Τεράστια δικονομική «απόσταση»…

Η «πανηγυρική» αθώωση του Θεολόγου Καλλαϊτζή για το αδίκημα της υπεξαίρεσης και το αίσιο τέλος (όσο «αίσιο» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί) που είχε ο εγκλεισμός του στη φυλακή, εκτός από τη νέα σελίδα που ανοίγεται για τον ίδιο και την οικογένειά του, εκπέμπει και διάφορα «μηνύματα» σε πολλές κατευθύνσεις και όχι μόνο νομικο-κοινωνικές… Όταν μία ποινή «δις ισόβια» μετατρέπεται σε πέντε έτη φυλάκισης, τότε, δεν μπορεί, κάπου υπάρχει κάποιο κενό ή χειρότερα, υπάρχουν κάποια λάθη! Η οποιαδήποτε τροποποίηση του ποινικού κώδικα δεν μπορεί να δικαιολογήσει αυτή την «δικονομική απόσταση» και αυτό θα πρέπει να προβληματίσει τους νομικούς κύκλους, αλλά και τους νομοθέτες! Από την πρώτη στιγμή έκδοσης της συγκεκριμένης δικαστικής απόφασης, προκλήθηκαν διάφοροι συνειρμοί, πόσο μάλλον όταν στην συνέχεια υπήρξαν και συγκρίσεις, όπως για παράδειγμα με την ποινή που επιβλήθηκε στον βιαστή- δολοφόνο της Ζωής Δαλακλίδου!

Ο οποίος βιαστής- δολοφόνος λέει, εκμεταλλευόμενος προφανώς (μετά από συμβουλές νομικών) τα νέα περιθώρια του νόμου, υπέβαλε λέει, αίτηση αναίρεσης στον Άρειο Πάγο! Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε φυσικά να προδικάσουμε την απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου, αλλά από την στιγμή που θα γίνει –αν γίνει- αποδεκτό ένα τέτοιο αίτημα, καλείται μία οικογένεια, συγγενείς και φίλοι να βιώσουν εξαρχής το αποτρόπαιο έγκλημα του ανθρώπου τους και φυσικά να… «ξηλωθούν» οικονομικά για να αμυνθούν! Σαφώς και η δικαιοσύνη πρέπει να είναι «τυφλή», αλλά θα πρέπει σαφώς και οι δικαστές όλων των βαθμίδων στα πλαίσια εφαρμογής των νόμων (που αλλάζουν κατά διαστήματα) να δέχονται και τα μηνύματα της κοινωνίας ώστε να μη διασαλεύεται το περίφημο «περί δικαίου αίσθημα»…

Διακεκριμένος και πολυβραβευμένος επιστήμονας ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, ο οποίος έρχεται στην Ξάνθη την Παρασκευή για να μιλήσει σε «ανοιχτό» ακροατήριο, ωστόσο δεν γνωρίζουν κάποιοι και τις προϋποθέσεις που έβαλε ο ίδιος στους διοργανωτές της ημερίδας. Ποιες είναι αυτές; Σύμφωνα με τον καθηγητή Τσαουσίδη:

«- να λάβω διαβεβαίωση από τον πρόεδρο του τμήματος ΗΜΜΥ του ΔΠΘ που είναι η επιστημονική μου οικογένεια ότι είναι ενήμεροι και προσκεκλημένοι στην ομιλία μου τόσο οι φοιτητές όσο και οι καθηγητές του τμήματος—ιδανικά θα επιθυμούσα να είναι συνδιοργανωτές/σπόνσορες της επίσκεψής μου και να δώσουν χαιρετισμό είτε ο πρόεδρος του τμήματος ή κάποιος άλλος συνάδελφος

– να υπάρχει κενό στο πρόγραμμά μου για να συναντήσω φοιτητές των ΗΜΜΥ καθώς και όποιους άλλους φοιτητές θέλουν να συζητήσουν μαζί μου, φαντάζομαι σε κάποιο αμφιθέατρο—στο πρόγραμμα που μου κοινοποιήθηκε υπάρχει αυτή τη στιγμή χρόνος μεταξύ 5.30-7 την Παρασκευή για συνάντηση με φοιτητές, ωστόσο φαίνεται ότι κάποιοι φοιτητές δεν είναι ενήμεροι».

Για ποιους χτυπάει η «καμπάνα»;

Δυστυχώς πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί το πρώτο τμήμα του κάθετου άξονα Δημάριο- Ρούντοζεμ, έχουμε έναν θάνατο εργαζόμενου και μάλιστα ενός νεότατου ανθρώπου, πατέρα τριών παιδιών! Δεν είμαι αρμόδιος φυσικά να εξετάσω και πόσο μάλλον να αποδώσω ευθύνες για τα αίτια του φρικτού θανάτου του συγκεκριμένου συνανθρώπου μας, σίγουρα όμως, θα περιμένουμε να γίνουν οι δέουσες ενέργειες- έρευνες κι αν υπάρχουν να αποδοθούν ευθύνες σε όλα τα επίπεδα! Τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από μια ανθρώπινη ζωή και πιστεύω ακράδαντα πως θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί το συγκεκριμένο ατύχημα, όπως και πολλά άλλα εργατικά ατυχήματα αν τηρούνταν οι προβλεπόμενοι κανόνες ασφαλείας, τόσο από τους εργοδότες, όσο και από τους ιδίους τους εργαζόμενους! Κατά τα άλλα – όπως λέει και ο σοφός λαός- εκεί που πέφτει η φωτιά, εκεί καίει και αυτή τη στιγμή καίγεται το σπίτι του εκλιπόντος εργαζόμενου, στην οικογένεια του οποίου μεταφέρουμε τα συλλυπητήριά μας…

Στην προσπάθειά του να με υποτιμήσει (για ακόμη μια φορά) τελικά άθελά του με… υπερτίμησε! Ο λόγος για τον πρώην φίλο και συνεργάτη (φίλο να τον κάνει ο Θεός) Πάνο Παπαδόπουλο, ο οποίος συνεχίζει να τρέχει ξοπίσω μου παριστάνοντας την «σκιά» μου! Ο γηραλέος –πλέον- συνταξιούχος του ΟΤΕ και πρώην υπάλληλος των βουλευτών Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ (κατά τα άλλα τον ενόχλησε η αναφορά περί «αυλικών»), επιχειρώντας να με προσβάλει με ένα φωτομοντάζ, με παρουσίασε ως… άγγελο- προστάτη του Τσέπελη! Ευχής έργον φυσικά όταν έρθει η στιγμή να με κατατάξει ο Παντοδύναμος στα «τάγματα» των αγγέλων, αλλά το κόβω εξαιρετικά δύσκολο με τους… «διαόλους» που έπλεξα! Μου οφείλει όμως κι ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί αν δεν υπήρχα εγώ, ο «γιατρός», ο Τσέπελης και 1-2 ακόμη συμπολίτες μας, τότε ο έρμος δεν θα είχε υλικό για να ασχοληθεί και να αποδείξει την δημοσιογραφική του ιδιότητα ή όπως τουλάχιστον ο ίδιος διατείνεται ότι είναι! Λες και οι Ξανθιώτες δεν ξέρουν με ποιους έχουν να κάνουν. Ας συνεχίσει λοιπόν και που ξέρεις, ίσως κάποιος να του δώσει λίγη σημασία επιτέλους…