Ναι μεν, αλλά…

Σέβομαι απόλυτα τις ανθρωπιστικές και αλληλέγγυες δράσεις, πλην όμως υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν μου «κάθονται» και τόσο καλά… Αναφέρομαι στην χθεσινή δράση της δομής «Ο άλλος άνθρωπος» που μαζί με τον πολιτιστικό σύλλογο «Βάτραχοι» μαγείρεψαν στην κεντρική πλατεία της Ξάνθης… για ποιους; Στην ανακοίνωση που προηγήθηκε αναφέρθηκε επ’ ακριβώς πως «η αλληλεγγύη είναι να ενώνεις διαφορετικούς ανθρώπους, με διαφορετικές επιλογές, σεβόμενη την διαφορετικότητα του καθενός μας, χωρίς καμιά διάκριση σε ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ, θρησκεία, χρώμα, γλώσσα»! Εν προκειμένω στην Ξάνθη ποια διαφορετική εθνικότητα υπάρχει, αλλά και για ποιους Ξανθιώτες έγινε όλο αυτό το «μαγειρειό»; Ως γνωστόν η Μητρόπολη ετοιμάζει καθημερινά περί τις 150 μερίδες φαγητού και με διακριτικότητα και ανωνυμία τροφοδοτεί τους ανθρώπους που πραγματικά το έχουν ανάγκη… Το να μαγειρεύεις στην κεντρική πλατεία και να τρώνε οι περαστικοί μαζί με τους διοργανωτές, μου δημιουργεί διάφορους συνειρμούς σε ότι αφορά την επίτευξη του τελικού σκοπού! Αυτά μ’ όλη την καλή προαίρεση, αλλά και τις ενστάσεις που θέλω να διατυπώσω…

Μετρημένους στα δάχτυλα «δύο χεριών» κατάφερε να συγκεντρώσει ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ στην επίσκεψη-συνάντηση με την Ρένα Δούρου πριν λίγες εβδομάδες… Μετρημένους στα δάχτυλα δύο χεριών (και άντε δύο ποδιών) κατάφεραν να συγκεντρωθούν στην επίσκεψη- συνάντηση με τον Παππά την περασμένη Παρασκευή στις Καπναποθήκες (10 άτομα την πρώτη φορά… καμιά 40αρια την δεύτερη)! Φανταστείτε να έρχονταν ο Παππάς ως κραταιός υπουργός της κυβέρνησης πριν ένα 8μηνο τι θα είχε συμβεί; Σε ότι αφορά τα «εσωτερικά» του ΣΥΡΙΖΑ Ξάνθης, αυτά συνεχίζονται με κάποιους από τους συντρόφους (όπως η κα Αγοραστού) να τα «χώνουν» πλέον ανοιχτά και μάλιστα παρουσία του πρώην υπουργού, ο οποίος τα άκουσε ως… «γάιδαρος», ενώ οι βολές (και μάλιστα κατά ριπάς) απευθύνονταν στο… «σαμάρι» (όπως λέει και το γνωμικό, για να μην παρεξηγηθούν μερικοί)… Στο τέλος θα μείνουν καμιά 10αρια και θα θυμηθούν τα παλιά χρόνια του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ του 3%, αφού στην ουσία αυτή είναι η δύναμη της πρώτης (και τελευταίας) φοράς αριστεράς…

Συμφωνώ απόλυτα με την ΕΑΑΣ Ξάνθης σε ότι αφορά το σκεπτικό της επιστολής τους προς τους τρεις μειονοτικούς βουλευτές Ξάνθης και Ροδόπης… Για ποιο λόγο να διαχωρίσουμε τους μουσουλμάνους αγωνιστές του ’40 από τους υπόλοιπους Έλληνες χριστιανούς; Τα ονόματά τους είναι αναγραμμένα σε διάφορα ηρώα στα πεδία των μαχών και δεν βλέπω τον λόγο που θα έπρεπε ακόμη και σ’ αυτό να τραβήξουμε διαχωριστές γραμμές… Εύστοχη και η επισήμανση, πως οι ήρωες τιμώνται κάθε χρόνο στις επετείους των μαχών παρουσία των επίσημων Ελληνικών αρχών, όπου σαφώς είναι προσκεκλημένοι και οι μειονοτικοί κοινοβουλευτικοί, οι οποίοι συνήθως… λησμονούν να παραβρεθούν!

Πολύ καλά έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και επισκέφθηκε τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα για να προσελκύσει επενδύσεις με «πετροδόλαρα» στην χώρα μας, πλην όμως θα έπρεπε προηγουμένως να διορθώσει το αρρωστημένο κατεστημένο που αφορά στα σκουριασμένα γρανάζια και στις απρόθυμες υπηρεσίες να εξυπηρετήσουν όλους εκείνους που θέλουν πραγματικά να επενδύσουν και να συμβάλουν στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας και φυσικά στο μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας… Όταν για παράδειγμα ένας νέος επενδυτής θα πρέπει να περιμένει… ένα χρόνο (ίσως και περισσότερο) για να πάρει μία άδεια οικοδομής και εν συνεχεία να είναι υποχρεωμένος να περνάει από δέκα διαφορετικές υπηρεσίες και αντίστοιχους προϊσταμένους και διευθυντάδες και όλα αυτά συνοδευόμενα με ένα συντελεστή ΦΠΑ από τους υψηλότερους στην Ευρώπη και με ένα οικονομικό περιβάλλον ασταθές, τότε ποιος Άραβας, Κινέζος ή… Κονγκολέζος θα έρθει να επενδύσει, όσο και να συμπαθεί τον πρωθυπουργός μας; Άρα λοιπόν, θα πρέπει να ξεκινήσετε από τα ημέτερα, να διορθώσετε τα σφάλματα, να ξεσκουριάσετε τους μηχανισμούς, να ενεργοποιήσετε τους υπηρεσιακούς παράγοντες και στη συνέχεια το συζητάμε για προσέλκυση νέων επενδυτών…

Άκουσα τα 12 τραγούδια του CD με τίτλο «ΤΡΑΓΟΥΔΩ-ΤΡΑΓΟΥΔΩ» του γνωστού συμπολίτη μας γιατρού- μικροβιολόγου ΤΑΣΟΥ ΣΥΜΕΩΝΙΔΗ και… χαλάρωσα! Με μια εκπληκτική μουσική σύνθεση και με μια κιθάρα… λες κι ακούς ήχους από πιάνο, η «απλοϊκή» ερμηνεία του ιδίου, αλλά και οι στίχοι που σε παραπέμπουν σε μία πιο απλουστευμένη και πιο «αθώα» καθημερινότητα, δίνουν ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα. Για ακόμη μια φορά συγχαρητήρια στον Τάσο Συμεωνίδη και στους συνεργάτες του, οι οποίοι αποδεικνύουν ότι η Ξάνθη διαθέτει πλούσιο πολιτιστικό- καλλιτεχνικό προσωπικό και υλικό που αξίζει να προβληθεί περισσότερο και να γίνει γνωστό τουλάχιστον σε όλους τους Ξανθιώτες. Και πάλι θερμά συγχαρητήρια…