μαύρη Δευτέρα με τεράστια πτώση και στο Χρηματιστήριο Αθηνών!

Καταλαβαίνετε λοιπόν τι «παιχνίδια» παίζονται από τους κερδοσκόπους με όχημα τον κορονοϊό… Αν σ’ όλα αυτά προσθέσει κανείς και την άποψη που εξέφρασε δημόσια ο αντιπρύτανης του ΑΠΘ περί «κατασκευασμένου κορονοϊού» και περί «ύπαρξης του εμβολίου εδώ και καιρό το οποίο όμως δεν διατίθεται», τότε οδηγούμαστε συνειρμικά σε πολλά περισσότερα συμπεράσματα και ο… Θεός βοηθός μας!

Δεν ξέρω αν το πρόβλημα με τον κορονοϊό προσφέρεται από κάποιους ώστε να αναλάβουν ρόλο και κοινωνική υπόσταση, αλλά ωστόσο θεωρώ ότι έχουμε ξεπεράσει τα όρια της υπερβολής… Σε μία χώρα που δεν έχει ούτε ένα θύμα, δεν είναι δυνατόν να ακυρώνονται εκδηλώσεις και συνέδρια, μέχρι και παρουσιάσεις αναπτυξιακών προγραμμάτων (όπως έγινε με την παρουσίαση του ΔΕΣΜΟΣ στην Ξάνθη)… Κατ’ αυτή την έννοια θα πρέπει να κλείσουν τα σχολεία, οι κινηματογράφοι, τα θέατρα, να κλείσουν οι δημόσιες υπηρεσίες, οι… εφορίες (και άρα να μην πληρώνει κανείς τις υποχρεώσεις του στο δημόσιο) αφού σ’ όλους αυτούς τους χώρους συναθροίζεται κόσμος και υπάρχουν οι ίδιοι πιθανότητες να αρπάξει κάποιον τον ιό, με το να παρακαθίσει ως θεατής σε ένα συνέδριο! Άλλο πράγμα η πρόληψη και η προσοχή από τους πολίτες με βάση τις οδηγίες από τον ΕΟΔΥ και τους επιστήμονές του και άλλο πράγμα η υπερμεγέθυνση του προβλήματος από διάφορους «παράγοντες» και μη με αποτέλεσμα να πανικοβάλλεται ο κόσμος!

Με ανακοίνωση που εξέδωσε η ΕΛ.ΑΣ, επιβεβαιώνει την πληροφορία που σας μετέφερα μέσα από την στήλη την περασμένη εβδομάδα για περιστατικά εξαπάτησης πολιτών με πρόσχημα την… ενημέρωση για τον κορονοϊό! Ιδού τι αναφέρει η ανακοίνωση: «Με αφορμή καταγγελίες, σύμφωνα με τις οποίες, άτομα εμφανίζονται σε οικίες επικαλούμενοι πως είναι στελέχη του Ε.Ο.Δ.Υ. ή του Υπουργείου Υγείας, που ενημερώνουν για τον κορωνοϊό ή διανέμουν σχετικά ενημερωτικά φυλλάδια, διευκρινίζεται ότι, κατόπιν πληροφόρησης από το Υπουργείο Υγείας, δεν υπάρχουν κλιμάκια Υπηρεσιών του ή του Ε.Ο.Δ.Υ. που επισκέπτονται σπίτια για τέτοιου είδους ενημερώσεις. Πρόκειται προφανώς για απόπειρα εξαπάτησης και στην περίπτωση που γίνει αντιληπτό τέτοιο περιστατικό παρακαλούνται οι πολίτες να ενημερώνουν αμέσως την Αστυνομία (100)».

Κι αν κάποιος δεν το έχει καταλάβει ακόμη, το είπε με σαφέστατο τρόπο ο πρώην αρχηγός ΓΕΣ και νυν αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας (Στεφανής): «Είναι σαν να έχουμε πόλεμο χωρίς όπλα»! Κι όταν έχεις «πόλεμο» κι όταν ο εχθρός προκαλεί βάζοντας τα τεθωρακισμένα οχήματά του να παραβιάσουν τους φράκτες που ορθώνεις στα σύνορά σου για να διαφυλάξεις τον πληθυσμό σου κι όταν κάποιοι δέχονται να παίξουν το βρώμικο παιχνίδι των Τούρκων είτε με σκηνοθετημένες παραστάσεις συκοφαντώντας την πατρίδα (χρησιμοποιώντας ακόμη και τα ίδια τους τα παιδιά), είτε κάνοντας «γιουρούσι» κάθε λίγο και λιγάκι για να μπουν με τσαμπουκά αν και παράνομοι στην χώρα μας, τότε δεν μπορείς εσύ να διακρίνεις τους «δύσμοιρους» από τους «λυσσασμένους» και τους πρόσφυγες από τους μετανάστες! Τους θεωρείς όλους, μέρος της ίδιας ασύμμετρης απειλής…

Και δεν μιλάμε για πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές, αλλά για… κάθε καρυδιάς καρύδι που προέρχεται, όχι μόνο από διάφορες χώρες της Ασίας (Αφγανιστάν, Ιράν, Πακιστάν κλπ), αλλά και από χώρες της Αφρικής (Μαρόκο κλπ)… Σε ποιες ανοιχτές δομές μπορεί η χώρα μας να τοποθετήσει όλα αυτά τα «λεφούσια» που βρίζουν και απειλούν γιατί δεν τους επιτρέπουμε να μπουν ΠΑΡΑΝΟΜΑ στη χώρα μας; Όλο αυτός το μένος, όλη αυτή η επιθετικότητα με ποιο τρόπο θα μπορούσε να εκτονωθεί αν δεχόμασταν να τους υποδεχθούμε και να τους… εντάξουμε στην κοινωνία μας; Είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμη κάποιοι ανόητοι που να πιστεύουν ότι ανοίγοντας τα σύνορά μας σε όλα αυτά τα «καλόπαιδα» θα εκτιμηθεί και θα σεβαστούν τους κανόνες αυτής της «φιλοξενίας»; Είναι δυνατόν σε ένα τέτοιο «πόλεμο» να σε πυροβολούν με όπλα και εσύ να αντιτάσσεις την… καλή καρδιά σου; Αν δεν ξεφύγουμε λοιπόν απ’ αυτές τις ιδεοληψίες κι αν δεν κατανοήσουμε το μέγεθος του προβλήματος στην πραγματική του διάσταση, τότε μαύρα τα μαντάτα μας!